Gezien: Psychedelic Porn Crumpets, Merleyn, Nijmegen

Je kunt ook niet overal bij zijn, zo simpel is het. Vindt mijn portemonnee ook trouwens. Zo ben ik nog nooit op Best Kept Secret geweest, ondanks dat er best wel toffe dingen te vinden zijn. In plaats van dat festival doe ik elk jaar Down The Rabbit Hole, omdat dat logistiek veel gunstiger voor mij ligt. Zo af en toe ben ik dan wel jaloers op dat programma, maar ik heb weinig te klagen. Waar ik wel even jaloers stoom van uit mijn oren kreeg, figuurlijk dan, was dat Psychelic Porn Crumpets voor het festival werd aangekondigd, die staat toch al sinds 2017 of zo op mijn bucket list. Gelukkig kan Doornroosje in Nijmegen gedachten lezen. Doornroosje in mijn stad slaapt ook nooit, zou je kunnen zeggen. Ze boekten de band uit Australië voor muziekcafé Merleyn. Heb ik ook nog een pasje voor. Wat een mazzel. Na een druk weekendje metal met FortaRock en een dag werken slepen we ons ’s avonds weer naar een concert. Omdat het kan. En in dit geval: omdat het even enorm moet van mezelf.

De Crumpets maken dan ook wel donders lekkere en aanstekelijke psych, vaak in uptempo garage-stijl, vet funky en dansbaar, en uiteraard met de nodige scheurende en uit-de-bocht-vliegende gitaren met smeuïge effecten. Denk: King Gizzard & The Lizard Wizard, Thee Oh Sees, Pond en Meatbodies. Of zoiets. Er zit iets in dat water in Australië sowieso. En dan hadden ze ook al van die hele geinige video’s (neem “Buzz“). Merleyn vanavond is dik uitverkocht en de band vind het zelf ook wel apart dat de hele zaal zo enorm uitgelaten is op een maandagavond. Even vragen ze zich af waar ze in zijn beland. Ik gok in een studentenstad met een hoop jongeren die nog wel degelijk van een stukje goede gitaarmuziek houden. Het kolkt en mosht nogal dik in Merleyn vanavond voor het podium en dat is begrijpelijk. Het vijftal (ze hebben er inmiddels een toetsenist bij die ook gitaar speelt) schudt de aanstekelijke nummers gewoon uit de mouw, zo lijkt het. Natuurlijk gaat het er af en toe stevig aan toe, maar de band weet opvallend genoeg ook rust in de set te brengen met gelaagdere of melodieuze stukken. Het vijftal speelt goed samen hier, het klinkt allemaal harmonisch en volwassen. Niet alleen dat hard fuzzend gestuiter dus, al moet ik zeggen dat alle breaks of ritmische riffjes van deze bands wel briljant zijn bedacht allemaal. Wat bovendien opvalt is dat de nummers niet uitgerekt worden met lange psychedelische jams, maar ze houden het kernachtig met doorgaans goede songs. Waarom heb ik in hemelsnaam dat nieuwe album van ze (And Now for the Whatchamacallit) niet vaker gestreamd? Oh ja, dat is ook net uit geloof ik. De Australiërs spelen in elk geval helemaal aan de andere kant van de wereld een klein zaaltje in Nijmegen aan gort, en je kan je bijna niet voorstellen dat ze niet zullen groeien tot formaatje King Gizzard. Of nog groter. Ze zouden het dubbel en dwars verdienen. Een van de betere ontdekkingen van de laatste jaren in mijn beleving en live koppen ze de bal hard in het doel.