Weekplaat 23-24: Squid – O Monolith

Ik moest wel lachen vorig jaar om die jongeren met knaldrang bij optredens van Squid en Black Midi. Ze vormden dan regelmatig een circlepit en wachtten op het teken van de band om helemaal los te gaan, maar dat kwam dan helemaal niet. Sta je dan met je goede gedrag. Het geeft ook aan dat ze de bands niet heel goed kenden.

Het is ook helemaal geen standaard post-punk met vaste structuren en korte puntige nummers om wild op te pogoën, hier zit muzikaal vernuft achter. Squid mengt het dan ook met kraut, jazz, psych of zelfs country (volgens Bandcamp). Na het briljante debuutalbum lijkt Squid die jongeren op O Monolith nog meer te willen treiteren met een extra dosis experimenteerdrift. Stronteigenwijs als ze zijn. Tijdens Zeitgeist eind vorig jaar in Doornroosje kregen we daar al een voorproefje van, met vier nieuwe nummers (“After the Flash”, “Devil’s Den”, “Swing (in a Dream)” en “Undergrowth”). Juist. Het is minder fastfood om je honger te stillen, in die zin snapte ik die jongeren ergens ook wel. Vaste song-structuren worden op O Monolith nog verder overboord gegooid. Nummers als “Devil’s Den”, “After The Flash”en “If You Had Seen The Bull’s Swimming Attempts Yo…” zijn wel erg schetsmatig. Dat is wennen, maar aan de andere kant houdt de avontuurlijke experimenteerdrift van de band je wel op het puntje van je stoel. Neem “Siphon Song”, dat ineens een soort vocoder-zang bevat en klinkt alsof ze met violen door een wasstraat rijden. Verzin het allemaal maar. Hier en daar is er meer houvast, zodat je niet gelijk over de reling hoeft te kotsen. Zo klinkt “Green Light” gedreven funky met energieke uitspattingen, ik moest hier ook even denken aan Black Midi. Ook “Undergrowth” heeft een heerlijk groovy bas/drum-lijntje met gekke trompetjes, Black-Midi-achtige breaks en een opvallend fijn uitgesponnen outro. Maar het meest toegankelijk is misschien wel gelijk het eerste “Swing (In A Dream)”, met tegendraadse zang, eigenwijs trompetje en fuzzy bassen tegen het einde. Best lekker. Nou goed, dan schiet Squid op O Monolith soms wat door in hun genialiteit en gaat het echt alle kanten op – in die zin vind ik Bright Green Field wat beter in balans, maar uiteindelijk is dit wel een stuk interessanter dan de laatste kutgroep uit Engeland.

Check alle weekplaten van 2023 op Spotify