Gezien: Kanaan, Merleyn, Nijmegen

Kanaan staat al langer op de radar, zo ongeveer rond de lockdowns en daarom hadden we tot nu toe alleen nog kunnen smullen van hun video’s op YouTube. Net zoals een band als Slift stond de Noorse band hoog op het wensenlijstje om eens live te willen zien, zodra het weer kon. Met een optreden op Roadburn in aantocht was het Doornroosje die de band voor Merleyn wist te strikken. Een gaaf Roadburn-voorproefje op de prettige zaterdagavond, samen met het Deense Narcosatanicos, dat ik van tevoren totaal niet kende.

Daar komt verandering in. Het zestal van Narcosatanicos (met drie gitaristen, bassist, drummer en saxofonist!) zouden ook makkelijk een eigen show kunnen dragen. De band laat er weinig gras over groeien en begint (na een klein aanloopje) aan een lange, vette set vol dikke noise rock en psych, en volgens hun bandcamp tags ook met een kwak acid punk. Best dansbaar met een dikke groove en wat vuiler in je gezicht gesmeten dan de hoofdact, maar wat wil je ook met zo’n podium vol. Het is extra smullen door die saxofonist (Zeki Jindyl), die er een heerlijke extra laag in brengt (recent had Mythic Sunship ook een saxofoon extra en een band als Five The Hierophant, ook op Roadburn dit jaar, gebruikt de sax ook als aanjager, maar dat terzijde). Twee zangers horen we, waarvan de een wat hoger en iets schreeuweriger klinkt in mijn herinnering, maar de andere zanger, die het meeste voor zijn rekening neemt, heeft een wat donkere/diepere stem die me prima bevalt, al is dit een band die ook best zonder zang had gekund (zoals Kanaan). Goeie volvette drive dus met ook een prima drummer. Hier kan het publiek geen genoeg van krijgen en ze spelen langer dan volgens het tijdschema de bedoeling was geloof ik, maar niemand maalt daarom. Dit zou met gemak op Roadburn passen. Gek dat ze daar nog niet voor zijn gevraagd, ze draaien toch ook een tijdje mee. Wat een band.

Het is ook helemaal niet druk in Merleyn vanavond (een dag eerder was het propje vol met Baest), maar iedereen geniet met volle teugen. Achter ons wordt ook lekker gedanst en dan blijkt het drietal van Kanaan zelf pal achter te staan te genieten van deze toppers. De hele avond voelt als een gebroederlijke avond waarbij de grenzen tussen bands en publiek vervagen, waarbij de bands ook super blij zijn te mogen optreden en praten met publiek en fans. Ook de bandleden van Bismut zie ik in de zaal, die dit blijkbaar als band-uitje hebben en recent ook een heerlijk optreden gaven op hetzelfde podium.

De bandleden van Kanaan zijn vanavond dus aanstekelijk opgewekt en vrolijk en hebben er duidelijk veel zin in, ook naast het podium. We kennen deze Noren natuurlijk ook van het El Paraiso Records platenlabel, waar ook psychedelische toppers als Causa Sui, Papir en Mythic Sunsip zijn te vinden, al zit die laatste tegenwoordig bij Teepee Records. Och ja, Kanaan zit zelf tegenwoordig ook bij een ander label, het Noorse Jansen records. Voor mij begon de Kanaan-adoratie zo ongeveer met het Double Sun-album en het vorig jaar verschenen Earthbound dat ook de nodige rondjes heeft gedraaid. Dik en vet geserveerd, ook vanavond. Helaas hadden ze die albums niet meer op vinyl bij zich, maar binnenkort zie je me wel met een Kanaan-shirt lopen.

De band begint voor hun doen nog rustig (na de intro komt “Mudbound”), maar schroeft dan het tempo op met mijn geliefde “Bourbon” waarin drummer Ingvald André Vassbø toch aantoont ook in het wild zo enorm goed te kunnen spelen, hoeveel armen en benen heeft ie wel niet? Wat een ongelooflijke drive, het doet denken aan Torstein Lofthus (o.a. Elephant9 en binnenkort met Red Kite op Roadburn dacht ik) of Kenneth Kapstad (Spidergawd, voorheen Motorpsycho) en Tomas Järmyr (Motorpsycho en een hoop andere bands, tijdje in Zu en op Roadburn te zien met Yodok III (met ook Dirk Serries, Kristoffer Lo) neem ik even aan). Sorry. Zijspoortje. Enfin, samen met de lekker fuzzende bas van Eskild Myrvoll (die ook wat synths bedient) is het een magnifieke (jazzy) ritmesectie waar Ask Vatn Strøm weer lekker nonchalant zijn gitaarwerk doorheen vlecht, met hier en daar de nodige jams (ook volgens de setlist), ik herken ook niet direct alles. De band haalt zijn inspiratie uit bands als Colour Haze, Hawkwind, Elder, Motorpsycho en Acid Mothers Temple en als ik me niet vergis is er nog een cover van die laatste band in de toegift? Het loopt inmiddels al richting half een in de nacht geloof ik als de band er uiteindelijk toch mee moet stoppen, maar we hadden zo nog wel een uur door willen gaan. Wat een band.

Wat een avond van twee enthousiaste bands in vorm en een geweldige sfeer in Merleyn, dat ondanks wat minder publiek wel op stoom was en een gigantisch gaaf avondje topmuziek voorgeschoteld kreeg. Deze bands zouden in mijn beleving (maar goed, hier lust ik ook wel pap van) veel en veel groter moeten zijn, maar laat het maar een beetje een goed bewaard geheim blijven.

Kanaan speelt op zaterdag 23 april om 17:00 in de kleine Hall of Fame op Roadburn, misschien zie ik je daar!