De 40 beste albums van 2019

Opeth - In Cauda Venenum

Het was een mooi muzikaal jaar. Dat zei ik vorig jaar ook al en dat zeg ik nu weer.


Ik heb minder naar albums als geheel geluisterd dit jaar, maar meer naar losse nummers of alles in de shuffle in Spotify. Laat staan dat ik er met voldoende aandacht naar heb geluisterd, ook dit jaar stond veel gewoon op de achtergrond aan, terwijl je andere dingen aan het doen bent. Nou goed, de top tien klopt denk ik wel aardig voor mij persoonlijk, de rest is een beetje een schot in het donker en de volgorde is niet zo heel erg van belang eigenlijk. Het zijn de albums van dit jaar die je meeneemt naar een onbewoond eiland. Mits je daar stroom hebt. Goed. Zie ze alle veertig hieronder. Een persoonlijk keuzelijstje. Doe er mee wat je wil. Draaien bijvoorbeeld. Neem de Spotify-lijst. En dan zijn er nog de kliekjes. Albums die net buiten deze lijst vielen, maar wel het beluisteren waard zijn, of albums die ik nog niet genoeg heb kunnen beluisteren. En die zitten dan in de leftover-lijst van 2019, zeker (soms) ook echt de moeite waard.

Het is allemaal maar een mening overigens.

Alvast een fijne jaarwisseling en een supertof en muzikaal prachtig 2020.
Tot volgend jaar!

line
Opeth - In Cauda Venenum

1. Opeth – In Cauda Venenum (Swedish Version)

Eindelijk weer eens een echt opwindende plaat van mijn favoriete Zweden, die na een hoop gedenkwaardige progressieve deathmetalplaten een afslag naar de softe jaren zeventig progrock namen. Goed, maar niet overdonderend of verrassend genoeg. Creatief brein en frontman Mikael Åkerfeldt schreef het materiaal tijdens een sabbatical. Zonder druk werd het goed vloeibaar, blijkbaar. Bovendien origineel in het Zweeds opgenomen en die versie is te prefereren, daar zit meer gevoel in. Na Watershed uit 2008 dus echt weer iets om bij vlagen enthousiast voor uit het raam te gaan hangen. Donderprogrock dat af en toe weer eens lekker in achtbaanvorm wordt geserveerd. Jammer misschien dat de tweede helft wat afvlakt en de zoete melodielijntjes en koortjes wat de overhand dreigen te nemen, maar over het geheel is dit van zulke klasse dat er eigenlijk geen andere bands aan kunnen tippen. (album van week 39)

line
crucible

2. Motorpsycho – The Crucible

Met een solide basis van meer dan tien jaar oud zoekt Noorse trio (live aangevuld met Reine Fiske) het hier wat wat opzichtiger in de hoek van jaren zeventig prog met een extra dosis energie en passie. Een soort progstoner, afgetopt met een kwak grote-mannen-psych. Het trio is opvallend gedreven en zoekt met frisse kracht het avontuur met drie lange nummers.  Dikke klodders vet druipen geregeld langs mijn kin in deze afwisselende apotheose tot het einde. Smullen met de bek open.  (album van week 7)

line
black midi - Schlagenheim

3. black midi – Schlagenheim

Opzwepende prog/math-rock, garage en post-punk uit Londen om je vingers bij af te likken. Niet lullen, maar doorhalen. Wat een beest van een drummer ook. Met sommige lang uitgerekte rustige stukken ook onberekenbaar. Da’s geduld hebben, maar brengt ook de nodige dynamiek en onvoorspelbaarheid. Niet alleen maar alles kapot rammen. Verrassende afslagen nemen. Blijven uitdagen. Meest opwindende, spannende en uitdagende ontdekking van het jaar dus? Ja. (album van week 26)

line

4. Monomyth – Orbis Quadrantis

Favoriete Nederlandse band flik het ‘m met een knappe vierde worp met nieuwe gitarist met Boudewijn Bonebakker. Het kwintet maakt hiermee een krachtige doorstart. Space/kraut/psych-rock, geserveerd met een saus van hallucinerende elektronica en een goed aangebraden stuk riffende doorstoemp-stoner. Denk aan een reis met de nautilus van Jules Verne of met noeste Vikingen over grote oceanen. Monomyth maakte er weer een prachtig avontuur van. (album van week 37)

line

5. Tool – Fear Inoculum

Het duurt even, maar dan heb je ook wat. Een album met lange progressieve metal-songs. Dat vergt wat geduld. Maar uiteindelijk hamert het je punctueel en strak alle kanten op in indrukwekkend ingewikkelde maatsoorten, ondersteund door indrukwekkend drumwerk van Danny Carey, smakelijk gevuld met het gitaargeluid van Adam Jones, de bas van Justin Chancellor en de getergde zang van Maynard James Keenan, die gelukkig ook vaak zijn mond weet te houden. Een gaaf potje progmetal van deze Amerikanen. Het komt soms wat steriel over, maar op den duur rijpt het in de tijd, waarbij de complexe tonen pas echt goed vrijkomen. Tool is in een klap terug op het hoogste niveau. (album van week 35)

line
A.A. Williams - A.A. Williams

6. A.A. Williams – A.A. Williams

Gemist op het Roadburn-festival 2019, maar uiteindelijk kan deze niet ontbreken, ondanks dat het eigenlijk een EP is. We maken maar eens een uitzondering. In essentie misschien ook een zoet plaatje van deze Engelse voor mijn smaak, maar gedrenkt in een prachtige wolk van donkere melancholie. Dromerig en toch heavy. Denk in de richting ook van Emma Ruth Rundle, Wovenhand, Chelsea Wolfe of PJ Harvey. En wat een bijzondere mooie stem. Soms raakt het je maar eens direct in je ziel, en dat kan deze dame. De extra violen en bombast zijn dan niet eens nodig (luister maar eens naar de prachtige “stripped down rehearsal recordings”), maar vooruit, ik laat me er dit keer graag in onderdompelen. (album van week 36)

line

7. Russian Circles – Blood Year

Het Amerikaanse trio van Russian Circles staat al jaren zeer hoog op mijn lijstje favoriete (instrumentale) post-(rock/)metal-acts en schudt hier gewoon weer een heel degelijk album uit de mouw. Massieve mokerslagen, ritmisch sloopwerk, gruizige smerigheid. Licht verontrustend sfeertje als het kan, lomp als het moet. Iets meer van dezelfde kost, maar wel weer extra voer van het beste soort. (album van week 31)

line

8. Nils Frahm – All Encores

Mooie verzameling overblijfselen van het All Melody-album uit 2018. Of noem het toegiften. Toonbepalend neoklassiek pianist uit Duitsland, die het soms bijzonder gaaf en knap combineert met elektronica. Kan raken met een simpele pianotoetsaanslag, maar blaast je net zo gemakkelijk omver met een indrukwekkend staaltje repetitieve neo-techno. Onwaarschijnlijk knap uitgevoerd live in z’n eentje. (album van week 6 & 52)

line

9. Lingua Ignota – Caligula

Kristin Hayter (beter bekend dus als Lingua Ignota), Amerikaans multi-instrumentalist, klinkt als een geschoolde zangeres met een groot uniek bereik. Verjaagt hier haar demonen op een intense en angstvallige manier, als noodkreten in het pikkedonker. Dit komt recht uit een getergde ziel. De kneiterharde waarheid komt hard aan. Bijzonder indrukwekkend en een tikkeltje huiveringwekkend of verontrustend en daarom prachtig zwartgallig. (album van week 40)

line
Albert Jupiter - We Are Just Floating in Space

10. Alber Jupiter – We Are Just Floating in Space

Een van de ontdekkingen uit de lijst van het Roadburn festival 2020 dit duo (uit Frankrijk) en koren op mijn molen. Ooit zijn ze geïnspireerd geraakt door een optreden dat ze zagen van Föllakzoid. De band levert hier ontspannende, maar ook spannende en dreigende space-/psych-/kraut-/stonerrock, dat je – juist ja – laat zweven in de ruimte, maar een portie moker-stoner ontbreekt gelukkig ook niet. (album van week 43)

line

11. Kungens Män – Chef (album van week 44)
12. Monkey3 – Sphere (album van week 20)
13. Orsak:Oslo – Ghost Gear (EP) (album van week 12)
14. Mantra Machine – Heliosphere (album van week 42)
15. Pond – Tasmania (album van week 10)
16. Patrick Watson – Wave (album van week 45)
17. Jambinai – ONDA (album van week 25)
18. Fat White Family – Serfs Up! (album van week 50)
19. Elder – The Gold & Silver Sessions (album van week 48)
20. Irina Nëstor – One Day You’ll Miss Today (album van week 32)
21. Psychedelic Porn Crumpets – And Now for the Whatchamacallit (album van week 23)
22. Deliluh – Oath of Intent (EP) / Beneath the Floors (album van week 49)
23. Föllakzoid – I (album van week 34)
24. MONO – Nowhere Now Here (album van week 5)
25. Pelican – Nighttime Stories (album van week 47)
26. Waste of Space Orchestra – Syntheosis (album van week 19)
27. Papir – VI (album van week 22)
28. Pyramidal – Pyramidal (album van week 21)
29. The Young Gods – Data Mirage Tangram (album van week 11)
30. Thom Yorke – ANIMA
31. Bong-Ra – Antediluvian (album van week 8)
32. Wand – Laughing Matter
33. Portico Quartet – Memory Streams (album van week 41)
34. Joep Beving – Henosis
35. SONS – Family Dinner
36. Metz – Automat (album van week 30)
37. Indian Askin – Another Round (album van week 4)
38. The Ills – Disco Volante / Mt. Average
39. Inter Arma – Sulphur English
40. Oh Sees – Face Stabber (album van week 38)

2 gedachten over “De 40 beste albums van 2019”

  1. Pingback: Beestalbumoftheweek (27): A.A. Williams – Forever Blue | t-beest's blog

  2. Pingback: Gezien: Kungens Män, De Onderbroek, Nijmegen – t-beest

Reacties zijn gesloten.

Scroll naar boven