Maida Vale is een wijk in het Londense bestuurlijke gebied City of Westminster, in de regio Groot-Londen. MaidaVale is ook een band uit Zweden, opgericht in 2012. De dames kennen elkaar via Ella Music Education in Fårösund, gemeente Gotland. Na die opleiding vestigden ze zich in Stockholm. Voor ondergetekende is het een bonus om ze in Merleyn te bekijken, met een Merleyn-pas kom je dan voor je gevoel ‘gratis’ binnen en ik hou ook wel van een potje psych-rock.
Lees verder “Gezien: MaidaVale, Merleyn, Nijmegen”
Gezien: Wrekmeister Harmonies, Merleyn, Nijmegen
Vorig jaar kwamen we op Roadburn niet binnen bij Wrekmeister Harmonies, er had zich een joekel van een rij gevormd voor de ingang van het Patronaat, tegenover 013. Gelukkig biedt Doornroosje en consorten nog wel eens een herkansing voor de gemiste pareltjes van Roadburn; de band werd geboekt voor een avondje Merleyn. Dit soort obscure acts trekken niet altijd volle zalen buiten zo’n festival met alleen maar liefhebbers voor donkere muziek. Het is rustig in de zaal, veel meer dan een mannetje (of genderneutraal: een mensje) of 80 zal het toch niet geweest zijn. Toch had dit meer publiek verdiend. Het voelt alsof we getuige zijn van een intiem optreden van het duo uit Chicago, dat hier hun demonen lijkt te verjagen, maar het duo wisselt dat mooi af met donkere pracht van het zuiverste soort.
Lees verder “Gezien: Wrekmeister Harmonies, Merleyn, Nijmegen”
Gezien: Toundra, Merleyn, Nijmegen
Ik zal wel onder een steen gelegen hebben, maar ik kende Toundra helemaal niet, ondanks dat ik wel van een flink potje post-progressieve rock hou. Het is soms ook niet bij te houden allemaal. Het viertal uit Madrid is in 2007 opgericht, zou van origine meer een hardcoreband zijn geweest, en heeft vijf albums uitgebracht, eenvoudig getiteld I tot en met IV en het vorig jaar verschenen nieuwe album heette uiteindelijk Vortex in plaats van V. Muzikaal spelen de Spanjaarden instrumentale post-rock met een lik progressieve rock. Denk Long Distance Calling en Explosions in the Sky, of neem God is an Astronaut met een vleugje Amplifier. Na wat inluistersessies durfde ik een optreden dan ook wel aan. Een tikkeltje standaard was het dan wel misschien, maar wel lekker.
Lees verder “Gezien: Toundra, Merleyn, Nijmegen”
Gezien: Esben and the Witch, Merleyn, Nijmegen
Het Engelse Esben and the Witch, opgericht in 2008 in Brighton en vernoemd naar een Deens sprookje, stond al eerder in (het oude) Doornroosje in 2011. Rond die tijd heb ik volgens Last.fm het album Violet Cries nog wel eens geluisterd, maar ik kan me dat niet meer goed herinneren. De vernieuwde belangstelling kwam in elk geval door Roadburn 2017, waar de band in de kleinere zaal van 013 stond. In Merleyn in Nijmegen een nieuwe kans om het trio te zien en in zo’n intiemere setting blijkt de band erg goed tot zijn recht te komen.
Lees verder “Gezien: Esben and the Witch, Merleyn, Nijmegen”
Gezien: Elephant9, Merleyn, Nijmegen
Doornroosje blijft verbazen. Dat had ik ook als pakkende titel kunnen gebruiken. Het blijft opvallend hoe goed Doornroosje blijft programmeren en de pareltjes van de underground weet te vinden. Elephant9 staat ook in mijn favorietenlijstje van obscure bands die niet iedereen zal kennen, maar ik was toch wel even verbaasd dat Doornroosje die band ineens boekt in hun kleinere zaal in Merleyn. Echt gek is het ook weer niet, het Noorse trio heeft hun sporen ruimschoots verdiend, ook in andere bands. Was voor mij nog wel even de vraag of het niet al te neurotisch free-jazz gefröbel zou worden, zeker nu gitarist Reine Fiske er niet bij zou zijn (was de verwachting). Maar nee, het werd een gedenkwaardige vrijdagavond.
Lees verder “Gezien: Elephant9, Merleyn, Nijmegen”
Gezien: Sasquatch, Merleyn, Nijmegen
Toch opvallend dat het concert van het Amerikaanse Sasquatch zo op de laatste dag uitverkocht raakte. De zaal heeft een capaciteit van tweehonderd geloof ik en daarmee staat het ook veel voller dan bij Yawning Man laatst. Ik kende beide bands niet moet ik zeggen. Met 53k listeners op Last.fm zou Sasquatch juist iets minder worden beluisterd dan Yawning Man met dik 67k. De bands hebben banden met het stoner-genre, maar misschien is Sasquatch wat meer recht in je smoel. Minder gapen. Meer vuurwerk. Meer dikke riffs. Misschien is dinsdag 20:30 ook wel een aangenamere dag en tijdstip dan zondagavond laat. Volgens Doornroosje zelf zijn er 44 houders van de Merleyn-pas vanavond en het doet me deugd dat een hoop pashouders dit wel lusten. Als er publiek voor is blijven dit soort fijne bands ook wel geboekt worden neem ik aan. In hetzelfde bericht lezen we trouwens dat 56 mensen hun pas hebben verlengd dit ‘seizoen’ en er sinds september 94 nieuwe pashouders zijn bijgekomen. Ik hou wel van dit soort cijfertjes, maar het gaat uiteraard om de muziek.
Lees verder “Gezien: Sasquatch, Merleyn, Nijmegen”
Gezien: Yawning Man, Merleyn, Nijmegen
Dit jaar heb ik dan toch maar zo’n Merleyn-pas gekocht. Vorig jaar leek me het nog geen hele handige deal, want als je – pak ‘m beet – drie keer per jaar naar die zaal gaat haal je de kosten er dus niet uit, maar toch lonkte het stukje plastic. Voor zeventig euro een jaar lang naar alle concerten, mits niet al uitverkocht natuurlijk. Het voelt gelijk alsof je een festivalkaartje hebt gekocht en kunt kiezen uit de bands die optreden. En dat is direct leuker dan ik dacht. Voor Doornroosje is het natuurlijk een prima win-win situatie, zo hou je de zaal gevuld en ongetwijfeld wordt er ook nog wel een extra biertje gedronken. En wij mogen dan die leuke nieuwe hippe bands opzoeken in dat achterzaaltje van het café. Voor je gevoel ‘een soort van’ gratis. Eerste slachtoffer van de pas is het Amerikaanse Yawning Man uit La Quinta, Californië. Dat klonk wel als voer voor ’t beest.
Lees verder “Gezien: Yawning Man, Merleyn, Nijmegen”
Gezien: Trial/Portrait/RAM, Merleyn, Nijmegen
Drie heavy metal bands (of meer) op een avondje FortaRock is in het genre niet eens zo’n uitzondering. Dit keer komen ze allemaal uit Zweden en spelen ze dezelfde samenstelling van vijf bandleden, waaronder twee leadgitaristen en een zanger. Vijftien man in totaal dus op het podium van Merleyn in Nijmegen vanavond, met klassieke heavy metal dat refereert aan bands als Judas Priest, King Diamond en Mercyful Fate. En ik hoor er dan ook altijd Iron Maiden in, maar dat zal wel aan mij liggen, ik ben niet zo’n hele goede klassieke-metal kenner. Maar zo af en toe een dosis metaal halen, ja daar hou ik wel van. En een potje bier.
Lees verder “Gezien: Trial/Portrait/RAM, Merleyn, Nijmegen”
Gezien: The Ills, Merleyn, Nijmegen
Ik ben best wel van een goed potje post-rock, ook al zijn er ook in dit genre wel wat mindere acts te vinden. Of ze nu op elkaar lijken boeit me niet zo heel veel, niet elke band hoeft enorm origineel te zijn wat mij betreft. Het Slowaakse The Ills kende ik niet, maar als een band uit dat genre door Doornroosje in Merleyn wordt gezet in de eigen stad is een korte luistersessie snel uitgevoerd. En een kaartje snel gekocht.
Lees verder “Gezien: The Ills, Merleyn, Nijmegen”
Gezien: Dans Dans, Merleyn, Nijmegen
Dat de Belg Bert Dockx een prima zanger is weten we van Flying Horseman (dit jaar op het Valkhof Festival eindelijk eens gezien) en vooral ook van zijn solo-werk als Strand (Valkhof Festival 2015). Maar zijn liefde voor de gitaar laat hij ook graag spreken in het magnifieke Dans Dans, dat we ook als eens mochten aanschouwen op het Eindhoven Psych Lab 2014 en het Valkhof Festival in 2014. Afgelopen dinsdagavond stond de band voor een eigen optreden in muziekcafé Merleyn in Nijmegen, georganiseerd door Doornroosje.
Lees verder “Gezien: Dans Dans, Merleyn, Nijmegen”
t-beest 