Weekplaat 23-07: Riverside – ID.Entity

Er is altijd wel liefde geweest voor de Poolse progrockers van Riverside, met name rondom platen als Rapid Eye Movement (2007)
en Anno Domini High Definition (2009). In die tijd heb ik ze regelmatig live gezien en dat was altijd een genot. Daarna kwam naar mijn smaak de klad er een beetje in met softere albums als Shrine of new generation slaves (afgekort tot ‘Songs’). Ik hield gewoon wat meer van de stevigere en complexere prog, afgewisseld met prachtige sfeerschetsen. Het plotselinge overlijden van gitarist Piotr Grudzinski in 2016 had flinke impact op de groep, maar langzaam zijn ze uit dit donkere dal gekropen.

Gitarist Maciej Meller is inmiddels vast in dienst gekomen na een paar jaar als touring member dienst te hebben gedaan. Hij speel iets ruwer en minder op gevoel, althans die indruk heb ik. Piotr Grudzinski zie ik nog steeds voor me staan met de ogen dicht bij die prachtige gitaarsolo’s. Maar goed, Riverside is bezig aan een tweede leven, bezig met een nieuwe identiteit, al weet ik niet of de titel van de nieuwe plaat ID.Entity daar naar verwijst. Ik lees in andere reviews dat deze plaat wat optimistischer is en minder melancholisch, maar een stuk gevoel is er nog steeds wel. De plaat gaat fijn meerdere kanten op. Bij momenten zijn de zanglijntjes wel wat simpel en de (herkenbare) zangstem van Mariusz Duda wat weeïg. Het lange “The Place Where I Belong” is ook net wat te behoudend. Het eindstuk doet me denken aan werk van Steven Wilson en dat is op zich mooi, maar ik wil meer. De progressieve elementen, afwisseling en dynamiek zijn wel te vinden, met ook wat meer van die vet riffende gitaren of bassen. Met name het drietal “Landmine Blast”, “Big Tech Brother” en “Post-Truth” bevallen me daarom zo goed. De invloed van Michal Lapaj lijkt ook wat groter op dit album en daardoor voelt het wat meer elektronisch aan bij momenten, neem al het eerste “Friend or Foe?”, waarmee je gelijk even op het verkeerde been wordt gezet. Ja, die ruimtelijke synths zijn hier en ook wat zoetjes, maar dat krijg je er dan gratis bij. De laatste twee nummers bevatten een paar prettige momenten, met name een prima laatste stevig gedeelte van “I’m Done with You” en een mooi sfeervol sluitstuk in het laatste “Self-Aware”. Het symfonische, poppy of melodieuze karakter van sommige stukken kost me nog wat moeite, maar daaromheen zit voldoende lekkers om van te smullen. Riverside heeft met een nieuwe identiteit de levenslust gelukkig weer teruggevonden.