Gezien: Spinvis, Doornroosje, Nijmegen

DSC01418Reis ver, drink wijn, denk na, lach hard, duik diep, kom terug.‘ Zoals altijd blijven de teksten van Spinvis in mijn hoofd dwalen na een concert. Dat is het voordeel van video. Eh… Maar goed. Kom terug. Dat deden we dit jaar. Twee keer zelfs. Misschien omdat we Spinvis al zo lang niet hadden gezien. Misschien omdat er weer eens een nieuw album lag. Maar vooral ook omdat Spinvis live meestal een fijne ervaring is, mede omdat Erik de Jong altijd een fijne band bij zich heeft. Dit jaar zagen we ze in drie verschillende settings. Het begon dit jaar in de schouwburg met (ook) nummers die nog niet eens uit waren, daarna zagen we de band in een opperbeste sfeer in een uitgelaten tent op Down The Rabbit Hole spelen, en als toetje van het jaar nu dus een show in ’thuishonk’ Doornroosje. En dat is fijn, want een popzaal is ook een betere setting voor de band dan met wat tam achteroverleunend publiek in een theaterzaal. Dat is ‘heel goed nieuws‘ in Spinvis-termen dus, al zouden ze dat nummer niet spelen vanavond.

Het concert raakte een week eerder uitverkocht en ik vraag me van tevoren nog even af of het dan in de kleine paarse zaal zal zijn in Doornroosje. Nee, Spinvis verkoopt hier even de grote rode zaal helemaal uit (en Maan staat tegelijk in de kleine zaal, maar dat terzijde). Er staat een lange rij buiten tot voorbij de busperrons, wellicht omdat de garderobe niet snel genoeg werkt (er mogen ook best meer kluisjes bij), of omdat iedereen wat langer heeft gewacht op pad te gaan zodat het in elk geval droog is. Ik weet het niet, maar ik heb er nog nooit zo’n lange rij gezien. En dat terwijl Spinvis al eerder dit jaar in Nijmegen en omgeving stond en veel meer plaatsen dit jaar langsgaat. Dat is knap voor dit soort ‘niet zo heel mainstream’-muziek. Het roept bij muziekliefhebbers nog wel eens wat ‘hate it or love it’-reacties op, al dan niet vanwege de dichterlijke praatzang van De Jong, maar ik weet niet precies waarom. Ik heb ook ooit moeten wennen aan Spinvis herinner ik me. Maar dat had ik ook ooit met bier, koffie en olijven. Uiteindelijk vind ik het meestal wel lekker.

Zo moest ik ook wel even wennen aan het nieuwe materiaal, maar ondertussen zijn er toch wel weer een paar nieuwe favoriete nummers bij gekomen van het Trein Vuur Dageraad-album, zoals “Hallo, Maandag” en “Artis”, vanavond ook lekker en goed gespeeld. Van het album komen nog vier nummers voorbij. Ik heb niet zo veel met het wat rustigere “Tienduizend Zwaluwen” en “Van de Bruid en de Zee”, maar smaken verschillen ook binnen het Spinvis-universum gok ik. “Trein Vuur Dageraad” is de aardige afsluiter van de reguliere set, al vind ik het beste stuk vanavond weer zitten – net zoals op Down the Rabbit Hole – rondom “Een Kindje van God” (van Goochelaars & Geesten) met daarin “Nachtwinkel” van het nieuwe album mooi verwerkt. De monoloog van Saartje Van Camp past hier goed. Ze is overigens weer opgewekt en vrolijk in de weer met alle instrumenten (toetsen, gitaar, zang, zingende zaag, cello met een gebroken snaar, wat kan ze eigenlijk niet). Dat is toch een enorme kracht van deze – toch al niet verkeerde – live-bezetting. Dit gedeelte wordt gevolgd door een magistraal “Club Insomnia”  waarin je je inderdaad in een discotheek waant en gehypnotiseerd wordt door de herhaling. En daarna nog even het heerlijke “Kom terug”. Wat een hoop goeds achter elkaar hier.

Het is überhaupt een uitstekende set met in het begin ook veel oude favorieten als “Oostende”, “Voor Ik Vergeet”, “Het Voordeel Van Video” en “Ik Wil Alleen Maar Zwemmen”, met weer die gave gitaarsolo op de zingende zaag door Van Camp, dit keer niet te hard in de geluidsmix geplaatst en daardoor veel beter passend, het levert haar terecht een applaus op. Opvallend veel komt er voorbij van Tot Ziens, Justine Keller uit 2011 en van Spinvis uit 2002 komen dan nog “Bagagedrager” (als laatste in de toegift) en – voor ik het vergeet – “Voor Ik Vergeet” voorbij. Dat die nummers al weer 16 jaar oud zijn verbaast De Jong zelf nog het meest.

Het wordt een hele mooie dag vandaag‘ is de herkenbare tekst van “Wespen op de Appeltaart” als eerste gespeeld in de toegift en het kan op bijval rekenen van een inmiddels wat meer uitgelaten zaal, die overigens respectvol stil blijft vanavond tot zelfs helemaal achterin bij de bar, al dwingt Spinvis zelf dat hier en daar ook wel af met mooi ingetogen spel. Het kan dus wel, gewoon je smoel houden bij een concert en genieten. Je kunt toch ook niet alles hebben en dan mis ik nog wat persoonlijke favorieten als “Mare Frigoris” (in 2012 in Doornroosje gespeeld door Van Camp op cello), “Astronaut” en “Op Een Ochtend In Het Heelal”, maar daar had ik eigenlijk niet eens erg in. Spinvis laat zich opnieuw van veel kanten zien vandaag. Rock, dans, swing, mooi, gloedvol, ingetogen, groots, donker, emotioneel, vrolijk, grappig, serieus, poëzie, kunst. De afwisseling blijft boeien. Ik moet na afloop aan Shaffy denken. ‘Zing, vecht, huil, bid, lach, werk en bewonder‘. In de Spinvis-uitvoering: ‘Reis ver, drink wijn, denk na, lach hard, duik diep, kom terug.‘ Vanavond wordt weer duidelijk wat voor fijne band dit toch is. Dus jawel. We komen graag nog een keer terug. Voor ik vergeet.

DSC01411

DSC01412

Spinvis Setlist Doornroosje, Nijmegen, Netherlands 2017, Trein Vuur Dageraad Najaarstour

2 gedachten over “Gezien: Spinvis, Doornroosje, Nijmegen”

  1. prima verslag, het was meer dan leuk!
    dat is het voordeel van video …

    (ik zal in herhaling)

Reacties zijn gesloten.

Scroll naar boven