DIRK. is een van de grootste en meest gespeelde indie-acts in België. Naar eigen zeggen dan. Maar het kan wel kloppen. Ze speelden vaker op het Belgische Pukkelpop, zoals afgelopen jaar, waar ik ze ook op de stream zat te bekijken. Nou vond ik dat nummer “Idiot Paradise” best leuk, al kwam het allemaal live op TV/stream toen net iets minder over. Maar dat zegt niet alles. En als ze dan echt in de buurt in Merleyn staan, is het ook wel makkelijk om ze even in het echt te gaan bekijken.
DIRK. speelt ook wel vaker in Nederland, zo stonden ze al op festivals als Left of the Dial, Sniester, Breda Barst, Dijkpop en Beerland, maar de grote doorbraak hier zou dan nog wat moeten komen voor mijn gevoel, maar ik volg ze dan ook nog niet zo lang. Muzikaal gezien is het een aanrader voor liefhebbers van Pixies, Weezer, Cloud Nothings, Fugazi, zo lezen we in de beschijving. DIRK. is melodieus, schuurt en klapt met mokerslagen, gierende gitaren en stuwende drums voort. En dat soort wervende teksten. Dat belooft wat. dEUS nam de band al eens op sleeptouw, dus dan moet het wel wat zijn. Het kleine Merleyn is in elk geval ram uitverkocht.
Zo lezen we dat het een bewuste keuze is om tijdens deze tour in kleine gelegenheden op te treden. Ergens denk ik ook wel dat veel bands dat wel tof vinden, bovenop je publiek spelen, je zweet de zaal inslingeren. Het viertal heeft er dan ook wel zin in vanavond. Ik moet er even inkomen, dat wel. Toegankelijke refreintjes, meezingbaar. Het is wat zoetig voor mijn doen soms, maar wel catchy zo af en toe. Sommige nummers blijven lekker hangen. “No” bijvoorbeeld, of het eerder genoemde “Idiot Paradise”, uiteraard ligt de aandacht op dat laatste album met dezelfde titel. Zanger voelt zich als een vis in het water hier in Merleyn, nog verbaast dat het is uitverkocht. Kennen jullie ons? Of hebben jullie niks te doen? Het zal wel in het midden liggen, is de – misschien wel terechte – constatering. Jong, maar ook ouder publiek hier in het achterzaaltje, deels dansend, het merendeel meer observerend. Tijdens “Fuckup” (onthoud de tekst als er morgen iets misgaat, zegt hij nog) komt de zanger de zaal in om zijn boodschap letterlijk over te brengen. Grappig dat hij daarna even zijn basgitaar wisselt met de drummer. Och ja, bij vlagen is het echt wel aangenaam, zeker als er net iets venijniger op de gitaar wordt gespeeld, met name de instrumentale intermezzo’s zijn vaak leuk en smaakvol. Zoals op “Idiot Paradise” dus, dat vanavond fijn wordt uitgevoerd, maar hier en daar gaat het tempo ook wat fijner omhoog. Die paar catchy nummers glijden er op zich wel lekker in dus. Typisch Pinguin (radio)-muziek zouden we thuis zeggen. Dik een uur Belgische indierock, van het behapbare soort. Met een zoete afdronk en lichte bite.
