over muziek
Weekplaat van week 50.
Introspectie of zelfreflectie is een activiteit waarbij de eigen gedachten, gevoelens en herinneringen tot onderwerp van overdenking gemaakt worden. Reflecteren, of reflectie, is het doorgronden en herkennen van processen die bewust en onbewust plaatsvinden binnen de eigen psyche.
Lees verder “Mario Batkovic – INTROSPECTIO (beestalbumoftheweek 21-50)”
Weekplaat van week 48.
Normaal gesproken zou ik binnen twintig seconden na het starten van het eerste nummer “Sightseeing in the Apocalypse” het resoluut en hoofdschuddend hebben afgezet. Een pathetisch en zoetgevooisd gezongen melodietje waarbij het glazuur van de tanden springt. Categorie nul punten op het Eurovisie Songfestival zelfs.
Lees verder “Diablo Swing Orchestra – Swagger & Stroll Down The Rabbit Hole (beestalbumoftheweek 21-48)”
Weekplaat van week 46.
Ergens tijdens alle coronamaatregelen ben ik begonnen om (bijna) wekelijks iets te schrijven over de (in mijn oren) beste plaat van die week, want veel concerten/festivals zijn er ook niet en het houdt je zo lekker van de straat. Ondertussen ben ik bezig met een sprint naar het einde van het jaar.
Lees verder “Kanaan – Earthbound (beestalbumoftheweek 21-46)”
Weekplaat van week 45.
Ergens in mijn achterhoofd staat een lijstje met bands die ik graag een keer live zou willen zien. Dat gold in 2014 met name voor het Noorse Electric Eye, waarvoor ik graag een eindje naar Zwolle reed om ze in een krap bovenzaaltje te zien in café Het Vliegende Paard tijdens het Let’s Get Lost-festival.
Lees verder “Electric Eye – Horizons (beestalbumoftheweek 21-45)”
Weekplaat van week 44.
Dit jaar ontdekte ik dat het fijne psychpop/-rock collectief The Lazy Eyes ook al uit Australië komt, blijkbaar zit daar iets in het psychedelische water en dat drink ik graag. Ze groeien er goed door.
Lees verder “Pond – 9 (beestalbumoftheweek 21-44)”
Weekplaat van week 42.
Ik let nooit zo op teksten moet ik bekennen en ik hou ook wel van instrumentale bands. Waarom dat zo in mijn muzikale genen zit weet ik ook niet. Zo lette ik ook nooit op labels van artiesten, maar dat verandert langzaam.
Lees verder “Shy, Low – Snake Behind the Sun (beestalbumoftheweek 21-42)”
Weekplaat van week 41.
Ik roep wel eens dat mijn kwalitatief goede oordoppen goud waard zijn, maar dan moet je ze niet vergeten mee te nemen.
En al helemaal niet bij het Japanse MONO.
Weekplaat van week 39.
Ik was het alweer vergeten, blijkbaar waren The Limiñanas al geboekt voor het Valkhof Festival in 2014, maar uiteindelijk waren ze er niet. In 2018 werd dat ingehaald toen ze daar het Arc-hoofdpodium mochten afsluiten, maar daar was ik niet bij. Wel was ik bij hun optreden op het Eindhoven Psych Lab in 2015, maar daar kon de band me niet zo overtuigen. Wellicht dat het Franse echtpaar Lio en Marie Limiñana wat meer excelleert in samenwerkingsverbanden.
Lees verder “The Limiñanas / Laurent Garnier – De Película (beestalbumoftheweek 21-39)”
Weekplaat van week 38.
Je hebt van die platen die zo anders zijn dat je er even aan moet wennen, maar uiteindelijk uniek blijken in een eigen geluid en/of richting. Kid A van Radiohead vond ik destijds nogal een teleurstelling bijvoorbeeld, met name door alle elektronische invloeden. Uiteindelijk vind ik het een van de betere albums van die band.
Lees verder “Low – HEY WHAT (beestalbumoftheweek 21-38)”
Weekplaat van week 37.
Laatst was ik een lange lijst met nieuwe metal-nummers aan het luisteren, waaronder veel death- en blackmetal, met een hoop blastbeats, duivels geroggel en dichtgesmeerd met gruizige gitaren.
Lees verder “ZEMENT – Rohstoff (beestalbumoftheweek 21-37)”
t-beest 