Oei, dat voorspelt niet veel goeds, de review van OOR over Yard Act, gisteravond in Paradiso. Met opmerkingen als “nodeloze opsmuk en kluchtkolder” en “kolderieke ongein” lijkt het een avondje kinderlijke flauwekul te worden. Maar goed, een blad als OOR stuurt wel eens vaker een wat zure recensent naar zo’n optreden. We gaan het zelf eens bekijken, een avond later in een vrijwel volgepakt Doornroosje in Nijmegen.
Eigenlijk moet je zo’n recensie ook niet maken als de band nog bezig is met optredens in Nederland. Het bevat ongetwijfeld spoiler-alerts en het blijft maar een mening van een persoon, die zijn of haar avond niet had blijkbaar. Nou goed. Niet dat ik zelf zo fris aan de avond begin, nog steeds bijkomend van Roadburn en de eerste werkdagen, een kleine verkoudheid onder de leden, je kent het wel. We zijn geen dertig meer. Ook geen veertig. Dus door zo’n slechte beschrijving begon ik ook wel te twijfelen…
We denken nog dat het optreden in de kleine zaal zal zijn, maar nee, de grote zaal is gereserveerd voor de band uit Leeds, West Yorkshire. We vinden nog een mooi plekje op het balkon en dat bevalt erg goed, even niet zo in de drukte. Murkage Dave is al begonnen aan het voorprogramma en heet ons welkom op “Kings Day”. Nou ja, koningsnacht misschien dan. Aardige gast wel en minder vervelende muziek dan ik op de plaat dacht te horen. De singer-songwriter komt uit Leytonstone (Oost-Londen) en roept ergens nog grappend dat Londen wel erg duur is. Dus je kunt zijn merchandise na afloop kopen. Hij staat hier door een DM-etje op Instagram naar de hoofdact vanavond, dus zo zie je maar waar een DM al niet goed voor kan zijn. Hij is er dankbaar voor en brengt zijn zwoele soul alleen op het podium, met de muziek / ritmes uit een jaren tachtig boombox(je), of dat suggereert hij. We zullen hem nog terugzien op het podium bij Yard Act zelf, zo ergens tegen het einde.
De reden om Yard Act nog eens te bekijken is een heel aardig optreden van de band op Lowlands 2022 , waar ze nog met z’n vieren waren. Oprichters James Smith op zang met vriend Ryan Needham op bas, zoals Smith benadrukt vanavond, als ik dat goed heb gehoord. Jay Russell op drums en de parmantig bewegende Sam Shipstone op gitaar, die ik toen op Lowlands al heel cool vond en vanavond vooral ook grappig. De band wordt aangevuld met saxofonist/toetsenist Chris Duffin die echt iets goeds toevoegt aan het geluid, met een aantal fijne sax-solo’s, een toefje elektronica en vlak voor de toegift mag hij even de producer/DJ spelen met een dansbaar pauzemuziekje. De twee achtergrondzangeressen zijn best enthousiast, maar spelen ook weer geen vervelende rol zoals OOR ons doet geloven, voor de show is het prima, hier en daar wat extra achtergrondkoor klinkt goed en dat ze hier en daar een dansje doen is ook geen enkel probleem toch? De band oogt enthousiast en vrolijk en ik zie daar in elk geval geen flauwe kolderiek in. De dames hebben zelfs twee NEC-sjaals om, en dat is toch wel leuk of niet? Ja, ze halen er een keer een klein radje van fortuin bij en iemand uit het publiek mag daaraan draaien. Het bepaalt het volgende nummer (“Fixer Upper”). Best leuk gevonden eigenlijk, een beetje show mag best. Belangrijker is dat het muzikaal prima in elkaar zit vanavond. Waar het nieuwe album Where’s My Utopia ook wel wat mindere nummers bevat en iets meer richting disco en funk lijkt te schieten en ook wat speelser is, blijven de meeste nummers live goed overeind, een paar mindere nummers daargelaten, zoals het eerste “An Illusion”, maar daarna gaat gelijk het tempo omhoog en wordt de set behoorlijk dansbaar. Negen nummers van het nieuwe album en vijf van The Overload en in de toegift als afsluiter het fijn lang uitgerekte “The Trench Coat Museum”. Yard Act is helemaal niet zo vervelend vanavond, het geluid staat uitstekend en de gitaar van Shipstone is gelukkig goed te horen. Ik kan er goed in meegaan, al is de zang van Smith soms echt wat minder. Maar goed, als hij praat/zingt (bijna hiphop-achtig) is het nog wel aardig te pruimen. De band is gewoon goed. Ze hebben – vind ik dan – een prima manier gevonden om funk en disco in de post-punk aan te brengen. Verrassend leuk gewoon OOR, dus gewoon niet zo zuurpruimen.
Was de uitkomst van het rad bij het optreden in Amsterdam niet toevallig (?) hetzelfde nummer?
inderdaad 😃
Prima weergave van een avond waar inderdaad gewoon goed werd gemusiceerd. Geen toneelstukjes en ach, dat rad van fortuin; toen Elvis Costello er een hele avond in Carré aan ophing vonden de recensenten dat briljant. Dus waarom nu kniesoren over één, min of meer functioneel geintje? Wat mij betreft heeft een ‘journalist’ als een avond niet aan de verwachtingen voldoet (óf hij/zij zelf gewoon niet in de stemming is – dat gebeurt mij geregeld en us menselijk denk ik) ook de keuze gewoon niets te schrijven.
“De band is gewoon goed.”
Wonderbaarlijk dat ik een hele andere mening heb.
Het was een slechte show, er werd erg rommelig gespeeld (saxofoon spel was ronduit slecht) en de zangeressen waren vaak onzuiver.
Ze hebben een aantal goede nummers maar de uitvoering was echt ondermaats. Deze band voor mij niet weer.
Andere mening is prima, zo’n stukje is ook altijd maar een persoonlijke weergave. Dat van de sax en zangeressen is mij niet opgevallen en ik vond er een hele goede flow in zitten, uitgezonderd een paar mindere songs.