Weekplaat 24-18: Ottla – Vogel

Bert Dockx duikt meerdere keren per jaar in een andere band op, uiting gevend aan zijn oneindige creativiteit. Het was fascinerend om hem op een meter afstand aan het werk te zien met Ottla in Paradox op het Roadburn festival dit jaar, met zijn heerlijke gitaarfratsen en capriolen met effectpedaaltjes.

De band, vernoemd naar de geliefde zus van Franz Kafka, is een van zijn muziekformaties, opgericht in 2018 in het kader van het 25-jarig bestaan van concertorganisator Jazzlab. Daarna kwam de band onregelmatig terug in wisselende samenstellingen. Daar op Roadburn, mijn eerste ontmoeting met de band, stonden de heren met een net vers gebakken plaat in de handen in de categorie (naar eigen zeggen) jazz-improvisatie-electro-noise-prog-afro-blues-groove-punk-krautrock. In de basis is het dan jazz-achtig spul inderdaad, maar daaromheen is het kleurrijk aangevuld met diverse andere genres, sferen, lagen, tonen, tempo’s en effecten. Ottla is een vogel die niet alleen prachtig zingt, maar ook krachtig klapt en krijst, aldus de bio van de band en zo is het. Neem “Duck”, een opwindende jacht op kwaterende eenden in het riet, funky afgeschoten en gulzig op de barbeque gegooid. Maar ze nemen vaak de tijd en ruimte om rustig op te bouwen. Op “Midnight Crawl” blijven de vogels rustig hun nageslacht uitbroeden en ook “Don’t Cry” blijft traag in een treurnis hangen. Ei gejat, denk ik. Gelukkig gaat het tempo regelmatig omhoog met het jazzy spel van Louis Evrard en het groovende baswerk van Gerben Brijs. Neem het rijk gevulde “So Long, Tiger”, met het fijne werk op clarinet van Thomas Jillings, die op “Jardin” ook nog een stevig stukje sax toevoegt. Sowieso een klasbak deze multi-instrumentalist, die ook op diverse synthesizers speelt en live ook druk in de weer was met zijn electronica, effecten en pedalen. Een mooie aanvulling, als je het vergelijkt met Dans Dans, dat als trio wat beperkter is. Dat zorgt voor extra gelaagdheid en avontuur, zoals op “Wake up & Burn” dat hier en daar wat steviger aanzet, maar ook opener “Espejo” opent als kroeg-jazz, maar gooit er later een hoop kraut en space in, misschien wel gelijk het meest avontuurlijke nummer. Niet alleen zondagochtend-jazz, maar ook de romantiek van gedistingeerd dansen in een nachtclub, tot het uitbundigere groovy werk in een rock-café, met sterke whiskey en pittige pepers. Prachtig werk dus.

Check alle weekplaten van 2024 op Spotify  

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Scroll naar boven