Weekplaat van week 33.
Zo heel af en toe zit ik weer op kantoor als (inmiddels) welkome afwisseling van het vele thuiswerken. In het begin moest ik daar wel weer even aan wennen. Natuurlijk zijn de directe sociale contacten weer leuk, maar ik ben ook snel afgeleid. Gelukkig valt het me nu weer mee, zeker met wat fijne achtergrondmuziek op de headset.
Ik had Hirschbrunnen van delving maar eens opgezet, mijn keuze voor ‘plaat van de week’ een aantal weken terug. Voor ik het wist zat ik diep in mijn werkzaamheden en kwam mijn hoofd als vanzelf tot rust. De rustgevende muziek hielp daar wel bij, moet ik zeggen. Ik zweefde als vanzelf door de Excel-overzichtjes en PowerPoint-presentaties. Delving is het solo-project van Nick DiSalvo uit Berlijn, frontman van Elder. De instrumentale muziek wordt omschreven als melodische psych- en kraut-rock met een progressieve inslag, en daar valt weinig aan toe te voegen. Ja, het is een stuk minder ruig dan de heavy psych/stoner van Elder zelf, wat dat betreft wordt er weinig gesmeten met dik fuzzende gitaren op dit album. De nummers zijn in de loop der jaren geschreven door DiSalvo en vorig jaar geselecteerd en aan elkaar gesmeed (hij had door de pandemie toch tijd zat) en in juni van dit jaar uitgebracht. Alle instrumenten zijn (knap) door DiSalvo zelf ingespeeld, met op enkele nummers hulp van gitarist Mike Risberg. De titel verwijst naar een grote fontein in de omgeving waar hij woont. Als je veroordeeld bent om thuis te blijven tijdens zo’n pandemie begin je meer inspiratie te halen uit je eigen omgeving die je anders misschien zou negeren, aldus DiSalvo op Bandcamp. Het album is een product van deze tijd waarin we werden gedwongen dieper in onze eigen gedachten te graven. Ik vind het een mooi idee, op het werk kom ik met deze muziek ook meer tot mezelf en tot de juiste concentratie. Doorgaans zijn de nummers kalm en ontspannend, met gloedvolle heldere melodieën. Slechts bij momenten komt er lichte dreiging voorbij, voor de rest is het rustig wegzweven met de ogen dicht in een warm zonnetje. De geluidsmix is perfect voor mijn oren, alles is prachtig in balans. De fijne drums overheersen niet, de synths tillen je zachtjes op, de gitaren pingelen als opgewekte vlinders of grommen lichtjes om iets meer aandacht te pakken, de piano zorgt voor een aangename noot en de bas zorgt voor een lichte schwung waarop je bootje gewillig meedeint. Toch zit er ook wel wat meer vaart in, zoals op de psych/kraut-gigant “Einstürzende Plattenbauten” en richting het einde van het lange laatste “Vast” kolkt het ook wat harder, maar doorgaans blijft het netjes binnen de grenzen. Je zou je concentratie ook maar kunnen verliezen. Het is een mooi en evenwichtig werkje om vol van te genieten, maar dat kan ook prima op de achtergrond als tegengif tegen de afleidingen op kantoor.
Check alle weekplaten van 2021 op Spotify
Pingback: De 40 beste albums van 2021 – t-beest
Pingback: Gezien: Sonic Whip 2024 – t-beest