Gezien: Mt. Echo + Bismut, Merleyn, Nijmegen

Jawel! Het kan weer! Het mag weer! Het eerste concert van het jaar voor ondergetekende en de bands zelf staan ook te trappelen van ongeduld. De coronamaatregelen smelten als sneeuw voor de zon en we kunnen weer los! Tenzij er bandleden zelf corona krijgen natuurlijk…

Een dubbele domper voor Mt. Echo, dat het fijne nieuwe album Electric Empire wilde presenteren aan het publiek. Eerst nog in anderhalvemeter-setting in Doornroosje, samen met hun makkers van Bismut, die eveneens uit Nijmegen komen, want goede (instrumentale) bands hoeven niet altijd van ver te komen. Nou ja, dat ging niet door dus, corona bij bandleden van beide bands. Zucht. Nieuwe datum dan maar in Merleyn, want het mocht inmiddels weer in dat fijne achterafzaaltje, zonder mondkapje en afstand. Maar een paar dagen voor het optreden… Jawel. Weer heeft een bandlid corona. Naar ik aanneem de bassist (Vincent Voogd) van Mt. Echo, want die ontbreekt op deze fijne vrijdagavond. Ik vind het wel dapper dat je ondanks zo’n nieuwe teleurstelling er iets van probeert te maken, iets dat Doornroosje zelf ook de gehele corona-tijd heeft gedaan. Het avondje gaat gewoon door in gewijzigde vorm, eerst met een jam van bandleden van Mt. Echo en Bismut en daarna een dikke set van het trio van Bismut. Ondanks alle ellende in de hele wereld vergeten we even alles en geniet ik enorm dat het weer even kan dus. De magie van livemuziek is toch ongeëvenaard.

We zagen deze muzikanten al in corona-tijd met lichte versoepelingen op de planken in Nijmegen vorig jaar, zoals Mt. Echo in het voorprogramma van Monomyth en DunddW in het voorprogramma van My Sleeping Karma, met de drummer en bassist van Bismut en gitarist van Mt. Echo. De jam vanavond klinkt niet eens heel erg geïmproviseerd en zou gelijk op de plaat gezet kunnen worden, prima psychedelische rock in mijn beleving. Al vrij snel komt de drummer van Bismut zich voegen bij de gitarist en drummer van Mt. Echo en bassist van Bismut, als ik dat allemaal goed heb. Lekker opzwepend twee drummers zo, en het geheel klinkt behoorlijk goed. Wat hebben we dat gemist! Iets van twintig minuten jam, dat had uiteraard nog wel langer gemogen. Later mag het trio van Bismut (kende ik nog van Sonic Whip in 2019) hun eigen materiaal (heavy progressive psych, noemen ze het zelf) in iets van een uur uitserveren over het aardig gevulde Merleyn (ik denk dat het half vol was zo ongeveer). Ze klappen er gelijk goed vol op met een opvallend puntige set met een heerlijke schwung. Mijn hoofd gaat als vanzelf op en neer, altijd een goed teken. Uitstekende ritmes en goed vlechtwerk van bas en riffs. Wát een uitstekend band is het toch. Een paar pilsjes later stijgt het me allemaal heerlijk naar mijn hoofd, maar dat kan er ook gewoon aan liggen dat ik het toch wel weer erg had gemist allemaal. Bismut is hier de perfecte band om een glorieuze terugkeer van de concerten in optima forma te vieren. Bands uit mijn eigen stad in het geliefde kneuterige zaaltje achterin muziekcafé Merleyn. Dat er maar weer veel meer moois mag volgen dit jaar.