Martin Utby (drums, toetsen) en Simon Bergseth (basgitaar, gitaar en zang) waren al vrienden toen ze zeven jaar waren. Ooit wilden ze – net zoals hun vaders – samen in een band spelen. En zie hier. AVKRVST wordt verder aangevuld met Øystein Aadland (bas, toetsen), Edvard Seim (gitaar) en Auver Gaaren (toetsen).
De bandnaam is gewoon een moeilijke manier om te verwijzen naar Aukrust, een centrum in het Noorse plaatsje Alvdal, waar dit debuut is opgenomen over een periode van twee jaar. Het is uitbracht op het bekende InsideOut Music-label, voor de betere progrock en -metal. De belooft wat en het is ook zeker wat. Denk vooral Opeth in hun iets vroegere jaren, maar ook Steven Wilson/Porcupine Tree en King Crimson. Luister maar eens naar “The Pale Moon” met een typisch Opeth-geluid. Progressief en dynamisch, met melancholisch gitaarpingelwerk, fijne riffs en Steven Wilson-achtige vocalen en hier en daar wat grunts,
“The Approbation” heeft ook wel wat van Riverside meets King Crimson en “Arcane Clouds” doet me ergens ook wel denken aan The Pineapple Thief. Is het dan allemaal goed jatwerk? Ik weet het niet. Ik vind het wel erg goed gedaan, dit zijn kundige muzikanten en bovendien is de productie ook uitstekend. Als een band als Opeth al wat jaartjes geen nieuw werk uitbrengt is dit wel ’the next best thing’. Misschien is het nog wat fragmentarisch aan elkaar geplakt, neem “Anodyne” waar ik wel wat lijm mis tussen de loszittende stukken en het laatste stukje koorwerk vind ik flauw, maar er wordt op dit album wel makkelijk en goed geschakeld tussen prachtige melancholische melodieën en krachtige riffs. Progrock zoals ik het graag hoor. Wat een razendknap debuut.
Check alle weekplaten van 2023 op Spotify 
Pingback: De 30 beste albums van 2023 – t-beest