Het is wat hè. Met dat virus. Hier deel 6 van een setje video’s van YouTube waarmee je de (concert- en festival)crisis wel door zou moeten komen. Tot we echt met z’n allen de wei weer in mogen…
De hele reeks beestvideo’s: hier.
Even rustig beginnen. Forever Pavot, ooit nog eens ontdekt op het Valkhof Festival en later nog eens teruggezien op het Eindhoven Psych Lab. Zalvende Franse psych-rock/pop, als soundtrack bij foute soft-porno uit de jaren zeventig.
The Psychotic Monks maakt een lekkere mix van vuige punk, psych, post-punk en garage. Referenties lopen nogal uiteen met bands als Sonic Youth, Ty Segall, Joy Division, All Them Witches, Sonic Youth en Swans. Ik schreef dit over de band, nadat ze op het Valkhof Festival speelden vorig jaar. Deze video geeft een indruk van dat energieke optreden.
Nog meer fijne psych met het Australische Psychedelic Porn Crumpets, dat een jaar terug het Nijmeegse Merleyn onveilig maakte met hun aanstekelijke psych, vaak in uptempo garage-stijl, vet funky en dansbaar, en uiteraard met de nodige scheurende en uit-de-bocht-vliegende gitaren met smeuïge effecten. Denk: King Gizzard & The Lizard Wizard, Thee Oh Sees, Pond en Meatbodies. Of zoiets. Hier een opname van KEXP.
Dit is trouwens hun eerste ‘buzz’-plaat waar het voor mij zo’n beetje mee begon. Grappige video ook natuurlijk.
Vorige keer hadden we het al over de recente en toffe streaming sessions van Sonic Whip. Inmiddels is de opname van Monomyth online verschenen. En die is fijn!
Nog iets meer zweven? De eerste keer zag ik het Britse Massive Attack een beetje per toeval dichtbij het hoofdpodium op Pinkpop 2003. Ik liep redelijk nietsvermoedend het eerste vak in. Prachtig optreden met hypnotiserende videowall met indrukwekkende teksten op de achtergrond met allerlei statistieken en Nederlandse berichtjes. Nog nooit zo gefascineerd naar de combi van beeld en geluid gekeken. En geluisterd uiteraard. Hier een opname van dat optreden:
Het eveneens Britse Pure Reason Revolution is weer terug, dat toch voornamelijk bestaat uit het duo Jon Courtney en Chloe Alper. Categorie progrock, met hier en daar een klodder psych, stoner en electronica. Een van de lekkerste nummers van dit jaar komt van het nieuwe album Eupnea: “Silent Genesis”.
Explosions in the Sky. De band uit Texas is toch wel een van de betere en bekendere post-rock bands. Hier een mooie live-opname uit 2016, gemaakt door NPR.
De toch-wel-tikkeltje-legendarische Amerikaanse rockband, met hemels baswerk van Les Claypool, tevens frontman/zanger met die kenmerkende stem. Funky rock/metal. Primus dus. Uit de oude doos. Omdat het kan. Primus sucks. En dit vind ik nog steeds een van de lekkerste nummers (naast “Too Many Puppies”):
Over lekkere nummers gesproken. Shining blies iedereen weg op het kleine podium van de Voerweg tijdens het Valkhof Festival (toen nog de-Affaire) 2010 met o.a. “21st Century Schizoid Man”, onderdeel van hun (terechte) succesalbum Blackjazz (dat ze tijdens deze lockdown nog een keertje op de stream hebben durven spelen, alleen zonder topdrummer Torstein Lofthus). Toen schreef ik over deze uitsmijter: Het einde is onwaarschijnlijk gaaf, ongeveer 30 keer denken dat het nummer dan echt afgelopen is…, wachten op het gejuich van het publiek…, en hop weer doorgaan. Het origineel kende ik toen trouwens helemaal niet (ja, ik mag me schamen).
Hier het origineel, uitgebracht in 1969(!) door progrock-veteranen en pioniers van het eerste uur: King Crimson, al meer dan vijftig jaar actief (in verschillende samenstellingen). De opstelling van Crimson in deze video zag ik nog een paar jaar terug in Utrecht.
King Crimson levert dus nog steeds top-concerten af. Hier nog het mooie “Starless”, dat nog wat ouderwetsch begint en hier en daar ook wat belegen (rock) aanvoelt (het nummer stamt zelf al uit 1974), maar zich – uiteraard – erg goed (prog) ontwikkelt. Waar hebben Steven Wilson en andere progrockers de mosterd vandaan? Nou hier bijvoorbeeld.
Een gave opname dan van een heel concert van het Amerikaanse Swans. In 2011 schudde ik (ferm) de hand van frontman Michael Gira. Toen dat nog mocht. Swans inspireerde bands als My Bloody Valentine, Godflesh, Neurosis, Godspeed You! Black Emperor en Sunn O))), van shoegaze en post-rock tot industrial metal en drone, aldus de aankondiging van Doornroosje in de tijd. Concerten zijn een soort bezwerende seance, zoals ook wel te horen is in de video. In het echt nog een grotere fysieke belevenis, als het volume tot ver over de max gaat (net zoals Sunn O))) trouwens), waarbij het publiek langzaam transformeert in volgzame zombies.
Genoeg. We sluiten maar af met een klassiekertje….
t-beest 