Weekplaat 24-8: Chelsea Wolfe – She Reaches Out To She Reaches Out To She

De tijd gaat snel. Iets meer dan tien jaar geleden zagen we Chelsea Wolfe voor het eerst in het voorprogramma van Russian Circles, al had ze toen al wel wat albums uit en was ze een jaar eerder al te zien geweest op Roadburn. She Reaches Out To She Reaches Out To She is het zevende studioalbum van de Amerikaanse singer-songwriter, het eerste op het Loma Vista Recordings label. Op het eerste gehoor klinkt Chelsea Wolfe vertrouwd op deze plaat.

Nog altijd voelt de muziek als donkere, sombere folk met verschillende invloeden. Doorgaans behoudend, maar ook wel wat grootser uitwaaiend met een likje post-metal en lichte doom-achtige passages. Het album lijkt hier wat meer elektronica te bevatten als extra ingrediënt in een cocktail van donkere, bijna depressieve klanken. Met een wolkje hoop dat wel. En hier en daar aangevuld met samples, elektronische beats of wave-achtig synthwerk. Een industrial tintje staat haar ook wel goed, zoals op “Whispers in the Echo Chamber”, maar andere invloeden als trip-hop of gotische rock kun je ook ontwaren, of noem het avant-garde. De zang van Wolfe klinkt vertrouwd desolaat en toch ook luchtig. Ze besloot blijkbaar in 2021 om nuchter te worden en zo haar eigen persoonlijke worstelingen beter aan te kunnen pakken met haar songs, en bij momenten voel je dan dat het meer uit haar ziel komt. Of dat lijkt dan zo. Het album sleept doorgaans wel erg traag voort en dat wordt ergens wat vermoeiend. Zo klinkt een meer uptempo en steviger nummer als “House Of Self-Undoing” echt fantastisch en dat zou ze best vaker mogen doen. Het is ook maar in welke stemming je bent. Weemoedige treurnis met een zwarte traan, maar ergens aan de horizon lijkt de lucht op te klaren. Als je in de juiste stemming bent kun je dus best goed zwelgen in deze wat zwaarmoedige, maar prachtig uitgewerkte muziek.