Vrijdagavond is altijd een goede avond voor een fijn concert, de perfecte manier om je weekend in te luiden. Brown Note Booking heeft weer een geweldige band geboekt voor De Onderbroek in Nijmegen. Bees Made Honey In the Vein Tree uit Duitsland kwam eind vorig jaar nog voorbij op dit blogje met hun heerlijke plaat Aion, waarbij ik gelijk ook maar de wens uitsprak om ze eens live te kunnen zien. Wat goed is komt snel, blijkbaar. Daarmee staat er dus gewoon weer zo’n fantastische band in dit kleine maar fijne keldertje.
Het powertrio van Larrikino uit Utrecht mag de avond openen met een fijn portie instrumentale stoner/psych, ook wel mooi omschreven als een liefdesbaby van 1000mods, Karma to Burn en My Sleeping Karma. Desert- en fuzzrock dus, dat fijn smerig over ons uit wort gesmeerd, met de nodige dynamiek door de nodige tempowisselingen en mooi schakelspel tussen het zagende gitaarriff werk en smeuïg soleerwerk. Het trio uit Utrecht (of Zeist en Nieuwegein) en Den Haag bestaat uit Chuy Smit (gitaar), Roy van Schie (bas) en Tony van Hussen (drums) en brengt binnenkort een plaat uit, een EP met de titel Mr Smooth & the letters from Universe II, als ik dat goed heb. Live kan het samenspel nog een beetje strakker hier en daar, maar de band zorgt met veel energie voor een prima opwarmronde.
Bijzonder dat Bees Made Honey In the Vein Tree al voor de derde keer in de Onderbroek blijkt te staan, daarmee heb ik het dus ook twee keer gemist op een of andere manier. Ze gaan ook wel wat langer mee. De band uit Stuttgart is opgericht in 2014 en zit in de hoek van post/doom/psych-rock. Het viertal legt een enorme mooie dosis atmosfeer in de muziek, tof aangevuld door de analoge visuals van PhosPhor, wat altijd een mooi kleurige en psychedelische lichtshow oplevert. De band zorgt voor een langzame maar prachtige opbouw in de lange nummers, die geen seconde vervelen. Traag maar gestaag wordt De Onderbroek hier meegenomen in de ban van een donkere atmosfeer met veel suspense. De zang van de drummer (Marc Dreher), met een hoop reverb/galm, zorgt voor een extra ijle noot in de muziek, denk ook aan A Swarm Of The Sun op het Pelagic Fest laatst, maar de zang doet me op deze manier vooral ook denken aan een band als Pothamus. Grappig hoe de drummer de zaal probeert toe te spreken, met de effecten er nog op. Dat is lastig te verstaan inderdaad! Ook de gitarist (Simon Weinrich) zingt/schreeuwt hier en daar mee en heeft ook nog wat elektronica en toetsen voor zijn neus. De gitaristen (met op rechts ook nog gitarist Lucas Dreher en in het midden bassist Christopher Popowitsch) gooien er een hoop sfeer en effecten in, met een hoop pedaaltjes op de vloer om alles goed aan te sturen. Knap hoe strak en coherent alles klinkt. Massaal, stevig, hard en zuiver. Het geluid klinkt hier altijd wel enorm goed in dit keldertje, maar toch verbaas ik me weer over hoe strak dit klinkt. Gaaf om zo meegezogen te worden met dit soort magnifiek grotesk werk. De band manoeuvreert goed en behendig tussen post-rock achtige sfeerstukken en het meer stevige doom en beuk-werk. Gigantisch goed gedaan. En wat weten ze het materiaal hier live zo waanzinnig goed te brengen. Misschien spelen ze hier voor iets van 50 tot 75 man of zo, maar ik zie ze ook met gemak spelen in een grote zaal voor meer dan duizend man. Zo goed als ze hier zijn zou dat een veel groter podium verdienen dus, maar het is ook niet erg als het een goed bewaard geheim blijft. Van mij mogen ze hier nog veel vaker terugkomen. Na afloop koop ik uiteraard even die dubbelelpee van Aion, want dat hebben ze dubbel en dwars verdiend. Wat een geniale band.
