Ik zal wel onder een steen gelegen hebben, maar ik kende Toundra helemaal niet, ondanks dat ik wel van een flink potje post-progressieve rock hou. Het is soms ook niet bij te houden allemaal. Het viertal uit Madrid is in 2007 opgericht, zou van origine meer een hardcoreband zijn geweest, en heeft vijf albums uitgebracht, eenvoudig getiteld I tot en met IV en het vorig jaar verschenen nieuwe album heette uiteindelijk Vortex in plaats van V. Muzikaal spelen de Spanjaarden instrumentale post-rock met een lik progressieve rock. Denk Long Distance Calling en Explosions in the Sky, of neem God is an Astronaut met een vleugje Amplifier. Na wat inluistersessies durfde ik een optreden dan ook wel aan. Een tikkeltje standaard was het dan wel misschien, maar wel lekker.
Het staat nog aardig gevuld in Merleyn als ik iets later kom binnenlopen vanwege andere verplichtingen. Gelukkig begint de band een klein kwartiertje later dan gepland. Beetje vreemd dat er uiteindelijk toch geen voorprogramma staat ‘vanwege productionele redenen‘. De band zelf, Easing the Badger, noemt zelf het kleine podium en geen tijd om drums te wisselen als probleem. Dat is toch gek, ik heb heel vaak meerdere bands in Merleyn achter elkaar gezien en dat was nooit een probleem. Toundra ‘doesn’t want to share drums either‘, reageert Easing the Badger zelf op facebook. Dat klinkt niet zo sympathiek van de hoofdact. Voordeel is wel dat het geen latertje wordt zo.
Nou goed, het is nog gezellig druk met de nodige fans (denk ik), maar misschien is er ook wat donderdagavond-stapavond-publiek getuige het harde geklets achterin. Mannen met bier willen plezier of zoiets. Natuurlijk speelt de band in traditioneel post-rock stramien ook wat rustige en meer gevoelige stukken, maar dat komt zo niet lekker over. Waarom kon het bij Esben and the Witch de laatste keer wel? Het was in elk geval een zeer aangename verassing dat het publiek daar stil was. Misschien scheelt dat het toen een maandagavond was in vergelijking met een stapavond, of ligt het gewoon aan het soort publiek dat dit trekt? Nou ja, in het begin zullen de meesten er misschien ook wel maling aan hebben. De band heeft er zin in en zweept het publiek op (met name de gitarist op – voor de kijkers – rechts doet zijn best), al vind ik het geen muziek waarbij je je publiek moet gaan vragen om mee te gaan klappen.
Nou ja. Ik moet er zelf even inkomen, al spat het wel aardig van het podium vanaf het eerste “Cobra”. Typisch post-rock maar wel degelijk met hier en daar proggy ritmes en wat steviger riff-werk. Het geluid klinkt echter behoorlijk dof, al kan dat ook aan mijn snothoofd van die week liggen, mijn oren zitten misschien nog een beetje dicht. De basgitaar klinkt veel harder dan de rest in elk geval, de andere gitaren zitten wat te ver achter in de mix. Het draait uiteindelijk wel behoorlijk bij. Prima om de focus van de band te zien in elk geval, er wordt niet alleen enthousiast gespeeld, de band klinkt behoorlijk strak in dit kleine zaaltje. En het podium is inderdaad te klein om even helemaal af te gaan op het einde, daarvoor moet je echt door het publiek. Dus ook deze band kiest er voor om even op het podium te blijven staan en daarna voor de toegift (van twee nummers) de gitaren weer op te pakken. Het is dan opvallend stiller in de zaal, een kwart van het publiek lijkt stilletjes vertrokken en misschien zijn daarmee ook de hardpraters weg. Het komt in elk geval beter binnen bij me, de rustige stukjes komen veel beter over, en de band lijkt nog iets geconcentreerder te spelen of heeft de energie niet meer zo om de zaal nog eens extra op te zwepen.
Toundra is degelijk en goed vanavond, dat zeker. Maar misschien heb ik dit soort muziek al zo vaak gehoord dat ik het jammer vind dat het op zoveel andere bands lijkt, je mist een eigen smoel of een bijzonder tintje. Het is erg fijn, maar minder verrassend. Tijdens het concert bedenk ik me dat ik niet makkelijk zou raden welke band het nu is (als ik de nummers niet zou kennen dan). Desalniettemin is een portie van het voor mij (voorheen) onbekende Toundra vanavond wel degelijk lekker, en ik mag hopen dat Doornroosje/Merleyn dit soort smakelijke acts en genres blijft programmeren.
Pingback: Weekplaat 22-4: Toundra – Hex – t-beest