Gezien: Monomyth, Merleyn, Nijmegen

Misschien is het Haagse Monomyth wel de beste Nederlandse band die ik ken, in elk geval eentje waar ik graag even een eindje voor omrij, ook al is het dit keer gewoon in de buurt en kan ik op het fietsje naar het – overigens volledige uitverkochte – Merleyn toe. Het werd ook wel weer tijd. Het vierde album Orbis Quadrantis en de bijbehorende tour, inclusief het optreden in Merleyn, werden begin dit jaar uitgesteld naar dit najaar. Toetsenist/gitarist Peter van der Meer moest een operatie ondergaan en daarvan een aantal weken herstellen. Logisch dus. Gezondheid sowieso boven alles. Proosten we daar vanavond gewoon op.

Geen voorprogramma vanavond, al had ik graag nog een keer Mantra Machine gezien. Die mochten bijvoorbeeld in Deventer openen voor Monomyth en ze hebben ook een prima plaat uit (Heliosphere). Maar goed, de tijd is wat beperkt, al is tijd soms een relatief begrip met dit soort muziek. In Merleyn beginnen we dan vaak ook noodgedwongen wat laat. Daarentegen krijgen we wel een extra lange set voorgeschoteld (iets van een uur en drie kwartier of zo) en daar kan nooit iemand tegen zijn. Op Fortarock had ik al een voorproefje gehad van Monomyth in de vernieuwde samenstelling. We zagen de band toen voor het eerst met Boudewijn Bonebakker (Gorefest, Gingerpig), die Thomas van den Reydt heeft vervangen en dat was een prima voorbode dat de band weinig aan kracht heeft ingeboet. Het blijft een genot om Monomyth aan het werk te zien, ook in de nieuwe samenstelling. En Orbis Quadrantis blijkt gewoon weer een prima plaat, met wat andere accenten. Misschien wat meer down to earth rock in mijn beleving, ook al zijn er nog steeds de ruimtelijke elektronische effecten. Melodieuzer ook hier en daar. Misschien minder een trip in space, maar meer een avontuur op zee, zoals op de hoes van de nieuwe plaat ook wel te zien is. Lees ook dit interview op NMTH trouwens, interessant stukje. Het doet me ook aan Jules Verne denken en zijn nautilus, al zijn de noeste Vikingen vanavond ook nooit ver weg. Wat dat betreft schakelt de band rustig door naar een stukje riffende doorstoemp-stoner, naast een avontuurlijk geheel van space/kraut/psych-rock. De reis vanavond begint toepasselijk in het donker met blauwe accenten, het klotsen van de golven, en een krakend schip. De avond begint dan ook met de nieuwe nummers “Aquilo” en “Eurus”, een prima opmaat voor wat ouder en steviger werk ook. De opbouw is sowieso uitstekend vanavond, met wat rustpunten, maar over het algemeen ook steviger gedurende de set. Tijdens “Eurus” (als ik het me goed herinner) zie ik beide toetsenisten/elektronica-tovenaars op gitaar meespelen trouwens, maar dat even terzijde. Dan volgt oudje “The Groom Lake Engine”, van het (gelijknamige) eerste album, en dat past prima na die nieuwe nummers. Peter van der Meer zoekt aan het begin van dit fijne nummer nog even naar de juiste geluiden op zijn synthesizers, maar uiteindelijk komt het goed. Daarna wordt duidelijk wat de heren extra hebben toegevoegd vanavond ten opzichte van eerdere sets deze tour en dat stemt me tijdens de eerste tonen direct enthousiast. “6EQUJ5” (van Further) is namelijk zo’n beetje mijn meest favoriete nummer, misschien omdat het zo lang is (minuutje of 17-18), want ik heb wel een fetisj voor dit soort lang uitgerekte nummers. Het is ook gewoon geweldig opgebouwd uit een paar lange stukken en dat voelt dan als een soort (sorry) uitgesteld orgasme, maar als die komt duurt die dan ook extatisch lang. Veel herhaling in dit nummer, maar het voelt wel als een weldadige trip waar je eeuwig op door wilt blijven spacen. Althans ik dan. Bedankt voor dit extra cadeautje. Zou dit de eerste live-vertolking zijn van dit nummer met Bonebakker op gitaar trouwens? Hij lijkt ook in dit nummer net iets grover te spelen, zonder dat ik dat negatief bedoel. Soms trekt hij iets meer aandacht, rond “ET Oasis” later (als ik het me goed herinner) staat de gitaar echt een tandje te hard, maar bij de doorstoempende nummers op het einde lijkt dat weer gecorrigeerd. Goede keus natuurlijk om op het einde de boel nog even denkbeeldig af te breken met het geweldige (nieuwe) “Auster” dat ze misschien ook wel speelden op FortaRock toen (al weet ik dat helemaal niet zeker) en het fijn zagende “LHC” (van het Exo-album) als stevig toetje geserveerd. Monomyth vindt vanavond dus een goede balans tussen sfeer en stevig. Het kwintet neemt ons mee op een geweldige reis door de ruimte en over zee, op zoek naar nieuwe bestemmingen. Maar het is de reis die telt dus, niet de bestemming. Het is werkelijk een enorm genot om daar bij te kunnen zijn vanavond. Ik heb ondertussen erg veel (goede) bands gezien dit jaar, maar dit hoort absoluut bij de betere optredens van het jaar. Daar hoef je gelukkig geen 100 euro voor te betalen in het Ziggodome voor een zogenaamde wereldband. Bovendien is het gewoon lekker om de hoek in je favoriete muziekcafé. Ik hou van dit soort goede optredens in wat knussere zalen. En dan koop ik na afloop ook graag zo’n speciaal goud-grijs vinyl-exemplaar van het nieuwe album van ze om ze nog eens extra te ondersteunen. Grappig, op mijn afschrift vindt ik een code: 6EQUJ5. Juist ja, het voelt alsof ze dat nummer speciaal voor mij hebben toegevoegd vanavond, maar het was niet eens het grootste hoogtepunt. Dat was eigenlijk alles bij elkaar. Een keten van hoogtepunten. Een keten van sneeuwbedekte bergtoppen. Een hoogvlakte. Nou, misschien wel een leuk thema voor de volgende plaat. Het was een zalige lange trip in elk geval vanavond.

De beste band van Nederland? Ja, dus.