Tag: 013

Het is de donderdag van Roadburn 2018. Tilburg voelt vertrouwd. Relaxed. Onze fijne B&B ligt er weer heerlijk bij op ca. 25 minuutjes (rustig) lopen. Spullen droppen en gelijk genieten. En wat is het fantastisch weer; de vroege zomer is net op tijd begonnen en pas op zondag spotten we een spatje regen. Het is vier dagen rondlopen in de korte broek. En dat was zeker niet mogelijk de afgelopen twee jaar. Café Bakker in het straatje om de hoek bij 013 is weer de vaste plek voor de eerste speciaalbiertjes van de dag en die smaken extra lekker op temperatuur. 013 en omgeving is voor vier dagen weer het mekka van de (vooral) mannen-met-zwarte-kleren-en-lange-baarden-en-tattoos. Hoe harder en bozer de muziek, hoe aardiger de bezoekers zijn denk ik wel eens, al scheelt het dat veel festivalgangers de weg naar de coffeeshops ook wel weten te vinden misschien. Wat dat betreft is de sfeer fijn mellow. En de muziek lomp. Doom/stoner/black/psych- of avant-garde metal bijvoorbeeld. Maar ook wel postrock, dark-folk, duistere ambient, prog-jazz of zelfs elektronische muziek. Waar de hippe festivals voor jongeren steeds meer naar hiphop/dance/electronica/pop verschuiven, vinden we hier nog de heilige verering van mighty gitaar(riff). En lange nummers. Hele lange nummers. We zien dit jaar een set van 70 minuten en een set van 85 minuten. Met slechts een nummer. We krijgen ultralange gitaarjams voorgeschoteld, zonder dat het gaat vervelen. Er is verbroedering tussen publiek en bands. Tussen vrienden en oude bekenden. Er zijn nieuwe ontmoetingen. En er is een uiterst internationaal publiek. Zo’n 70% van alle bezoekers komt van buiten onze landsgrenzen (uit 60 verschillende landen zoals Australie, China, Chili, Singapore) en dat valt vooral op als je voor het podium staat. Zo lang ben ik nu ook weer niet, maar tussen al die kleine zuiderlingen heb ik een extra voordeel, al voel je je dan ook wel eens bezwaard als je wat verder vooraan wil staan. En dat wil je soms wel, want op Roadburn staat het neusje van de zalm op dit gebied. Je vindt er bijna geen slechte bands. Iets van 90% van de meer dan 100 bands kende ik in eerste instantie helemaal niet, maar je weet dat het vaak goed is. Het is meer zoeken op je gewenste genre en dan helpt goed inluisteren natuurlijk ook wel. Ik kom er nu voor het vijfde jaar en ook dit keer moet ik na afloop bekennen dat het toch wel mooiste festival van het jaar is. Het voelt weer als thuiskomen. Ook al heb ik geen lange baard.
Lees verder “Gezien: Roadburn 2018 – donderdag”

We hadden het gisteravond al zien hangen op de kleine aanplakbiljetten in 013, de laatste dag van Roadburn – de traditionele ‘Afterburner’, zou gestart worden met een verrassingsoptreden van het IJslandse The Vintage Caravan in Cul de Sac. Om 14:00 uur al.
Lees verder “Gezien: Roadburn 2016 – zondag”

Het is zaterdag, de derde dag van Roadburn, en onze energie verlaat langzaam ons lichaam, maar dat vullen we wel weer aan met friet en bier. We gaan ruim op tijd richting Cul de Sac, om toch maar eens de eerste band te kunnen zien om dit relatief vroege tijdstip van 14:00 en gelukkig weten we een goed plekje te bemachtigen in de ‘kuil’ achterin het café.
Lees verder “Gezien: Roadburn 2016 – zaterdag”

De vrijdag van Roadburn begint uitstekend met seventies rock van de Amerikaanse band Mondo Drag. Voor het eerst staan we ook in de vorig jaar verbouwde en (naar achteren) uitgebreide Green Room van 013.
Lees verder “Gezien: Roadburn 2016 – vrijdag”

Het lijkt al weer zo lang geleden, de 21e editie van het Roadburn-festival, wederom in Tilburg. Wederom in en rondom 013. En ook weer vier dagen lang, als we de Afterburner op zondag meetellen. Het voelt weer als een voorrecht om voor de derde keer rond te lopen op zo’n beetje het meest relaxte festival dat ik ken. Relaxed qua organisatie, voorzieningen, en bezoekers, hoe ruig ze er ook uitzien meestal.
Lees verder “Gezien: Roadburn 2016 – donderdag”