De betere krautrock komt natuurlijk uit Duitsland. Acid Rooster uit Leipzig volg ik sinds eind 2019 en maakt instrumentale psych/kraut/space-rock. Het trio zou in het corona-jaar 2020 op Roadburn en Sonic Whip optreden, maar je weet hoe dat afliep.
Gelukkig kwam de band op Desertfest Antwerpen, al was het wat onhandig tussen twee andere fijne bands ingeklemd in het programma. Daar kwam het wat mellow op me over, maar dat zit ook wel (deels) in Flowers & Dead Souls. In een laag tempo, met veel uitgesponnen synth-werk, dat een space-achtige ruimtelijk sausje over alles heen gooit. Nou goed, misschien stond het geluid in Trix ook wat minder scherp en in je face, zoals het misschien hoort of ik graag had gehoord. Sowieso ontbraken de snellere nummers daar een beetje, in het gedeelte dat ik kon zien dan. Op het nieuwe album zitten wel degelijk wat meer uptempo stukken met funky baswerk en gedreven drums (“Dead Bodies” bijvoorbeeld, waarschijnlijk de gemiste uitsmijter op Desertfest) om je vingers bij af te likken, maar meestal moet je gewoon je ogen dicht doen en je stoelleuning achterover gooien. Acid Rooster voelt op Flowers & Dead Souls als een knisperend kampvuurtje waarboven je trippy paddenstoelen roostert. Fijn om weg te dromen, maar het goed doorbakken randje ontbreekt dus ook niet. Dat smaakt gewoon naar meer. In augustus verscheen ook nog het twintig minuten durende “Refractions” (een opname uit 2021) dat je als toetje kunt opzetten.
Check alle weekplaten van 2023 op Spotify 
Pingback: De 30 beste albums van 2023 – t-beest