‘Leuke muziek luister je maar thuis!’, staat ergens op een sticker boven het kleine podium in de kelder van De Onderbroek. Ik vind het wel een grappige sticker, zoals er veel meer aangeplakt zijn in dit pand en (vooral) op de voordeur. Leuke muziek luister ik natuurlijk graag live en tegenwoordig ook graag hier, want er komt best veel leuks langs. Vanavond het Spaanse Maragda en als support Hollow Drifter, en dat zijn weer twee hele aardige bands, neergezet door Brown Note Booking (hier nog een tof interview met Peter Dragt).
Hollow Drifter komt uit Amsterdam (en Frankrijk), opgericht in 2019 door Guillaume Gal (gitaar), Peter Savvateev (bas), Mark Peter Fejes (toetsen) en drummer Zafar Musharraf. Zo te zien is de toetsenist vervangen door een toetseniste en ze zingt hier en daar ook wat mee met de gitarist. Het werk op de synths geeft de muziek (in de hoek van psych en prog met hier en daar een lik stoner) wel een extra fijne dimensie en sfeer, al staat het bij momenten wat hard in de mix. Hier en daar trekt de band mooi door in een gelaagde sfeer, bijvoorbeeld dat eerste nummer pakt me gelijk mooi in. De band zoekt naar de mooie composities en vindt dat hier en daar ook wel, al zijn de wat meer toegankelijke nummers met melodie en wat mindere zangpartijen net iets minder aan mij besteed dan het jam-werk en de sfeerpartijen. Hier en daar zit de groove er wel degelijk lekker in, met name de sterk meppende drummer en relaxte (lange) bassist vormen daar de basis voor, waar de gitarist nog aardig flexibel overheen beweegt met smakelijk gitaarspel.
Maragda komt uit Spanje (Barcelona), opgericht in 2021, speelt proggy heavy psych met een lik garage, zo lezen we in de omschrijvingen. Woestijnmuziek en 60’s psych ontmoet klassieke progrock. Band van Marçal (bas, synths), Guillem (gitaar) en Xavi (drums). Ook hier extra synths als sfeermaker en dat klinkt bijzonder goed ingebed in de muziek, al gebruiken ze het maar bij een aantal nummers, bediend door de bassist via de voeten. Geinig om te zien. Waar Hollow Drifter nog met een (zo te zien) Gibson Les Paul in de weer is, vind ik het wel weer leuk om hier een Fender Telecaster te zien, waarmee dus ook prima gruizige rock gemaakt kan worden, met de nodige vette licks en stevige riffs. Lekker uptempo allemaal. Hier en daar hoor ik een likje Slift en dat is lekker. Smakelijk en degelijk spul dus. Misschien niet direct heel opvallend anders dan vergelijkbare bands, maar toch lekker gedreven en makkelijk te verteren op zo’n fijne vrijdagavond, met ook degelijk drumwerk en fijn basspel van de (na afloop ook) enthousiaste bassist. Hier nog een toffe video van het drietal, zodat je ook thuis dit soort leuke muziek kunt luisteren. Nou goed, misschien zijn het niet gelijk de beste nachtegaaltjes op zang, maar wat geeft het bij dit soort muziek. Dat kennen we ook van een Motorpsycho. En alsof de duvel ermee speelt… Als er na veel enthousiasme uit de zaal om een toegift wordt geroepen speelt de band nog een verrassende (korte) cover “Hyena” van Motorpsycho van het Black Hole/Blank Canvas-album uit 2006. Leuke afsluiter. Twee leuke bands toch, zoiets hoor je graag live. Leuke muziek luister je dus ook prima hier.
