Met een schuin oog keek (of luisterde) ik nog wel eens naar DIIV, maar op de een of andere manier ben ik er nooit echt goed ingedoken of zo. Ja, in 2019 stond “Skin Game” (van Deceiver) het nog in de lijst van lekkerste nummers van het jaar, en volgens Last.fm scrobble ik de band toch al regelmatig sinds 2012.
Weekplaat 24-25: DIIV – Frog in Boiling Water Lees bericht »
The Cosmic Dead stond in 2014 op het Eindhoven Psych Lab met een machtig dik optreden en in 2015 deden ze dat dunnetjes over in een epische jamsessie met Radar Men From The Moon. Genoeg reden om ze beter in de gaten te houden, al ben ik ze daarna een beetje uit het oog en oor verloren.
Weekplaat 24-21: The Cosmic Dead – Infinite Peaks Lees bericht »
Bert Dockx duikt meerdere keren per jaar in een andere band op, uiting gevend aan zijn oneindige creativiteit. Het was fascinerend om hem op een meter afstand aan het werk te zien met Ottla in Paradox op het Roadburn festival dit jaar, met zijn heerlijke gitaarfratsen en capriolen met effectpedaaltjes.
Weekplaat 24-18: Ottla – Vogel Lees bericht »
Holy Ship is het solo-vehicle van Jonatan Westh uit Stockholm, Zweden. Een ruimteship, zou je ook wel kunnen zeggen, met space-achtige (neo)psychedelische rock of indiepop waarop je langzaam kunt wegzweven.
Weekplaat 24-14: Holy Ship – Beyond Frames Lees bericht »
Morgen reizen we naar Tilburg voor het Roadburn-festival. Geen tijd meer om lange stukken te typen, wel nog even kort over een band die er toch staat: Habitants. Niet heel typische Roadburn-muziek, zou je zeggen, maar Roadburn verkent graag haar grenzen. Echt heel gevaarlijk wordt het niet, maar de wat stevigere noot komt van gitarist
Weekplaat 24-13: Habitants – Alma Lees bericht »
Drummer Ingvald Andre Vassbø van Kanaan is in het dagelijks leven net zo druk als hij er soms uitziet achter zijn drumkit. Vorig jaar na een tour van Kanaan wist hij nog even een aantal shows mee te drummen met Motorpsycho, waarbij de vraag voor mij nog steeds is of hij daar vast in dienst
Weekplaat 24-12: Full Earth – Cloud Sculptors Lees bericht »
Gek genoeg viel het optreden van Monkey3 een klein beetje tegen op Desertfest vorig jaar, maar dat lag deels ook wel aan het wollige geluid en de synths stonden weer wat zacht in de mix voor mijn smaak, net zoals in 2019 in Doornroosje. Het kan ook altijd aan mijn gemoedstoestand op dat moment liggen,
Weekplaat 24-11: Monkey3 – Welcome To The Machine Lees bericht »
Op zondag 28 januari werd “Abbatoir Quarter” van het nieuwe album van A-Sun Amissa uitgezonden door X-rated. Typisch muziek voor dat radioprogramma, waar je gewoon even rustig voor moet gaan zitten of liggen. Het is een soort avant-garde filmmuziek of ambient doomrock, dat je langzaam tot je neemt.
Weekplaat 24-9: A-Sun Amissa – Ruins Era Lees bericht »
De tijd gaat snel. Iets meer dan tien jaar geleden zagen we Chelsea Wolfe voor het eerst in het voorprogramma van Russian Circles, al had ze toen al wel wat albums uit en was ze een jaar eerder al te zien geweest op Roadburn. She Reaches Out To She Reaches Out To She is het
Weekplaat 24-8: Chelsea Wolfe – She Reaches Out To She Reaches Out To She Lees bericht »
The Bony King of Nowhere heeft wel wat van de magische warme gloed van Radiohead/The Smile, misschien in de wat eenvoudigere, meer weemoedige vorm. Prachtig uitgewerkt in mooie emotievolle akkoordenreeksen en aangenaam ruimtelijk geproduceerd. De zang van Bram Vanparys heeft ergens ook wel iets van Tom Yorke, meeslepend vanuit de ziel. “Almost Invisible” is van
Weekplaat 24-6: The Bony King of Nowhere – Everybody Knows Lees bericht »