Gezien: Black Market Karma + Dunddw + Black Moon Circle, Effenaar, Eindhoven

Sinds 1 september vorig jaar is er wekelijks Club Void in de kleine zaal van de Effenaar, een vaste avond voor stoner, sludge en doom. Initiatiefnemers zijn (ref) programmeur Robert Schaeffer (Effenaar), Paul van Berlo (booking agency Loud Noise en organisator van Into the Void) en Peter van Elderen (Peter Pan Speedrock, TankZilla). Oftewel, ‘Into the Void into the club’. Als ik zo binnenstap op zo’n avondje in de Effenaar doet het me gelijk terugdenken aan die goede tijd van Eindhoven Psych Lab in de Effenaar, waar de bands van vanavond ook best hadden kunnen staan. Voornaamste reden om naar Eindhoven te tuffen is Black Moon Circle, dat op Roadburn 2016 indruk maakte en vanavond, naast Dr. Space ook werelddrummer Tomas Järmyr heeft meegenomen, tot voor kort nog drummer bij Motorpsycho, maar ook in Yodok III en een tijdje in Zu (en met al die bands ook te zien geweest op Roadburn). In de bonus Dunddw, dat we in 2021 zagen met My Sleeping Karma in Openluchttheater de Goffert in Nijmegen, en Black Market Karma. Genoeg voer voor liefhebbers, zou je zeggen. Maar de zaal is angstvallig leeg.

Nou goed, ik had er wel een eindje reizen voor over, normaal wel aardig te doen met de trein, ware het niet dat er dassen onder het spoor graven, waardoor er geen treinen rijden tussen Den Bosch en Eindhoven. Wilde ik Black Moon Circle zien, kon ik toch maar beter met de auto gaan. Ik heb het er dus graag voor over. Vlak voor aanvang van Black Market Karma stap ik nog in een bijzonder lege zaal, veel meer dan twintig tot dertig bezoekers zullen er toch niet geweest zijn en dat is jammer en ook wel wat raar. Je kunt makkelijk anderhalve meter afstand houden en dan nog een rondje dansen zonder iemand te besmetten. De meeste drukte is in de naastgelegen grote zaal bij Warhaus. Stom, denk ik nog, dat publiek had beter hier kunnen staan. Aan de bands zal het niet liggen vanavond. Ondanks de behoorlijke lege zaal hebben alle bands er wel zin en plezier in, het is leuk om te zien dat het ze niet uitmaakt en dat ze vooral genieten van het maken van muziek, of er nu honderden mensen staan of maar een paar handjes vol.

Black Market Karma heeft het koud, want ze komen met dikke jassen het podium op en bandleider/songwriter/zanger/gitarist Stan Belton heeft zo’n dikke muts met flaporen op en een zonnebril. Kenmerkend voor hem, zie ik achteraf op foto’s. Achteraf bedenk ik me dat de band wel uit Engeland zal komen, misschien door de stijl van spelen en hoe de heren zich opstellen op het podium. Klopt dus. We horen een redelijk degelijk potje psychrock van het melodieuze soort, met zang van Belton, die met The Technicolour Liquid Audio Machine uit 2021 nog een apartere instrumentale plaat maakte, maar vanavond zijn het meer klassieke songs, denk sixties psych, met kenmerkend gitaarspel van Belton, die daarmee ook wel de meeste smaak geeft voor in je soep. Met lekkere fuzz, delay, echo, whatever. Denk ook The Brian Jonestown Massacre, een inspiratiebron voor Belton. Verder hangen de songs een beetje in de dezelfde akkoorden en de twee extra gitaristen, de basgitarist en de drummer vullen kleuren het plaatje verder een beetje eenvoudig in. Maar toch wel een aardig opener van de avond.

Dunddw, ruimtetrio uit Nijmegen, brengt 100% improvisatie drum & bas & gitaargeluid, zo lezen we vooraf. Natuurlijk kennen we de band(leden), zo af en toe zie ik ze ook staan in muziekcafé Merleyn. Liefhebbers dus. Een dag later zie ik op Facebook dat de bassist en drummer alweer onderweg zijn naar Frankrijk met Bismut. Hier worden ze aangevuld met die prima gitarist van Mt. Echo. De opbouw is ook vanavond weer rustig, een aanloop naar het stevigere jamwerk van de heren, van post-rock-achtig pingelwerk naar stevigere stoner-riffs en bulderen bassen, met stevige klappen op de drums. Om daarna weer terug te keren naar rustige inhoud. Het geheel lijkt weer uit een paar aaneengesloten stukken te bestaan, waarbij in het laatste gedeelte Scott Heller aka Dr. Space op het podium verschijnt achter zijn elektronische apparatuur. Hij was er toch al met Black Moon Circle en is ook lid van het Øresund Space Collective. Leuk shirt heeft hij aan (die longsleeve gele van Temple Fang, voor de kenners). Tof, dit soort experimenten. Deels is het toch ook een stuk improvisatie, maar zijn ruimtelijke klanken geven ook echt een space-achtige verdieping aan de sound van Dunddw en dat past uitstekend. Een enkele keer zit de doctor voor mijn gevoel net iets naast de toon en ergens lijkt er een kastje te haperen, maar verder dus een toffe en leuke aanvulling. Dunddw stuwt de zaal omhoog naar hallucinerende repetitie, maar laat het ruimteschip ook weer rustig landen.

Black Moon Circle gaat er dus ook gewoon tegenaan, ook als is het nog zelfs wat rustiger in de toch al vrij lege zaal geworden. Wat zonde, want dit is gewoon een hele toffe band. Even verbaas ik me nog over het melodieuze, pop/rock-achtige begin van de band uit Trondheim (Noorwegen), met de wat onvaste zang van Øyvin Engan. Maar goed, als we het toch over Motorpsycho hebben (drummer Järmyr verliet Motorpsycho dus recent na bijna zes jaar, in dit forum wat meer info), die zingen ook niet altijd als nachtegaaltjes. Maar goed, langzaam glijdt de donkere psychedelische spacerock naar langdurige jams, zoals ook in de aankondiging staat. Het drumwerk van Järmyr is fenomenaal vanavond, krijgt ook ergens de ruimte om te soleren al heb je dat nauwelijks in de gaten want binnen het nummer voelt dat heel natuurlijk. Het zit in een stuk van wel twintig minuten of meer, waarin de boel tot diverse hoogtepunten komt. Met Dr. Space gaat dat uiteraard van ruimtelijke psych tot hardere stoner/sludge met dik geplaatste riffs en heel vet en puntig soleerwerk van Vemund Engan en enorm vettig fuzzend baswerk van Øyvin Engan. Op 21 april komt het nieuwe Leave the Ghost Behind-album uit en volgens mij horen we daar nog “Snake Oil” van (als laatste?). Maar goed, dit is ook weer een band die je vooral ook live moet ondergaan. Het is een genot om Järmyr in zijn element te zien drummen, met af en toe een spontane lach naar de gitaristen. Ik ben wel benieuwd waar we hem in de toekomst nog gaan tegenkomen. Black Moon Circle trekt vanavond veel te weinig publiek en verdient op z’n minst een zweterig zaaltje vol liefhebbers, want die moeten er toch genoeg te vinden zijn. Gelukkig heb ik deze kans niet gemist.

Een beetje jaloers ben ik wel op dat programma van Club Void. Om van te watertanden. Check de agenda hier. Maar goed, ik mag weinig klagen met ons eigen Sonic Whip indoorfestival en club-optredens in Nijmegen. Maar wie weet. Als die dassen bij het spoor weg zijn, kom ik wellicht vaker buurten in Eindhoven. En dat zouden meer mensen moeten doen.