Ik kan maar geen genoeg krijgen van dit soort bands. Karkara is een uiterst smakelijk hapje psychrock en space, met een een gezonde dosis garage/fuzz en krautrock. Denk King Gizzard & The Lizard Wizard en Osees, maar ik gooi er graag zelf nog bands bij als Slift en minder bekende nieuwkomers als Maragda, Travo, Apex […]
Weekplaat 24-40: Karkara – All Is Dust Lees bericht »
Voor een uitstekende portie hedendaagse kraut kun je prima bij Motor!k terecht. Het Belgische trio levert vrijwel jaarlijks een nieuwe plaat af. Na het vorig jaar verschenen 4 ligt de vijfde ook alweer op de plank en natuurlijk noemen ze die dan 5. Denk aan NEU! meets WIRE aldus hun eigen Bandcamp-pagina of neem bands
Weekplaat 24-39: Motor!k – 5 Lees bericht »
Inmiddels is het herfst en beginnen de bladeren weer goudbruinkleurig van de bomen te vallen. Ideaal moment om een nieuwe plaat van de post-rock klasbakken van God Is An Astronaut uit te brengen. Embers zit weer vol dromerige melancholie en somberheid, dat zo goed past bij dit jaargetijde, maar een stevig stukje slagregen met westerstorm
Weekplaat 24-38: God Is An Astronaut – Embers Lees bericht »
Het uit Zweden afkomstige A Swarm Of The Sun bestaat al een hele tijd, maar leerde ik pas kennen via het Pelagic Fest dit jaar. De band rondom het duo Erik Nilsson en Jakob Berglund heeft met An Empire een heel fijn nieuw album uit in de categorie post-rock en post-metal, doom en electronica. Het
Weekplaat 24-37: A Swarm Of The Sun – An Empire Lees bericht »
Nick DiSalvo is een veelzijdige en creatieve multi-instrumentalist, maar dat wisten we al. Elke dag werkt hij wel aan muziek en verzamelt hij een hoop songfragmenten en ideeën. Hij is vanaf jongs af aan geobsedeerd door thuisopnames; hij maakt al vanaf zijn 12e albums, lees hier. Delving is een voortzetting van deze creatieve geest, door
Weekplaat 24-35: delving – All Paths Diverge Lees bericht »
Gek genoeg viel het optreden van Monkey3 een klein beetje tegen op Desertfest vorig jaar, maar dat lag deels ook wel aan het wollige geluid en de synths stonden weer wat zacht in de mix voor mijn smaak, net zoals in 2019 in Doornroosje. Het kan ook altijd aan mijn gemoedstoestand op dat moment liggen,
Weekplaat 24-11: Monkey3 – Welcome To The Machine Lees bericht »
Op zondag 28 januari werd “Abbatoir Quarter” van het nieuwe album van A-Sun Amissa uitgezonden door X-rated. Typisch muziek voor dat radioprogramma, waar je gewoon even rustig voor moet gaan zitten of liggen. Het is een soort avant-garde filmmuziek of ambient doomrock, dat je langzaam tot je neemt.
Weekplaat 24-9: A-Sun Amissa – Ruins Era Lees bericht »
De tijd gaat snel. Iets meer dan tien jaar geleden zagen we Chelsea Wolfe voor het eerst in het voorprogramma van Russian Circles, al had ze toen al wel wat albums uit en was ze een jaar eerder al te zien geweest op Roadburn. She Reaches Out To She Reaches Out To She is het
Weekplaat 24-8: Chelsea Wolfe – She Reaches Out To She Reaches Out To She Lees bericht »
The Bony King of Nowhere heeft wel wat van de magische warme gloed van Radiohead/The Smile, misschien in de wat eenvoudigere, meer weemoedige vorm. Prachtig uitgewerkt in mooie emotievolle akkoordenreeksen en aangenaam ruimtelijk geproduceerd. De zang van Bram Vanparys heeft ergens ook wel iets van Tom Yorke, meeslepend vanuit de ziel. “Almost Invisible” is van
Weekplaat 24-6: The Bony King of Nowhere – Everybody Knows Lees bericht »
Is het live spelen van je eigen oude afgelikte nummers nog wel leuk na verloop van jaren? Ik kan het me nauwelijks voorstellen. Ik weet niet precies waarom Thom Yorke en Jonny Greenwood met The Smile begonnen (samen met drummer Tom Skinner), maar op de een of andere manier voelt dat materiaal bevrijd van alle
Weekplaat 24-5: The Smile – Wall of Eyes Lees bericht »