Tag: 013

Opeth is al vele jaren mijn favoriete band als ik last.fm mag geloven. De band maakte in 21 jaar tien albums – waarvan vele meesterwerkjes – en groeide uit tot een van de betere acts in de hoek van de progressieve (death) metal. Zo niet de beste act op deze aardkloot wat mij betreft. Opeth weet diverse invloeden smaakvol te combineren en dat zorgt  zodoende voor de juiste afwisseling tussen woeste metal en mooi gitaarspel, zonder al te voorspelbaar te worden. Zanger/gitarist Mikael Åkerfeldt staat bekend om zijn grunts en cleane zang, vaak in hetzelfde nummer, en allebei dan ook echt goed uitgevoerd. Dat Opeth meer dan alleen woeste metal kan maken kennen we wel van de verschillende albums waarop ook regelmatig wat subtielere klanken te horen zijn, zoals het volledig rustige – en prachtige – Damnation. Voor het laatste album Heritage gooide de band het roer nog een beetje verder om. Muziek maak je het beste met je hart en daarom kan ik het alleen maar waarderen dat ze hun passie achterna gingen. Van de verschillende bandleden is het wel bekend, met name de zanger/gitarist, dat ze een voorliefde hebben voor bijvoorbeeld progrockbands uit de jaren zeventig (naast metal uit de jaren zeventig en tachtig). De nieuwe plaat herbergt daarom vooral rock die doet denken aan die jaren zeventig. Zonder grunts, met weinig distortion op de gitaren en subtiel gitaarspel. En de band kan het eigenlijk ook niet schelen. Als je dit niet begrijpt, begrijp je Opeth niet. Het was de plaat die ze wilden maken, geen plaat om alleen metalfans te plezieren. Deze tour van Opeth is er dan ook een in dezelfde lijn van het album: zonder de diepe grunts van Mikael, zonder de overdonderende lawaaimuur van gitaren en blastbeats. Opeth laat zich vanavond in 013 van zijn meest kwetsbare kant zien.
Lees verder “Gezien: Opeth, 013, Tilburg”