Volgens De Dijk kun je dansen op de vulkaan, maar je kunt ook dansen in de ruimte. Althans, zo stel ik het me voor, met muziek van The Exorcist GBG. Het trio komt uit Gotenburg (vandaar de ‘GBG’, neem ik aan) en bestaat uit Vesslan (synths), Osynlige Mann (bas) en Tentakel (drums). Ik zou er waarschijnlijk nooit van hebben gehoord, ware het niet dat ze op Roadburn 2019 stonden, maar daar kwam het optreden door technische problemen minder uit de verf dan dat ik het op basis van de muziek had verwacht en gehoopt.
Gelukkig was er een snelle revanche op dezelfde dag, toen ze de dag goed afsloten op het hoofdpodium met het grotere collectief Uran GBG. The Exorcist GBG zou ook ontstaan zijn rond 2012 uit deze ‘mystieke muziekbeweging’. De band maakt psychedelische space en kraut zonder (lead)gitaar, al wordt de fuzz er hier en daar ingegooid met behulp van de bas (“Saturnus”). Het zijn vooral de synths die je op III hallucinerend de ruimte inschieten, met daarbij een funky en groovy ritmesectie. Bijna ‘guilty pleasure’-aanstekelijk en goed dansbaar dus, met uitzondering misschien van het meer doomy ritme van “Kronos”. Het gaat van luchtig en vrolijk (“Trust Me”) naar wat zwaarder geschut op “Saturnus” en het (toepasselijk getitelde) “Stonerdisco”. Of neem de Duitse eighties kraut op “Memento Mori” of het spannende effect van “Doppler”. Het kan allemaal. Dromen. Dansen. Swingen. Headbangen. Wegzweven. Een lekker toetje vol met elektronische toppings.
Check alle weekplaten van 2023 op Spotify 
Pingback: De 30 beste albums van 2023 – t-beest