Het is de eerste keer dat we weer naar een concert gaan in muziekcafé Merleyn, dependance van Doornroosje natuurlijk. Het is goed om weer eens terug te zijn op de plek waar zoveel kleine opkomende bands te zien zijn. Het is nog even de vraag of het wel door zal gaan als we aankomen. Een hele club mensen staat buiten op straat te wachten vanwege een koolmonoxide-alarm dat was afgegaan, maar de relaxte medewerker buiten had nog wel de goede hoop dat we straks gewoon naar het optreden kunnen.
Lees verder “Gezien: Flying Horseman, Merleyn, Nijmegen”
Een weekje terug, het eerste concert van het jaar. Van het nieuwe decennium. Werd tijd. Nog steeds is het zo dat je met een Merleyn-pas in de hand makkelijker een kaartje op de kop tikt, maar 
Misschien is het Haagse Monomyth wel de beste Nederlandse band die ik ken, in elk geval eentje waar ik graag even een eindje voor omrij, ook al is het dit keer gewoon in de buurt en kan ik op het fietsje naar het – overigens volledige uitverkochte – Merleyn toe. Het werd ook wel weer tijd. Het vierde album Orbis Quadrantis en de bijbehorende tour, inclusief het optreden in Merleyn, werden begin dit jaar uitgesteld naar dit najaar. Toetsenist/gitarist Peter van der Meer moest een operatie ondergaan en daarvan een aantal weken herstellen. Logisch dus. Gezondheid sowieso boven alles. Proosten we daar vanavond gewoon op.
Het najaar zit op de een of andere manier altijd weer propvol goede optredens in de diverse zalen in Nederland. De keuze is reuze. Tijd voor een nieuwe injectie, want we staan immers al een paar weken droog en laten we dan gelijk maar een stevige dosis punk tot ons nemen. Een beetje doorscheuren met die gitaren, daar is nooit iemand slechter van geworden. Doornroosje noemde Bad Breeding één van de meest opwindende punkbands uit de UK en dat zullen we dan maar geloven. Aangezien ik een beetje snifverkouden ben is daarbij dosis Paracetamøl als support ook niet verkeerd.
Tegenwoordig is het nogal onduidelijk waar ik mijn nieuwe muziek vandaan haal. Het kunnen tips zijn via twitter, allerlei lijstjes op Spotify, suggesties van Spotify zelf, bands die op festivals staan en ik niet ken, of ik grasduin eens door het enorme aanbod, al dan niet gebaseerd op een specifiek genre of via de ‘vergelijkbare artiesten’-optie. Het nummer “New Moon” van singer-songwriter Steve Gunn (woonachtig in New York) viel me vorig jaar op, maar ik heb geen idee meer waar ik het vandaan heb. Het nummer kwam terecht in mijn 
Ik ging altijd graag naar het Eindhoven Psych Lab, maar sinds dat er niet meer is, staat het logischerwijs ook niet meer op het programma. Maar goed, je zou kunnen zeggen dat Fuzz Club Eindhoven een vergelijkbaar evenement is, alleen vindt het nu een week na Lowlands plaats en dat is zelfs voor mij onhaalbaar (wat gaat dat programma ook gruwelijk lang door ’s nachts). Je kan niet alles. Jammer eigenlijk, want muzikaal biedt Fuzz Club veel meer van mijn gading dan Lowlands. Wat een 
Je kunt ook niet overal bij zijn, zo simpel is het. Vindt mijn portemonnee ook trouwens. Zo ben ik nog nooit op Best Kept Secret geweest, ondanks dat er best wel toffe dingen te vinden zijn. In plaats van dat festival doe ik elk jaar Down The Rabbit Hole, omdat dat logistiek veel gunstiger voor mij ligt. Zo af en toe ben ik dan wel jaloers op dat programma, maar ik heb weinig te klagen. Waar ik wel even jaloers stoom van uit mijn oren kreeg, figuurlijk dan, was dat Psychelic Porn Crumpets voor het festival werd aangekondigd, die staat toch al 
Je kunt een feest geven op je verjaardag, maar dan ga ik toch liever naar een concert van een band die op mijn lijstje ‘bands to watch’ staat, zeg maar. Het Zwitserse Schnellertollermeier 
Een bonus in muziekcafé Merleyn. U weet wel, die dependance van Doornroosje. Ik was toch in de buurt. En och, een beetje heavy stoner op z’n tijd is ook niet verkeerd. Vanavond eigenlijk twee bands voor de prijs van één, met naast het Poolse Belzebong ook The Necromancers uit Frankrijk. De Franse band blonk nou niet direct uit op de plaat vond ik, het klonk me zelfs een beetje standaard in het genre, maar de beoogde vettigheid van Belzebong trok me uiteindelijk toch over de streep. En dat de Polen er niet bij zingen vind ik op deze donderdagavond allesbehalve erg. Twee bands die ook op de Desertfests zouden passen. Of Roadburn. Daar doe ik het al gauw voor.
Merleyn is dik uitverkocht voor de show van Indian Askin. Misschien niet zo gek, de Amsterdamse band heeft een lekker geluid, aanstekelijke songs, pakkende grooves, en pakt soms uit met smeuïge rock. Bovendien is het zaterdagavond. Dan kun je thuis voor de buis blijven hangen voor finale van Wie is de Mol of het laatste schaatsevenement van het seizoen in Calgary met een hele hoop wereldrecords, of je pakt je dosis energie in een volgepakt muziekcafé met bier. En zweet. You know how to party.
t-beest 