Op het eerste gedeelte van The Age Of Ephemerality klinkt BRUIT ≤ verrekte eigenwijs en schiet het alle kanten op. Het kwartet uit Toulouse, Frankrijk, plakt allerlei fragmenten direct aan elkaar tot een spannende, filmische collage en je vraagt je af waar dat uiteindelijk heen gaat. Naar kunst van het hoogste niveau dus.
Daarna komt er meer lijn in en word je dik meegezogen in een machtige wervelwind van emoties. “Data” ontwikkelt zich naar magistraal groots orkestraal post-rock-werk zoals we dat kennen van de band, en dan nog een tikkie indrukwekkender dan voorheen. Dat kan toch helemaal niet? Jawel. Het kwartet trekt daarbij nog een extra blik muzikanten open voor het extra volle en gelaagde orkestrale geluid met klassieke inslag en energie voor tien, zonder dat het een overdaad van noise wordt (‘bruit’ is Frans voor noise overigens). Naast spelers van het eerste uur Theophile Antolinos (gitaar, banjo, tape-soundscape) en Clément Libes (o.a. bas, viool, orgel, piano, modulaire synthesizer) zijn Luc Blanchot (cello, synths, sinds 2018) en Julien Aoufi (drums, sinds 2020/2021) onderdeel van BRUIT ≤. Ze worden aangevuld op het album door Guillaume Horgue (trompet), Benoît Hui (Franse hoorn), Igor Ławrynowicz (trombone) en Erwan Maureau (bastrombone). Daar bovenop is er een bijdrage van een elektrisch gitarenensemble, waaronder Jean Fossat van Slift, dus maak je borst maar nat. De wervelende chaos van “Data” wordt doorgepakt in de volgende nummers, met “Progress / Regress” als een wat woeste doorbeuker, waarbij de melancholische nuance wat verder op de achtergrond verdwijnt, maar het breekt lekker op in woeste golven en glijdt naar de fijne verwoesting op het einde. “Technoslavery / Vandalism” heeft ook een prachtige opbouw naar de apocalyps, maar het zoekt orde in de chaos en vindt op een of andere manier het stralende licht tussen de zware wolken. Afgerond door een hummend kerkkoor. Waarom ook niet? En dan nog het lange “The Intoxication Of Power”. Met het koperwerk hoor je zalvend klassiek getinte post-rock in het begin, waarna de noise er als licht schuurmiddel omheen gedraaid wordt en mooi doortrekt, denk aan Godspeed You! Black Emperor. Maar BRUIT ≤ heeft een eigen smoel en verdient een eigen klasse. Want dit is post-rock next-level, dat je alleen met open bek kunt aanschouwen. Zo mooi, zo spannend, en zo groots. Indrukwekkend gewoon.