Het is wat hè. Met dat virus. Hier deel 3 van een setje video’s van YouTube waarmee je de (concert- en festival)crisis wel door zou moeten komen. Tot we echt met z’n allen de wei weer in mogen…
De hele reeks beestvideo’s: hier.
Een van de beste nummers aller tijden (volgens mijn bescheiden mening) mag niet ontbreken. Porcupine Tree (met frontman Steven Wilson uiteraard), bracht met Fear of the Blank Planet een geweldig album uit, vind ik nog steeds. Ook een van de beste die ik ken. Dit nummer werd toen live in 013 gespeeld (daar was ik bij, althans één van de twee avonden), met ook een glansrol voor topdrummer Gavin Harrison, die tegenwoordig zijn brood verdient bij King Crimson en The Pineapple Thief. Dat hele concert is vastgelegd in een fantastisch mooi en exclusief DVD/Blu-Ray boekwerkje dat ik in bezit heb, check hier.
[youtube https://www.youtube.com/watch?v=2Pyf95jP0rg&w=560&h=315]
Esben and the Witch dan, gezien op Roadburn 2017 en in Merleyn begin 2019. De Britse band maakt een soort doompop of darkfolk met invloeden van post-rock of doommetal, of zelfs shoegaze, maar zelf noemen ze het wel ‘nightmare pop’ geloof ik.
[youtube https://www.youtube.com/watch?v=WckSWlEf2nM&w=560&h=315]
Over nachtmerries gesproken. Een beetje duister, donker en dreigend sfeertje. Daar hou ik ook wel van. Recente ontdekking (stond op de Essential Sounds lijst van Roadburn) TESA uit Letland maakt post-metal, -rock, -hardcore, sludge. Goed voor uw regenachtige zondagavonden.
[youtube https://www.youtube.com/watch?v=C0CR9q-avyM&w=560&h=315]
Een stukje stemmige post-rock/-metal doet ook gewoon wonderen, zoals hier met Spurv uit Noorwegen, dat ik in 2018 in mijn vizier kreeg met het album Myra.
[youtube https://www.youtube.com/watch?v=1G2RbPoFFOU&w=560&h=315]
De beste chocolade komt uit België. En van Belgische bands valt vaak goed chocola te maken. Nordmann uit Gent is zo’n zalige bonbon met verrassende inhoud. Groovende jazzrock om je vingers bij af te likken.
[youtube https://www.youtube.com/watch?v=X3XhH1pXrB8&w=560&h=315]
Iets meer emotie mag soms best, met het mooie “Dark Oscillations” van Loma, waar ik wel eens een stukje over heb geschreven. Het album was feeëriek, sereen, luchtig en melancholisch, concludeerde ik daar. En dat mag er ook wezen.
[youtube https://www.youtube.com/watch?v=jtKdOSvsX0k&w=560&h=315]
Over emoties gesproken. Ook dit nummer van Anathema doet me wat, al kan ik dat niet helemaal uitleggen. Ik heb een haat-liefde-verhouding met de band, want ik vind zeker niet alles goed. Of het past gewoon minder in mijn straatje. “Can’t Let Go” vind ik wél heel fijn dus, met een snufje emotie, verfijnd zangwerk, en fijn besnaarde gitaren. Een heel fijn ritje.
[youtube https://www.youtube.com/watch?v=1GPxPPOUVBc&w=560&h=315]
Van gitaren naar synthesizers. Van buitenland naar binnenland. Net alsof hier geen mooie dingen worden gemaakt. Tuurlijk wel. Wende (Snijders) bijvoorbeeld is een krachtige performster met een sterke uitstraling en prachtige liedjes. Een rasartiest, in mijn beleving. Het album Mens, haar eerste Nederlandstalige ook geloof ik, zit daarnaast vol met fijne elektronica/synthesizers. Daar bovenop komen beeld en geluid wel erg mooi bij elkaar in deze gave video van “Deze Gin”:
[youtube https://www.youtube.com/watch?v=-Iy-AQ2rMkQ&w=560&h=315]
Ook anders en ook zo mooi. Zwierig zelfs. Alsof je door de wind meegevoerd wordt. Luister en kijk naar Calibro 35, een Italiaanse filmische funk/jazz-band, met “Travelers”. Op de plaat nog instrumentaal, hier aangevuld met Elisa Zoot op zang.
[youtube https://www.youtube.com/watch?v=7awbt25-ERU&w=560&h=315]
Niet alles in hetzelfde genre dus, verandering van spijs doet smullen. Dit is ook wel een onverwacht uitstapje misschien. Naar Against All Logic, oftewel AAL, oftewel Nicolas Jaar, Chileens-Amerikaanse componist en artiest uit New York, meer in de hoek van de elektronica en house. Dit nummer vind ik gewoon lekker anders, lekker anders lekker fris. Dus als je iets op tafel zet…
[youtube https://www.youtube.com/watch?v=jK7BkC1in3c&w=560&h=315]
Elektronische pop met een psychedelisch kraut-karakter? De Engelse Jane Weaver maakte zoiets met “The Architect”, uit het lijstje fijne nummers uit 2017. Pinguin Radio heeft een mooi stukje geschreven bij dit nummer, het zou goed kunnen dat ik dit nummer ook van dat (fijne) online radio-station ken.
[youtube https://www.youtube.com/watch?v=keXHh0lr2y8&w=560&h=315]
Een soort guilty pleasure dan om deze, toch al gevarieerde aflevering, af te sluiten. De Australische band Confidence Man stond al eens op Down the Rabbit Hole en Lowlands. Een gemaskerd duo (drummer en elektronica/synths) met de fijn lullige danspasjes van de zanger en zangeres. Gewoon om hard en vrolijk op te dansen, alsof er niks aan de hand is in de wereld. Stiekem hartstikke leuk.
[youtube https://www.youtube.com/watch?v=loHpFWJy3gI&w=560&h=315]