over muziek
Ik ben niet direct fan van elektronische dansmuziek, maar er zijn uitzonderingen. Zo werd ik recent aangenaam verrast door de fantastische single "Opal" van TUKAN, een viertal uit Brussel dat naar eigen zeggen jazz en post-rock mengt tot een organisch en computerloze elektronische reis. Ah fijn, de band maakt dit allemaal live, dan zou een …
Het uit Massachusetts, Amerika komende Elder, actief sinds 2006 en tegenwoordig woonachtig in Berlijn, is alweer toe aan de zesde langspeler Innate Passage. Van de originele bezetting is alleen nog zanger/gitarist Nick DiSalvo over, al is bassist Jack Donovan al sinds 2008 bij de band. Nieuwe(re)lingen zijn Mike Risberg sinds 2017 op gitaar/keys en drummer …
Het Amerikaanse trio van Russian Circles volg ik sinds hun tweede studio-album Station uit 2008. De naam van de band komt overigens van een driloefening die wordt gebruikt bij ijshockey en heeft dus niks met dat land te maken. Inmiddels zijn we veertien jaar verder en aanbeland bij het achtste album Gnosis en dat is …
Ik heb de indruk dat het Franse Oiseaux-Tempête wat onderschat is. Ik kende de band ook niet voordat ze op het programma verschenen van een avondje X Valkhof Festival 2021 ten tijden van de coronamaatregelen en zo. Daar was overigens ook de Franse hoofdact Slift, die daarna wel meer naamsbekendheid kreeg. Awel. Oiseaux-Tempête stond al …
Lees verder "Weekplaat 22-46: Oiseaux-Tempête – What On Earth (Que Diable)"
Volgens hun eigen Instagram zijn ze 'UK's No.1 Space surf band', al is het volgens hun eigen Facebook juist 'UK's No.2' en op Twitter is het zelfs 'UK's No.7'. Grapjurken dus, die op hun debuutalbum Space Fruit Vineyard inderdaad een hele dosis surf brengen, maar dat combineren met psych, space en garage. De roots van …
Lees verder "Weekplaat 22-45: Japanese Television – Space Fruit Vineyard"
Het Duitse viertal van Long Distance Calling is inmiddels alweer 16 jaar bezig. Eraser is de achtste worp, uitgebracht dit keer via earMUSIC in plaats van InsideOut. Ik weet niet of dit nu veel uitmaakt, de productie is in elk geval uitstekend, helder en ruimtelijk, zo hoor ik het graag. Het album staat in het …
Lees verder "Weekplaat 22-44: Long Distance Calling – Eraser"
De naamwisseling naar STAKE in 2018 markeert een nieuw tijdperk voor de Belgische band. Het werd tijd voor wat anders, al wijkt de band muzikaal niet gigantisch veel af van de post-metal/sludge uit hun jonge en misschien meer onbezonnen jaren. Misschien wilden ze het juk afgooien van de jongste winnaars van Humo’s Rock Rally in …
Lees verder "Weekplaat 22-43: STAKE – LOVE, DEATH and DECAY"
Ik hou best veel van heavy bands met zwaar gitaargeluid, maar zoals we laatst op Soulcrusher ook weer veel zagen, wordt het vaak gepresenteerd met lelijke schreeuwzang. Meestal voegt het weinig of te weinig toe in mijn beleving, uitzonderingen daargelaten natuurlijk. Kwestie van smaak ook, maar ik zie zang als een extra instrument en dat …
Lees verder "Weekplaat 22-41: A.A. Williams – As The Moon Rests"
De zesde plaat van het Belgische psych/jazz-trio Dans Dans heet gewoon 6 en werd in coronatijd opgenomen. Ze hadden er toch tijd voor. Meer dan een paar dagen in de studio hadden ze er niet voor nodig. Oorspronkelijk zou het een EP worden als snelle opvolger van het prima Zink, maar voor je het weet …
Klangstof stond op Amerikaanse festivals als Coachella en Bonnaroo en mocht dit jaar op tour met de Pixies. Daar mogen ze best trots op zijn. Bij de optredens die ik zag dit jaar (ze mochten invallen op Lowlands en Down the Rabbit hole) werden al nummers gespeeld van derde langspeler Godspeed to the Freaks. Met …
Lees verder "Weekplaat 22-38: Klangstof – Godspeed to the Freaks"
t-beest 