over muziek
Het was eigenlijk de vraag of het er ooit nog van zou komen. Steven Wilson was meer bezig met zijn eigen solo-carrière en band, waardoor zijn Porcupine Tree-project een lange tijd in de ijskast kwam te staan. Natuurlijk werden de fans in die twaalf jaar stilte wel getrakteerd op prima optredens van de maestro zelf, …
Het Duitse viertal van Long Distance Calling is inmiddels alweer 16 jaar bezig. Eraser is de achtste worp, uitgebracht dit keer via earMUSIC in plaats van InsideOut. Ik weet niet of dit nu veel uitmaakt, de productie is in elk geval uitstekend, helder en ruimtelijk, zo hoor ik het graag. Het album staat in het …
Lees verder "Weekplaat 22-44: Long Distance Calling – Eraser"
Nog een muzikale snack in Merleyn. The Lounge Society is een Britse band en die 'maakt een verfrissende en aangename mix van psychedelische rock, post punk, garage rock, electronics en punk funk', aldus de beschrijving. Klopt. Klinkt leuk, dus we gaan even kijken. Deze jonge, hongerige muzikanten brachten dit jaar hun (vorig jaar opgenomen) debuut …
De naamwisseling naar STAKE in 2018 markeert een nieuw tijdperk voor de Belgische band. Het werd tijd voor wat anders, al wijkt de band muzikaal niet gigantisch veel af van de post-metal/sludge uit hun jonge en misschien meer onbezonnen jaren. Misschien wilden ze het juk afgooien van de jongste winnaars van Humo’s Rock Rally in …
Lees verder "Weekplaat 22-43: STAKE – LOVE, DEATH and DECAY"
Ik hou best veel van heavy bands met zwaar gitaargeluid, maar zoals we laatst op Soulcrusher ook weer veel zagen, wordt het vaak gepresenteerd met lelijke schreeuwzang. Meestal voegt het weinig of te weinig toe in mijn beleving, uitzonderingen daargelaten natuurlijk. Kwestie van smaak ook, maar ik zie zang als een extra instrument en dat …
Lees verder "Weekplaat 22-41: A.A. Williams – As The Moon Rests"
Vorig jaar was Soulcrusher het enige festival dat daadwerkelijk in vol ornaat kon plaatsvinden en ik ook kon bezoeken. Dit jaar is dit festival in het najaar er eentje uit de lange reeks concerten en festivals. Daardoor voelt het misschien iets minder speciaal als vorig jaar, maar we mogen natuurlijk blij zijn dat er weer …
Lees verder "Gezien: Soulcrusher 2022, Doornroosje, Nijmegen"
Tussendoortjes. Die kunnen lekker zijn. Even een snack tussendoor, dat kan goed in Merleyn in Nijmegen, want daar staan smakelijke hapjes, nog niet opgeslokt door de grote markt. Op deze donderdagavond ging ik ook behoorlijk onbevangen naar het gezellige zaaltje in de Hertogstraat. Waarom wist ik niet precies meer, maar KEG had ik dus aangestreept …
De zesde plaat van het Belgische psych/jazz-trio Dans Dans heet gewoon 6 en werd in coronatijd opgenomen. Ze hadden er toch tijd voor. Meer dan een paar dagen in de studio hadden ze er niet voor nodig. Oorspronkelijk zou het een EP worden als snelle opvolger van het prima Zink, maar voor je het weet …
Wanneer wordt iets een festival genoemd eigenlijk? Met vijf bands op een lange (zaterdag)avond kun je van een vol programma spreken, het is geen gewoon concertavondje natuurlijk en bovendien heeft het een eigen naam meegekregen: Right on Mountain. Een avond 'waarbij diverse aspecten van muziek worden bewierookt, van hard tot zacht, donker en licht…', aldus …
Lees verder "Gezien: Right on Mountain, Doornroosje, Nijmegen"
Toevallig keek ik afgelopen week naar een aflevering van Family Guy waarin Meg verslaafd was aan zakjes mosterd. De avonturen die ze beleefde (en met name haar criminele vriendje) bleken uiteindelijk een hallucinatie, misschien vanwege die overdaad aan mosterd. Alleen mosterd eten, ik weet het niet, ik heb er liever een kroket bij. Of een …
t-beest 