Dus. 2020 wordt een heel gek jaar. Door omstandigheden had ik al wat concerten moeten afzeggen en sommigen had ik bewust overgeslagen. Niet dat dat erg is overigens. Concerten bezoeken is een flinke hobby, maar er zijn ook andere dingen belangrijk in je leven. Opvallend eigenlijk dat ik het niet heel erg vind dit jaar om niet alle interessante optredens af te lopen, hier en daar heb ik zelfs het e.e.a. bewust laten schieten. Ondertussen is het land in de ban van het virus en zijn er al flink wat concerten geannuleerd en daar leg ik me ook vrij eenvoudig bij neer moet ik zeggen. Het is gewoon nodig en verstandig. Ongetwijfeld gaat het allemaal nog langer duren en zitten we misschien wel tot aan de zomer zonder concerten. Op de maandagavond – inmiddels bijna een week geleden – pikken we nog wel even Patrick Watson mee, in de grote zaal van TivoliVredenburg.
Lees verder “Gezien: Patrick Watson, TivoliVredenburg, Utrecht”
Gezien: Opeth, TivoliVredenburg, Utrecht
Het was even de vraag of het jaarlijkse uitje naar Opeth nog wel plaats zou gaan vinden. Mijn favoriete Zweden komen elk jaar wel ergens in het land langs, maar het optreden op Into The Grave in augustus in Leeuwarden was me te ver weg en praktisch niet echt haalbaar, hoewel er op dat extra dagje festival geen entree werd geheven. Maar goed, dan heb je nog wel reis- en verblijfkosten. Het was dus een gokje dat Opeth toch nog wel een najaarstournee zou doen naar aanleiding van de laatste plaat In Cauda Venenum. En jawel. Na het optreden op Into the Grave werd bekend dat de Zweden dit jaar naar TivoliVredenburg zouden komen, waar ze overigens ook al eens in 2015 stonden naar aanleiding van hun 25-jarig jubileum. Zo’n lang en uitgebreid optreden als toen wordt het dit jaar niet in Utrecht, maar er is wel ruimte voor een meer diverse en langere set (bijna twee uur of zo) dan op zo’n festival, met daarbij ook wat nieuwe nummers van het album. Voor het eerst (dat ik me kan herinneren) hebben ze ook echt een opvallend goede lichtshow bij zich.
Lees verder “Gezien: Opeth, TivoliVredenburg, Utrecht”
Gezien: Nils Frahm, TivoliVredenburg, Utrecht
Ik heb hier al veel vaker een uitgebreide bloemlezing gegeven over Nils Frahm en hoe geweldig hij wel niet is om eens live mee te maken, dus dat hoef ik niet allemaal te herhalen. Dat Frahm regelmatig optreedt in Nederland is dus alles behalve vervelend. En natuurlijk is het ook weer bijzonder goed in TivoliVredenburg, wat had je anders verwacht?
Lees verder “Gezien: Nils Frahm, TivoliVredenburg, Utrecht”
Gezien: Archive, TivoliVredenburg, Utrecht
Als je iets langer wilt bewaren stop je het in een archief. Een archief is minder actief, dat rijmt. Zo af en toe moet je het er dus wel uithalen wil je het niet definitief vergeten. In een archief stop je dingen die je wilt bewaren, want anders kun je het ook gelijk weggooien. Archive is een goed bewaard geheim, zou je bijna zeggen, dat je dus af en toe uit je archief moet halen. Opdat je het niet vergeet.
Lees verder “Gezien: Archive, TivoliVredenburg, Utrecht”
Gezien: Motorpsycho, TivoliVredenburg, Utrecht
Na 30 jaar speelt Motorpsycho nog altijd met een bewonderenswaardige passie. Welke band presteert het überhaupt om bijna drie uur lang te spelen en daarbij elke avond weer een andere setlist te kiezen, met nummers uit het hele oeuvre. Ik heb dat wel vaker genoemd hier. De woeste Noormannen komen elk jaar wel naar Nederland en gelukkig weet ik daar dan ook wel minimaal een keertje bij te zijn. Ze stonden nu niet alleen in TivoliVredenburg in Utrecht, maar ook in Vera in Groningen en in het najaar komen ze nog terug naar Amsterdam (Paradiso Noord), Hengelo (Metropool) en Den Haag (Paard). Punt dat ik wil maken is dat het dan ook nooit verveelt met deze mannen, al moet ik wel uitkijken dat ik dit soort sublieme optredens ook weer niet heel gewoon ga vinden.
Lees verder “Gezien: Motorpsycho, TivoliVredenburg, Utrecht”
Gezien: Sólstafir, TivoliVredenburg, Utrecht
Ik twijfelde toch een beetje of ik de reis naar Utrecht zou maken voor een nieuw portie Sólstafir, maar ik heb de band uit IJsland toch al een paar jaar niet meer gezien geloof ik. Als ik het teruglees moet FortaRock 2012 de eerste keer zijn geweest, gevolgd door (notabene) Paaspop in 2013, in de tijd dat ze daar nog wel eens een spannende hardere programmering hadden. Ik was al bijna vergeten dat ik de band ook nog wel eens in mijn eigen poptempel Doornroosje zag in 2014, maar de optredens op Roadburn 2015 (donderdag en vrijdag) zijn minder moeilijk te vergeten. Toen speelden ze muziek bij de film Hrafninn Flýgur (When The Raven Flies) van regisseur Hrafn Gunnlaugsson, dat in zijn geheel werd vertoond op de achtergrond, een cult-klassieker. Een Viking-film, met genoeg bloed en zwaarden en hier en daar een staaltje overacting. Vanavond in het knusse Cloud-Nine, in de nok van TivoliVredenburg-complex, zien we een stukje van die film bij aanvang van het concert op de achtergrond, en ook later in de set komt het nog eens langs.
Lees verder “Gezien: Sólstafir, TivoliVredenburg, Utrecht”
Gezien: Ólafur Arnalds, TivoliVredenburg, Utrecht
Ólafur Arnalds in de grote zaal van TivoliVredenburg. Da’s wel even wat anders dan voor een mannetje of 50 te spelen in 2011 in het Besiendershuis in Nijmegen toen hij ‘artist in residence’ was tijdens de-Affaire (tegenwoordig Valkhof Festival). Neoklassiek zal wel hartstikke hip zijn, gezien ook de populariteit van Nils Frahm, Hauschka en Joep Beving (uit eigen land) bijvoorbeeld, naast andere grote namen (in mijn beleving dan) als Peter Broderick, Dakota Suite, Ludovico Einaudi en de dit jaar (helaas) overleden Jóhann Jóhannsson. En vast nog meer (geeft u vooral tips). Maar dat Arnalds al zulke grote zalen kan vullen buiten zijn eigen land (IJsland) verbaast me toch een beetje. In het najaar zal hij zelfs drie zalen aandoen in Nederland, waaronder de flinke zaal van De Vereeniging in Nijmegen, de Oosterpoort in Groningen en de schouwburg in Rotterdam. Misschien komt het ook wel omdat Arnalds de muziek schreef voor de tv-serie Broadchurch, dat niet alleen muzikaal interessant is natuurlijk. Arnalds had daarnaast al een tijd niet opgetreden in ons land voor zover ik kan nagaan, ik begreep in Utrecht dat hij ergens een ongeluk had gehad en daardoor een flinke tijd (2.5 jaar zelfs?) uit de running is geweest omdat hij zijn hand niet goed kon bewegen. Mooi dat dat weer goed is gekomen in elk geval, zodat we hem weer eens in het echt aan het werk kunnen zien.
Lees verder “Gezien: Ólafur Arnalds, TivoliVredenburg, Utrecht”
Gezien: God is an Astronaut, TivoliVredenburg, Utrecht
Het is al weer een tijd geleden dat ik God is an Astronaut voor het eerst en laatst zag. Achteraf zie ik dat het in 2009 was in het (uiteraard oude) Doornroosje. Het moet de periode zijn geweest dat ik steeds meer in het post-rock genre ging duiken en ik deze Ierse band op mijn favorietenlijst had gezet. Kan niet anders. Het werd een van de eerste reviews op deze blog ook. Een heel kort stukje. Tegenwoordig schrijf ik veel meer in mijn eigen dagboek. Te veel eigenlijk.
Lees verder “Gezien: God is an Astronaut, TivoliVredenburg, Utrecht”
Gezien: Flying Horseman, EKKO, Utrecht
Ik kom niet heel vaak in EKKO in Utrecht, maar ze programmeren daar wel bijzonder goed. Veel interessante kleinere en opkomende bands komen daar langs, vergelijkbaar met b.v. Merleyn in mijn eigen Nijmegen. Een beetje verbaasd was ik wel dat Flying Horseman de kleine zaal daar dan niet makkelijk uitverkoopt, maar misschien is de Belgische band van Bert Dockx (o.a. ook in Dans Dans en Strand) alleen in mijn hoofd zo groot. Flying Horseman stond er ook al in 2013, 2014 en 2015, en zou meer publiek moeten kunnen trekken inmiddels. In een (toch) erg goed gevuld EKKO laat de band wederom zien en horen dat ze een grotere status verdienen. Daarentegen is het wel weer een buitenkansje om zo’n fijne band in een knusse zaal te zien.
Lees verder “Gezien: Flying Horseman, EKKO, Utrecht”
Gezien: Le Guess Who? 2016 (zaterdag)
Het Le Guess Who?-festival in Utrecht bestaat inmiddels tien jaar en is uitgegroeid tot een groot festival in de binnenstad van Utrecht. Ik las in de Volkskrant nog een stukje waarin Tim Knol aangeeft dat er op het festival veel meer te ontdekken valt dan op Lowlands (interessante bands zijn daar een uitzondering geworden en op Le Guess Who? meer een regel) en hij heeft gelijk denk ik. Le Guess Who? heeft meer krenten in de pap voor de echte muziekliefhebber, al klinkt dat gelijk ook wat snobistisch. Je zou ook kunnen zeggen dat het een festival voor de wat oudere hipster is, die ook geen zin meer heeft in een tentje in de modder. Aan de andere kant zal Lowlands daarom ook wel bewuster mikken op jonger publiek, en die jongeren zie ik niet zo snel hele experimentele dingen bekijken zoals je die op Le Guess Who? tegenkomt. En toch is dat jammer, Lowlands liep vroeger voorop in verrassende acts. Of lijkt dat alleen maar zo?
Lees verder “Gezien: Le Guess Who? 2016 (zaterdag)”
t-beest 