Maida Vale is een wijk in het Londense bestuurlijke gebied City of Westminster, in de regio Groot-Londen. MaidaVale is ook een band uit Zweden, opgericht in 2012. De dames kennen elkaar via Ella Music Education in Fårösund, gemeente Gotland. Na die opleiding vestigden ze zich in Stockholm. Voor ondergetekende is het een bonus om ze in Merleyn te bekijken, met een Merleyn-pas kom je dan voor je gevoel ‘gratis’ binnen en ik hou ook wel van een potje psych-rock.
Nu moet ik zeggen dat ik hun vorige plaat dan ook niet over de hele linie sterk vond, maar het tweede album Madness Is Too Pure laat dan wel een hele aardige progressie zien, met iets meer creatieve psych-sound en hier en daar lekker uitgesponnen gitaarwerk. De band zit ergens in de hoek van de late sixties en begin seventies psych en bluesrock. Volgens de beschrijving grijpen ze terug op obscure bands uit de jaren zeventig zoals Jane, Jeronimo, King Ping Meh en Epitaph en proto bands als Blue Öyster Cult en Blue Cheer. Daar heb ik dan weer geen kaas van gegeten, maar de band tapt wel uit een lekker vaatje mosterd.
Hier in Merleyn spelen ze een dik uurtje op een behoorlijk mistig en spaarzaam verlicht podium, zoals veel psych-bands dat doen. De zangeres, die bij twee nummers ook een gitaar om doet, zingt al dansend met een licht echo-effect, maar haar zang wordt nog best achter in de mix gedrukt, meer dan op de plaat. In dit genre kan dat prima overigens. Bovendien zijn niet alle melodietjes even pakkend moet ik zeggen, maar dat kan ook persoonlijke smaak zijn. De band moet het meer hebben van de instrumentale kracht. Met name de meer uptempo en opgefokte stukken klinken lekker, met een uitstekende drive. Neem al de eerste paar nummers van die nieuwe plaat, die ze hier ook als eerste spelen als ik me niet vergis. Als de ritmesectie los mag gaan zit er dus een heerlijke flow in. Toch vind ik de smaakmaakster van de band de blonde gitariste op links met haar prima gitaarwerk en de soms heerlijk uitgesponnen psychjams. Technisch is ze toch begaafd voor haar leeftijd zou je zeggen en met haar creatieve inbreng ook de spil van de band en de sound lijkt me. Ik vraag me ter plekke even af wat voor platen die nu precies in haar kast heeft staan. Minpuntje gedurende het optreden is misschien wel dat er af en toe wat langere tussenstukken in zitten met een wat trager tempo of we glijden echt meer richting bluesrock en dat blijft niet altijd even boeien. Misschien hebben we daar iets meer verdovende middelen voor nodig. Daar staat tegenover dat – pak ´m beet – de andere helft van het materiaal mij wel degelijk goed bevalt.
Hoewel ze nog best jong zijn merk je wel degelijk dat er goede scholing achter zit. Dan kan het songtechnisch misschien nog wat beter, maar wat een potentie heeft deze jonge groep. Een prima bonus op een doordeweekse woensdagavond.
Check een (andere) hele show op youtube.
Pingback: Beestvideos (2) | t-beest's blog