Het uit Massachusetts, Amerika komende Elder, actief sinds 2006 en tegenwoordig woonachtig in Berlijn, is alweer toe aan de zesde langspeler Innate Passage. Van de originele bezetting is alleen nog zanger/gitarist Nick DiSalvo over, al is bassist Jack Donovan al sinds 2008 bij de band. Nieuwe(re)lingen zijn Mike Risberg sinds 2017 op gitaar/keys en drummer Georg Edert sinds 2019. Die laatste zit er dus bij sinds het prima Omens uit 2020 en Elder gaat op dezelfde weg door met een prima potje ouderwetsche progressieve rock in een dun hedendaags jasje, met een dosis psych en een lichte geur van dat oude stoner-zweet.
Voorheen speelde de band meer stoner/doom, maar daar is dus niet heel veel meer van over, al klinkt zo af en toe nog een lekkere dosis riffs en een lekkere groove. Het is allemaal wat luchtiger geworden, minder zwaar op de maag. Meer aandacht voor goede melodieën en comfortabele warmte, in een aangename mix/productie. Ook de zang is hoorbaar beter geworden, maar nog steeds niet helemaal top vind ik. Het klinkt een beetje ijl en soms wat uit de toon, waardoor het niet lekker mengt met de muziek. Aan de andere kant herken je daarmee hun muziek wel uit duizenden natuurlijk. En och, die gasten van Motorpsycho zingen ook niet zo geweldig. Elder doet soms wat aan die band denken, op “Coalescence” en “The Purpose” bijvoorbeeld, maar je kunt ook denken aan bands aan Kadavar, King Buffalo, of Weedpecker bijvoorbeeld. Vijf lange nummers krijgen we voorgeschoteld in bijna vierenvijftig minuten, waarvan ik het langste “Merged In Dreams – Ne Plus Ultra” gelijk de meest interessante vind, met name omdat ik een voorliefde heb voor lange nummers waar van alles in gebeurt. Na een rustig begin, knallen de bassen en gitaren er lekker vol in en gaat de boel even daarna in de heerlijke overdrive. Elder mag van mij veel vaker van tempo schakelen en in de hoogste versnelling spelen. De afwisseling binnen de nummers is er dus wel, maar als geheel klinkt het het album wat vergelijkbaar, waardoor er ook niet gelijk een nummer uitspringt. Maar wat geeft het. Het is lekker en voer voor de verschillende jaarlijstjes, ware het niet dat er al veel (veel te vroeg) zijn verschenen, zoals elk jaar. De lekkere toetjes zitten wel vaker aan het einde van een goede maaltijd.
Check alle weekplaten van 2022 op Spotify
Pingback: De 40 beste albums van 2022 – t-beest
Pingback: Gezien: Elder, Doornroosje, Nijmegen – t-beest