Voor een goed potje progressieve jazzrock kun je het beste in Noorwegen zijn, denk ik. Krokofant, ik kende de band nog niet, bestaat uit Tom Hasslan (gitaar), Axel Skalstad (drums) en Jørgen Mathisen (saxofoon) en hun geluid is ‘diepgeworteld in de jaren 70, met subtiele knipogen naar King Crimson, Soft Machine, gecombineerd met een sterke John Coltrane-invloed van Jørgen’, zo lezen we op Bandcamp. Denk ook aan het eveneens Noorse Elephant9, Hedvig Mollestad Trio of Red Kite. Of Bushman’s Revenge (hier genoemd).
Gedurende een langere periode speelde (naast bassist Ingebrigt Håker Flaten) organist Ståle Storløkken mee met deze band (we kennen hem van Elephant9 en hij speelde een tijdje met Motorpsycho), maar als trio klinkt het ook vol genoeg zou je zeggen. Zes lange nummers in drie kwartier op 6, voor het gemak ga ik er vanuit dat dit dan ook hun zesde album is. Natuurlijk is jazzy prog (of proggy jazz) wat onnavolgbaar, maar ook dit gaat gelukkig niet (te veel) over het randje van willekeurig gefröbel, er blijft een lekkere funky schwung in zitten, hier en daar steviger afgetopt, en zo hoor ik ze het liefste. Technisch knap gedaan, dat freaken en jammen, terwijl het in de basis dus nog vrij strak in gareel blijft, al moet je er zin in hebben misschien. Ik vind het bij vlagen lekker opwindend en zou graag deze muzikale kleppers van dichtbij aan het werk zien. Ik zou ze alvast warm aanbevelen voor een mooie sessie op Roadburn in de knusse jazztempel Paradox.