Het is meer een voorstelling dan een optreden, hoor ik mezelf denken. Verrassend genoeg zegt Erik de Jong dit zelf ook vlak voor de toegift. ‘Het is eigenlijk een voorstelling en dan is het wat apart om een toegift te spelen‘. Maar ze doen het toch. De setting is dus theatraal vanavond in Lux in Nijmegen, met iets van tweehonderd zitjes in een typische theaterzaal, met typisch theaterpubliek, zo valt ons op. Het aantal grijzende dames bijvoorbeeld. Spinvis hebben we de laatste tijd vaker met band zien optreden, maar in deze setting, met alleen Erik de Jong en de Belgische Saartje Van Camp, wordt het toch weer behoorlijk anders. De voorstelling heet `In Werkelijkheid´ en Spinvis geeft er een bijzondere spin aan.
In Werkelijkheid
Eigenlijk gaat het over iets anders.
Eigenlijk gaat het altijd over iets anders.
Je kunt het die twee ook wel toevertrouwen. Ze spelen vaker in het theater en werken mee aan diverse theaterproducties. Deze muzikale duizendpoten hebben hebben er gevoel voor. Naast muzikale kunst dus ook visueel en theatraal inzicht. Als band klonk Spinvis de laatste tijd ongehoord prachtig; uitstekend in balans en vol van smaak. Vanavond als duo klinken de nummers vaak wat kleiner en subtieler, maar in het geheel niet als een kaal aftreksel van het origineel. Integendeel. Spinvis bracht wel vaker bijzondere versies van de nummers, maar vanavond worden veel songs echt compleet omgebouwd. Tot theatrale pareltjes.
Bij aanvang start Erik de Jong op drums en dat wordt gesampled en herhaald. We horen “Smalfilm” in een wat vervreemde versie, zeker als Van Camp op de elektronica aparte klanken er tussendoor gooit. “Hallo Maandag” klinkt veel sneller en “Artis” is bijzonder opgewekt. De Jong begint met wat aap-geluiden en ik bedenk me pas later dat hij refereert naar die dierentuin. De Jong heeft er wel schik in. Ik vind het dan ook gaaf om te zien dat hij sommige teksten, ook al zijn ze soms oud, met pretoogjes zingt. Ik beeld me in dat hij nog steeds helemaal gelooft in zijn eigen teksten en het vast heel prettig vindt om ze aan ons te laten horen. Spinvis in zijn element. Als een vis in het water. Van Camp kijkt wat zuinig in het begin, terwijl ze normaal zichtbaar geniet en breeduit lacht. Gelukkig duurt het niet lang voordat ook zij los komt. Het zal wel de concentratie zijn om het goed uit te voeren. Ze lijkt me wel een perfectionist, maar genieten doet ze zeker. Ze heeft dan ook wel een veel grotere en prominente rol hier. In zo’n setting is haar zang goed in pure vorm te horen en dat is prachtig, net zoals haar prachtige werk op cello, die ze vooral in de toegift-nummers bespeelt. In de toegift ook weer de zingende-zaag-solo tijdens “Ik Wil Alleen Maar Zwemmen”, een leuke gimmick, maar het is niet eens haar sterkste staaltje. Ze komt in het theater extra krachtig over tijdens de “Nachtwinkel” (gesproken) solo, terwijl op de achtergrond op de kleine videowall daadwerkelijk een nachtwinkel(video) is te zien, zoals eerder daar ook het plein van “Dageraadplein” te zien is. Het duo bedient zelf het licht op het podium, wat een leuke en interessante toevoeging is. De voorstelling wordt echt als duo uitgevoerd. Muzikale lagen worden aangebracht door zichzelf te sampelen. De nummers zijn ingetogen of uitbundig. Vervreemdend of vrolijk. Elektronisch of met gitaren. Oud of nieuw werk. Alles past in elkaar. En bij elkaar. Er komen, naast een aantal klassiekers of wat onbekend werk, zeven nummers van het laatste album voorbij, met als bijzonderheid het nummer “Trein Vuur Dageraad” zelf, titelnummer van het laatste album. Het ziet er uit als een spontane actie. De Jong overlegt met Van Camp, aarzelt nog wat, maar hij heeft gewoon zin om het te doen. Normaal doen ze het met band, als duo is het nieuw, begrijp ik. Maar wat klinkt het nummer mooi zo. Subtieler en eigenlijk mooier zo dan op de plaat. Met meer gevoel. Het prachtige cello-werk van Van Camp komt zo wel extra mooi uit de verf. De toegift is de bonus van een prachtige muzikale voorstelling, waarin het duo schittert door bijzondere en bijzonder mooie en theatrale uitvoering van de nummers van Spinvis.
Foto’s uit het archief van Kik productions
t-beest 