Het Italiaanse trio Ufomammut was altijd al een graag geziene gast op al uw feestjes en partijen (met zware gruizige gitaren). Begin 2020 werd echter bekend dat drummer van het eerste uur Vita de band na twintig jaar ging verlaten. ‘As a result of an intense and difficult period, our paths divided’, zo stond in de verklaring. De band ging op pauzeerstand, op zich handig zo vlak voor corona. Met nieuwe drummer Levre keren de heren gelukkig terug op het strijdtoneel met album Fenice, dat gelijk ook een ander geluid laat horen.
Nou ja, de intense bassen en gitaren in standje moddervette fuzzende riffs zijn er nog steeds wel, maar de aanpak lijkt subtieler, met meer ruimte voor melodie en subtielere uitgewerkte composities. Niet alles hoeft kapot, je kunt er af en toe ook wat rustiger voor gaan zitten. Meer dynamiek en sfeer, met meer uitgewerkte psychedelica. Daarmee kruipt de band soms wat meer onder je huid ook. Fenice betekent Feniks in het Italiaans en representeert volgens de beschrijving eindeloze wedergeboorte en het vermogen om opnieuw te beginnen nadat alles gedoemd lijkt te zijn. Deze wedergeboorte is een frisse en vernieuwde kennismaking met de band, waarop berusting of overpeinzing hand in hand gaat met meer losgeslagen waanzin, dat meer refereert aan het oudere doom/sludge martelwerk. Een stukje spirituele verdieping in de sound van Ufommamut staat ze in elk geval heel goed, waarmee ze met nieuwe creatieve energie aan een volgend hoofdstuk beginnen van hun toch al imposante carrière.
Check alle weekplaten van 2022 op Spotify 
Pingback: De 40 beste albums van 2022 – t-beest