Band to watch. Je kunt ook met de conclusie beginnen natuurlijk. Deze Griekse band draai ik sinds 2018 ten tijden van III, maar ondertussen zitten we aan V en wordt het wel tijd om deze band eens in de etalage te zetten, ook al komen ze af en toe langs (neem de top 100 van 2021).
Het viertal uit Thessaloniki is actief sinds 2012 en maakt space-, psych- en progrock met invloeden uit de jaren zeventig en combineert dat met stoner, funk en elektronica. Gaaf hoe ze diverse kanten opwaaien op het album, zonder dat je er erg in hebt. Na het eerste “Celestial Gaze” komen ineens de oosterse invloeden duidelijk aan bod op “Spacekeeper”, wat het album nog een extra fijne dimensie geeft. Grappig hoe het begin van “Numenia” ineens doet denken aan een band als Altın Gün bijvoorbeeld, maar je hoort op dit album ook wel invloeden of referenties naar bands als Pink Floyd (neem “Sand Halo”), Riverside (o.a. “Breathing Fire”) of denk richting bands als My Sleeping Karma, Monkey3 of Weite/Delving. Doorgaans relaxed en sfeervol allemaal of juist wat meer funky. Met ijle zang, maar ook instrumentaal. Mooi is ook de afsluiting op “the Citadel” met piano. Over de hele breedte een heel sterk album, dat de luisteraar meeneemt op een exotische reis waarover je intens kunt dromen.