Gezien: Spinvis, Doornroosje, Nijmegen

Laatste concert van het jaar is Spinvis in de uitverkochte grote rode zaal van Doornroosje. Spinvis is veel live te zien de laatste jaren, al dan niet als duo (Erik de Jong en Saartje Van Camp) of met volledige band. Het is knap dat Spinvis nog steeds zoveel publiek trekt, met zoveel optredens ook, bedoel ik. Inmiddels is het een jaarlijks uitje geworden en net zoals vorig jaar is het een mooie gelegenheid om de kerstvakantie feestelijk in te luiden met een prima laatste concert.

Je zou zeggen dat Spinvis voor polarisatie zorgt bij muziekliefhebbers, je vindt het niks of je houdt er van. Althans, dat is een beetje het beeld dat ik er bij krijg. Maar de zaal staat dus propje vol en de band geniet er zichtbaar van. Het verveelt niet nee.

De band staat ook weer in een andere opstelling, samen met tien etalagepoppen. Aan het begin horen we de band praten over de menigte, de menigte die langs de etalages loopt. De poppen vormen mooie en handige objecten in het licht van de beamer, waardoor er gezichten ontstaan op de poppen, of schaduwen op het achterdoek. De band gaat op in de menigte. De meeste bandleden hebben rode kleren aan, al denk ik niet dat dit direct een verwijzing is naar de aanstaande kerst, maar wie weet.

Erik de Jong, met rood spencertje, is weer de timide en wat schuchtere verteller die soms onbedoeld erg grappig overkomt, zo lijkt het. We horen weer wat uitleg bij zijn immer prachtige poëtische en mysterieuze teksten. Aan de ene kant haalt dat natuurlijk wat magie weg, maar het is ook erg leuk wat context te krijgen. Het valt op z’n plaats. “De Zevende Nacht” gaat over God (is het een hij of zij trouwens), die verliefd is op Eva, maar die heeft hij zelf gemaakt, ‘dus dat is wel een dingetje’. Erik de Jong vertelt later over een oude vriend, die hele verhalen kwijt moest over zijn liefdesverdriet. Hij vond dat hij er zich maar overheen moest zetten. “Soms breekt er een hart, soms blaft er een hond”, is het nuchtere antwoord.

Het is de Be-Bop-A-Lula-clubtour en natuurlijk is er aandacht voor dit nieuwe album (iets van vier nummers), maar het wordt ruimschoots gecombineerd met oud werk, dat ook niet altijd/veel te horen is geweest. Als ik me niet vergis zegt Erik de Jong aan het begin ook dat ze in deze reeks ook vooral de nummers spelen die ze zelf graag wilden doen. Maar liefst drie nummers van het gelijknamige debuut-album staan op de setlist vanavond, met “Bagagedrager”, “Limonadeglazen wodka” en “Smalfilm”. Ook van het daaropvolgende album Dagen van gras, dagen van stro komen drie nummers; “Aan de oevers van de tijd”, “Dagen van gras, dagen van stro”, “De zevende nacht”. Ik vind het wel een mooie mix van oud en nieuw(er) werk, uiteraard hier en daar in weer een iets andere uitvoering, zoals de uitsmijter “Kom terug”, dit keer in een meer akoestische variant. Tijdens het verrassende afsluitende en mooi pompeus gebrachte (nieuwe) “Oogstlied” wordt het (oogsten van het) graan bezongen, waarna een goede oude vriend en dichter de toegift inluidt.

Saartje Van Camp krijgt extra aandacht vanavond, ze zou op de dag af vandaag twintig jaar meespelen met Spinvis. Destijds was ze twaalf of zo, grapt Erik de Jong, die ook refereert naar een optreden in Merleyn in Nijmegen destijds. Van Camp vind ik onmisbaar voor de band, met haar schone zang en prachtige werk op cello, en vanavond draait ze ook enthousiast aan de knoppen van wat elektronica. In 2012 heb ik haar in het oude Doornroosje het prachtige “Mare Frigoris” op de cello zien vertolken trouwens. Zo mooi. Maar dat terzijde. Spinvis heeft veel moois in het vat, zo blijkt elke keer weer.

De ’tingeltangelhersenpan’ van Erik de Jong blijft altijd fascineren, maar naast zijn prachtige teksten en verhalen is de band vanavond natuurlijk ook weer onmisbaar goed. Natuurlijk, je mist bij Spinvis altijd wat favoriete nummers op de setlist, het oeuvre is groot om uit te putten, maar in de breedte is er altijd genoeg moois te vinden. En met de aanpassingen in de setlist en ook wat andere uitvoeringen van de nummers is Spinvis elk jaar weer anders, maar kwalitatief altijd goed. Een mooie manier om de kerstvakantie in te gaan.