De Staat heeft ondertussen een aardige staat van dienst, grappig genoeg staat in de omschrijving van hun optreden vanavond in Doornroosje dat het doorbraakalbum O is geweest uit 2016. De band trekt toch al wat langer aardig wat publiek, zou ik denken, maar voor mijn gevoel zit er ook wel wat in. Met dat album trokken ze zichzelf een beetje uit een sleur en lieten ze zich ook van een creatievere kant zien, er kwam wat meer jus in de boerenkool. Meer elektronica bijvoorbeeld, niet alleen maar van die stamprock. Daarnaast werden de optredens ook wat gelikter en professioneler. Opvallender. Gewaagder. Wellicht komt het ook wel door die subsidie en ongetwijfeld heeft hun eigen creatieve plek (ook wel “Staatopia” genoemd) in het oude Doornroosje er ook aan bijgedragen. Met Bubble Gum moest die doorstart een succesvol vervolg krijgen dit jaar en dat lukt aardig, gezien optredens op (hun eigen, zou ik bijna zeggen) Down The Rabbit Hole en Lowlands, waar ze succesvol The Prodigy vervingen in de Alpha. Het optreden op deze vrijdagavond is de laatste van de tour en de derde uit een reeks thuiswedstrijden in Doornroosje, dat tot de nok toe is uitverkocht.
Terecht? Mja, ik denk het wel ondertussen, zeker als je zo’n blitse show weet te geven en inmiddels kunnen ze ook wel een mooi aantal succesnummers uit het repertoire ten gehore brengen. Niet alles is in mijn oren goud wat er blinkt wat de heren hebben gemaakt, zo was er toch een beetje herhaling in (met name) de eerste albums, maar zoals gezegd weten ze toch wel de nodige variatie aan te brengen. En daarbij staat op elk album wel een aantal goede nummers, zo ook op het nieuwe Bubble Gum-album, al moet ik bekennen dat ik O in eerste instantie wat verrassender vond, met ook echt een paar pracht-nummers. Niet alleen stampwerk dus, al vind ik het wel zo prettig dat De Staat makkelijk schakelt tussen stoner- en dans-stamp, toch de hoofdmoot van vanavond. We zien dat de heren dan ook makkelijk wisselen tussen elektronica/synthesizers en de gitaar. Verandering van spijs doet eten. De setlist is een tikkeltje voorspelbaar als je drie avonden achterelkaar zou gaan, maar de variatie zit ‘m in een paar nummers met gastoptredens. Zo is op de woensdag Sophia de Geuste te gast, frontdame van De Staat’s eerdere voorprogramma 45ACIDBABIES en die mag meezweten tijdens “Sweatshop”. Op de donderdagavond is er support van Rico & Sticks, waarbij het nummer “0.0” langskomt (cover van Rico & Sticks en deze versie is inmiddels ook op plaat uit, onderdeel ook van dat optreden op Lowlands), plus twee covers van Opgezwolle. Op de vrijdagavond zingt Tessa Douwstra van Luwten mee op “Tie Me Down”, dat ook met haar op de plaat is vastgelegd natuurlijk, en in de (eerste) toegift komt ze nog even terug om mee te zingen op “Down the Rabbit Hole” (van het Bonus Bubbles-plaatje op Record Store Day blijkbaar, ik kende het niet). Ik heb bijzonder weinig met hiphop en rappers, maar ik vind Luwten wel leuk, dus ik heb mazzel dat ik op de juiste avond ben beland. Leuk deze gasten op de verschillende avonden. Het geeft zo’n show ook wat extra’s, hoewel die sowieso vrij goed in elkaar steekt. Aan het einde van zo’n tour is vast ook alles goed ingeslepen bij de muzikanten. Het oogt zo in elk geval, ook al merk ik wel een tikkeltje routine bij de heren. Maar dan nog. Opzwepende nummers van Bubble Gum als “Me Time”, “Mona Lisa” en “Pikachu” (leuke dansjes ook) en “KITTY KITTY (laatste in de toegift) passen gewoon heel dik in deze show, dat dus een behoorlijke focus heeft op opzwepende dansrock. Neem daarbij de uitsmijters in de reguliere set met het (uiteraard dik pompende) “Get On Screen” (van O) en “Witch Doctor” (van I_CON, uiteraard resulterende in een ronddansende zaal) en je hebt de rampestampers vanavond wel opgenoemd. De rest is gewoon aardig tot okay tot prima. Jammer dat een stukje echte subtiliteit dan ontbreekt, zoals het prachtige “Time Will Get Us Too” dat eigenlijk niet hoort te ontbreken, maar misschien is dat alleen maar mijn hoofd zo. Een persoonlijke favorietje van mij van de vorige plaat. Het zou de balans in de setlist nog wat beter maken. Een ander favorietje “Make The Call, Leave It All” ontbreekt gek genoeg ook, al kan ik me voorstellen dat je die niet avond na avond wil blijven spelen. Die rijpt ook wat minder. En er zitten er ook wat opvullertjes in de set waarbij de aandacht wat verslapt, maar de band speelt alles strak en precies, en bovendien is er de show. De lichtshow vooral. Met veel toeters en bellen. Met veel lampen dus, in een vierkant op de grond, TL-achtige buizen aan het plafond die op en neer kunnen bewegen, ander LED-dingetjes op paaltjes, een schermpje lampjes op de achtergrond. Nou ja, elk nummer heeft zo wel z’n eigen lichtplan en dat ziet er gewoon tof uit, tot aan de groen/rode (NEC?) vierkante arena aan toe, waarin de Staat dus een thuiswedstrijd staat te spelen. En te winnen, met gemak. Het publiek is eenvoudig om te krijgen vanavond. De Staat geeft hier dan ook een oerdegelijke show waarmee ze nog wel even vooruit kunnen. Hopelijk vergeten ze niet ook door te blijven gaan met zichzelf creatief te blijven ontwikkelen en verder te kijken dan alleen maar van die (op zich lekkere) doorbeukstoempers, want dan hou je het ook echt lekker smeuïg. Vooralsnog is de missie van De Staat dit jaar behoorlijk geslaagd. Prima show. Prima avond.
