Nils Frahm op loopafstand is een buitenkansje om niet te laten liggen natuurlijk. De Duitse neoklassiek pianist (en elektronica wizzard) stond wel vaker in Nijmegen, volgens de beschrijving zelfs nog in het oude Doornroosje en op het Valkhof Festival, maar daar heb ik vreemd genoeg dan helemaal geen actieve herinneringen aan. We ontdekten hem in 2011 in Nijmegen in (filmhuis en podium) Lux en later stond hij in het nieuwe Doornroosje en op vele andere plekken in Nederland. Frahm is terug in Nijmegen dus en ditmaal in De Vereeniging en dat is wel een prachtige klassieke concertzaal voor dit soort mooie optredens. We kunnen naar huis kruipen als we willen, hoor ik me nog zeggen…
Er is al meer dan genoeg geschreven hier over deze kunstenaar, want wat hij doet is altijd bijzonder en prachtig, maar we gaan niet te veel herhalen. Het is wellicht ook wat snel na zijn optreden in Utrecht vorig jaar, maar wie weet. Hij heeft net Day uit, een nieuwe collectie solo-pianomuziek, opgenomen in de zomer van 2022, in volledige eenzaamheid en weg van zijn studio in het beroemde Funkhaus-complex in Berlijn. Het album vind ik zo op het eerste gehoor wat behoudend en ik mis een teentje emotie, zoals Frahm dat soms kan aanbrengen met enkele toetsaanslagen. Maar hij speelt het vanavond ook niet echt, met uitzondering misschien van “You Name It”, al weet ik dat niet zeker. Maar goed, hij heeft een flink oeuvre opgebouwd, dus wie weet wat voor nieuws er in het vat zit bij zo’n nieuw optreden. Niet heel veel blijkbaar, want de opstelling, setlist, opbouw en eigenlijk alles lijkt op twee druppels water op dat optreden vorig jaar. Het boeit me eigenlijk niet eens zo heel veel, want dat optreden vorig jaar was echt magnifiek, prachtig, subtiel, divers en boeiend genoeg om gewoon nog een keer in z’n geheel te mogen aanschouwen. En dat lekker op de voorste rij, zodat we het allemaal goed horen en zien. Het geluid staat daar gelukkig erg goed (geen idee hoe dat verder naar achteren is), met veel detail en niet al te harde bassen, die weer soms worden aangestuurd door enkele elektroniche apparaten. Hoe mooi is het om subtiel pianospel af te wisselen met dikke elektronische ambient muziek en trance-achtige beats. Frahm houdt het gemiddeld genomen wel subtiel vanavond en bouwt alles mooi rustig op, al zie je hem zelf wel weer snel en intensief meebewegen en zich haasten om alle knopjes en toetsen te bedienen. Het blijft een prachtig schouwspel hoe hij dat in zijn eentje voor elkaar krijgt, al helemaal als je dat goed kunt zien. Frahm pakt af en toe weer de microfoon, zegt nog ergens dat dit pand net verbouwd zou zijn (is al wat jaartjes geleden dacht ik toch) en dat daarmee weer leven is ingeblazen (nou, vroeger waren hier ook genoeg concerten en zo, neem Primus in 1997). Ter introductie van “Briefly” van dat lange ambient-achtige (zonder piano) album Music For Animals, wordt het publiek gevraagd dierengeluiden na te doen, zodat hij dat kan opnemen en verwerken in het stuk. Maar niet te hard schreeuwen hoor, doe maar het geluid na van dieren die slapen. Wederom mooi gedaan. En zo glijden we richting een optreden van twee uur, met wederom een degelijke toegift, zoals met “Says” dat weer een applausje van herkenning oplevert in het publiek. Ergens wel jammer, want Frahm moet het voor mijn gevoel helemaal niet hebben van hits, hij zou met gemak ook andere stukken kunnen uitvoeren. Maar wellicht is dat niet zomaar gedaan, zoiets moet niet alleen door hemzelf uitgevoerd kunnen worden live, maar misschien dan ook goed worden gerepeteerd. Ook afsluiters “Toilet Brushes” en “More” lijken inmiddels wat standaard in zijn set, net zoals het eerder gespeelde “Hammers”, maar ja, dat zijn wel geweldige stukken allemaal, dus geen straf om weer in de herhaling te horen en te zien vandaag. Alles bij elkaar is het toch wel weer een prachtig mooi begin van het weekend, dit keer op klein afstandje van huis.
