over muziek
Ik hou best veel van heavy bands met zwaar gitaargeluid, maar zoals we laatst op Soulcrusher ook weer veel zagen, wordt het vaak gepresenteerd met lelijke schreeuwzang. Meestal voegt het weinig of te weinig toe in mijn beleving, uitzonderingen daargelaten natuurlijk. Kwestie van smaak ook, maar ik zie zang als een extra instrument en dat …
Lees verder "Weekplaat 22-41: A.A. Williams – As The Moon Rests"
De zesde plaat van het Belgische psych/jazz-trio Dans Dans heet gewoon 6 en werd in coronatijd opgenomen. Ze hadden er toch tijd voor. Meer dan een paar dagen in de studio hadden ze er niet voor nodig. Oorspronkelijk zou het een EP worden als snelle opvolger van het prima Zink, maar voor je het weet …
Klangstof stond op Amerikaanse festivals als Coachella en Bonnaroo en mocht dit jaar op tour met de Pixies. Daar mogen ze best trots op zijn. Bij de optredens die ik zag dit jaar (ze mochten invallen op Lowlands en Down the Rabbit hole) werden al nummers gespeeld van derde langspeler Godspeed to the Freaks. Met …
Lees verder "Weekplaat 22-38: Klangstof – Godspeed to the Freaks"
Gnome komt uit Antwerpen en maakt dikke stoner met een vette knipoog. Of vette stoner met een dikke knipoog. Nou ja, de video's van ze zijn uitermate leuk bedoel ik. Zo weet het trio met minimale middelen het maximale grappige uit hun eigen muziek te halen door bijvoorbeeld een simpel en lullig dansje te doen …
Je hoeft je nooit te vervelen met Motorpsycho, de woeste Noormannen komen elk jaar wel met een nieuwe plaat en uitgebreide tour en daarnaast zijn ze ook behoorlijk actief in andere projecten. Dat deze noeste arbeiders zo actief zijn valt te waarderen, al kun je je afvragen of je dan ook alles op plaat uit …
Lees verder "Weekplaat 22-36: Motorpsycho – Ancient Astronauts"
Thom Yorke zagen we nog nooit zoveel lachen tijdens een optreden. Met The Smile. Blijkbaar had hij het naar zijn zin op Down the Rabbit Hole, dat hij oprecht een tof festival (b)leek te vinden. Het trio leek hier vooral vanuit het hart te spelen met spelplezier als basis en zonder enige restricties. Lekker jammen …
Lees verder "Weekplaat 22-32: The Smile – A Light For Attracting Attention"
Ralph Heidel is een 29-jarige multi-instrumentalist, producer en componist uit Berlijn op het Kryptox-label, de thuisbasis voor (voornamelijk) jonge Duitse artiesten die worden geïnspireerd door jazz, krautrock, klassieke muziek, psych en elektronica. De muziek van Heidel deed mij wel denken aan Nils Frahm en consorten, maar er zijn ook referenties te vinden naar Kamasi Washington, …
Ik word wel graag uitgedaagd, want doorsnee bands zijn er al genoeg. Ook het Engelse black midi weet al een tijdje mijn honger te stillen naar muziek met een bijzonder randje. Dat randje groeit mooi. Op de derde langspeler Hellfire, slechts een jaar uitgebracht na Cavalcade, pakt de band nog extravaganter uit dan voorheen en …
Een nieuwe Porcupine Tree, dat kan eigenlijk niet ontbreken als weekplaat dit jaar. Na 2010 werd het stil rond de band van Steven Wilson, die daarna vooral solo (met band) actief in de spotlights stond. En toch was daar plotseling de terugkeer van Wilson, Richard Barbieri (op toetsen) en meesterdrummer Gavin Harrison, die de laatste …
Lees verder "Weekplaat 22-26: Porcupine Tree – Closure / Continuation"
Yoo Doo Right komt uit Montreal (Canada) en is ook de naam van een song van het debuutalbum Monster Movie van Can uit 1969. Kraut zou je dan gelijk zeggen, maar voeg gerust invloeden van post-rock, shoegaze of space-rock toe. Na het eerste volledige album Don’t Think You Can Escape Your Purpose uit 2021 komt …
Lees verder "Weekplaat 22-24: Yoo Doo Right – Murmur, Boundless to the East"
t-beest 