Okay, een band met zo’n naam trekt wel mijn aandacht natuurlijk. Nu is deathmetal geen dagelijkse kost voor me, maar deze – bijna – naamgenoot maakt best lekker stoempende doorjakkermetal en dan is het met een Merleyn-pas ook wel makkelijk om even snel een dosis metaal te halen. Zeker op zo’n vrijdag om even lekker het weekend in te gaan. Doornroosje organiseert nog steeds onder de noemer Fortarock van die puike metal-avondjes en dit is er een van, helemaal uitverkocht ook.
Het café staat daarmee weer ramvol als we wachten op het openen van het gordijntje om als kuddedieren naar de slachtbank te worden vervoerd, maar dan in de goede zins des woords. Deathisfaction is een leuke woordspeling en een band uit Nijmegen waarvan ik nog niet eerder had gehoord. Thrash/death metal uit eigen buurt, altijd leuk. Na een rommelig begin – de bandleden zoeken even naar het juiste ritme – klinkt het gedurende het optreden steeds vloeiender, opgejut door een fijn enthousiaste zanger die de zaal opjut. De geluidsmix is aan de kant waar ik sta nog niet optimaal en wat dof, maar ook dat trekt wel weer bij (bij Baest stond het wel gelijk goed). De band bestaat sinds 2012 en bracht een eerste EP uit in 2014. ‘Met invloeden van Kreator, Death Angel, Onslaught, Exodus en andere thrash metalbands spelen wij een melodieuze maar toch groovende en harde stijl‘, aldus de band zelf. Lekker zijn de toegepaste breaks ook. Geinig vind ik wel de ode aan de pizza waarop het publiek lekker meedoet. Ik mag dat wel, metal moet je soms ook niet al te serieus nemen. Uiteindelijk zijn het net worstelaars die wel agressief lijken maar elkaar niet aanraken. Een prima opwarmer, denk ik nog, en een teken om nog een even wat klotsend bier bij de bar te bestellen in de pauze.
Baest is gewoon goeie oude, smerige death-metal, aldus de beschrijving. Een Deense band opgericht in 2015 en origineel gespeld als ‘Bæst’, het Deense woord voor beest of bruut. De band stond al eens op o.a. Dynamo Metalfest in Eindhoven en ESNS. Opvallend is hoe volwassen de band oogt en geen moeite lijkt te hebben met de technische stukken. Strak en degelijk spel van deze Denen, waarbij de bandleden er ook duidelijk zin in hebben en met elkaar en het publiek lol maken, het hele doel van deze excursie. Het is hun eerste Europese headlinetournee en de eerste uitverkochte show ooit, aldus de enthousiaste zanger die later zijn shirt er maar bij uittrekt. Het zweet druipt van de plafonds en voor het podium ontstaan voorzichtig wat kleine circle-pits. Grappig ook hoe de gitaristen soms een oefening synchroon-haarrondzwaaien doen. Merleyn trilt op zijn grondvesten door de zware bassen en het publiek wordt meegesleept door een goed opgejutte set van stevige deathmetal en een goede zanger voor dit genre. Dat al die nummers dan wat op elkaar lijken, boeit niemand. Vuisten en devil horns in de lucht, hoofdjes heen en weer en gewoon genieten van dit zware kluswerk.
Fortarock (of FortaRock) als festival bestaat misschien niet meer (in Park Brakkenstein vroeger, later in het Goffertpark), maar dit soort avondjes worden dus nog steeds succesvol georganiseerd, ook na corona-tijd. Als je het enthousiaste publiek hier ziet, zou een dagje Fortarock als binnenfestival in Doornroosje misschien nog wel eens een idee zijn (Soulcrusher en Sonic Whip zijn ook succesvol), met wat kleinere bekende namen en aanstormend talent. Fortarock heeft daar nog steeds een oog voor, dus waarom niet?
Dit beest is in elk geval weer gevoed met het nodige zware metaal. Als het zo wordt geserveerd door dit soort beesten, ja dan lust ik het ook wel.
