Het is een luxeprobleem, maar sommige bands moet je maar niet te veel zien. Uiteraard zijn er genoeg uitzonderingen (van Motorpyscho kan ik nooit genoeg krijgen bijvoorbeeld), maar wat ik me bedacht tijdens het concert van Primus in 013 is dat het toch meestal anders voelt om een band voor het eerst of na lange tijd te zien. Dat klinkt als een open deur, maar ik heb dat zeker niet bij alle bands. Primus was lang niet in Europa geweest, dus het optreden in Paradiso en de Effenaar in 2011 was enorm bijzonder. Ik had de band sinds 1997 niet meer gezien en toen was ik ook nog niet zo’n concertganger. Inmiddels lijkt Les Claypool Europa weer te omarmen en komt hij er weer regelmatig. Met band. Inmiddels is het dus 2017, en de laatste keer Primus kijken was in 2012 in het Klokgebouw in Eindhoven. Het optreden met de Oompa Loompa-nummers in TivoliVredenburg in 2015 had ik maar overgeslagen, want ik vond die plaat behoorlijk aan de flauwe kant. Dus tja. Primus. Helden van vroeger. Laten we toch maar weer eens gaan. Maar was het nog wat dan? Primus sucks? Maar echt?
Lees verder “Gezien: Primus, 013, Tilburg”
Gezien: Primus, Klokgebouw, Eindhoven
We komen wat mensen tegen in Eindhoven: “Weet je waar het klokgebouw is?”. Wij zo van “Eh…., zie je dat gebouw daar met die grote klok?” “Ah ja, bedankt”. Grappig. Ik ben er één keer eerder geweest en ook dit keer vind ik het een beetje zielloos gebouw toch. De entreehal is al groot en doet je eerder denken aan oncomfortabel veevervoer naar de grote zaal (de eerste keer zocht ik me kapot trouwens, waar zit die zaal nu eigenlijk). Knus is het niet, deze omgebouwde oude fabriekspand op het voormalige Philips terrein. Gelukkig is het minder druk deze keer en zijn de mensen wat kalmer – zo lijkt het – dan vorig jaar bij Megadeth/Slayer. Het is ‘Primus time’ vandaag. Dus toch? Ja, ik moest toch wel een beetje twijfelen. Vorig jaar zag ik de band al in Paradiso en de Effenaar, en die zalen zijn een stuk prettiger en intiemer natuurlijk. En bovendien was de prijs pittig (40 Euro). Maar goed, ik heb wel wat met die maffe muziek en het soms onnavolgbare funky basspel van Les Claypool met z’n gekke hoge stemmetje, dus daar staan we dan toch mooi weer. Want je weet het maar nooit, straks verdwijnen ze wellicht weer voor een jaartje of twaalf naar Amerika.
Lees verder “Gezien: Primus, Klokgebouw, Eindhoven”
Geluisterd: Primus – Green Naugahyde
Het zit diep in mijn geheugen vastgeklonken: cassettebandjes. Ze vormen een essentieel deel van mijn muzikale opvoeding. Ik ben lang blijven hangen in top 40 muziek en andere foute genres, maar er waren een paar bands die mijn liefde voor de alternatieve muziek uiteindelijk wisten te ontluiken. Primus bijvoorbeeld. Frizzle Fry stond op zo’n TDK bandje overuren te draaien en met name “Too Many Puppies” bleef ik keer op keer opnieuw opzetten. Moest je het bandje wel elke keer terugspoelen in die tijd. Funky basloopjes, een vleugje metal en een zweem van geniale gekte. Het sprak mij bijzonder aan. In de loop der jaren produceerde de band onder leiding van basfluisteraar Les Claypool verschillende albums, maar het materiaal werd er niet direct beter op. Les Claypool ging dan ook meer aan de gang met zijn soloprojecten en Primus was weinig actief meer in de jaren ’00.
Lees verder “Geluisterd: Primus – Green Naugahyde”
Gezien: Primus. Paradiso, Amsterdam. Effenaar, Eindhoven.
Het was een bijzonder moment, Primus stond vorig weekend na een afwezigheid van een jaartje of twaalf weer eens een keer op een Europees podium. De band van de geniale basfluisteraar Les Claypool is in die tussenliggende jaren nauwelijks actief geweest, en trad sporadisch op in Amerika. De opzwepende funkmetal van de heren trekt blijkbaar nog genoeg liefhebbers want de shows in Paradiso en Effenaar waren snel en strak uitverkocht. En terecht natuurlijk, Primus is toch vrij uniek in zijn soort. Grensverleggend, geniaal, en een beetje maf.
Lees verder “Gezien: Primus. Paradiso, Amsterdam. Effenaar, Eindhoven.”
Twee optredens Primus in Nederland. Sucks!
Het is één van de zeldzame alternatieve bands waar ik in een ver verleden nog regelmatig naar luisterde (naast veel echte zooi overigens). In die tijd had ik vast nog geen geld voor een CD speler, want het staat me bij dat meesterwerk Frizzle Fry toch echt op een bandje stond. Vast opgenomen van een LP. Ja dat illegaal kopiëren werd toen ook al gedaan beste kindertjes. Weergaloos album. Primus dus. De toch-wel-tikkeltje-legendarische Amerikaanse rockband met hemels baswerk van Les Claypool, tevens frontman/zanger met die kenmerkende stem. Funky rock/metal. De makers ook van het South Park tunetje.
Lees verder “Twee optredens Primus in Nederland. Sucks!”
Nieuws in 60 seconden…
Rockgitarist Gary Moore (Belfast, Noord-Ierland) is overleden. Moore speelde in Thin Lizzy, en werd later bekend als sologitarist. Zijn grootste succes was met Still Got the Blues, het album uit 1990. Hij zou eind mei nog een exclusief concert geven op het Blues & Rock Festival Highlands in Amersfoort.
Lees verder “Nieuws in 60 seconden…”
Faith No More’s laatste reünie-optreden, plus Primus
Al weer wat oud nieuws maar daarom niet minder interessant. De heerlijke reünietour van Faith No More komt helaas ten einde. Op 5 december speelt de band voor het laatst in Estadio Bicentenario de La Florida in Santiago, Chili. Ook interessant is dat het een dubbeloptreden is met de Amerikaanse rockband Primus – ook al zo’n icoon uit de jaren negentig.
Lees verder “Faith No More’s laatste reünie-optreden, plus Primus”
t-beest 