Geluisterd: Ozark Henry – Hvelreki

Ozark Henry, alias Piet Goddaer uit Belgïe, is thuis behoorlijk aanwezig in de wat softere playlists. Zeer geschikt voor wat ontspanning, en om wat op de achtergrond te draaien voor je visite. Deze muziek zit vol met romantiek, sfeer en melodie – begeleid door die prachtige stem die zo kenmerkend in de hoogte kan schieten, maar nergens zo irritant wordt als een Jónsi / Sigur Rós. Ozark Henry heeft een aantal prima platen op zijn naam staan die aan dat fijne recept voldoen. Ik keek dan ook erg uit naar dit nieuwe album. Nergens had ik het gevoel dat deze radiovriendelijke muziek te simpel en/of veel te mainstream zou zijn. Maar het nieuwe album gaat onverwachts wel die kant op.

Toen het eerste nummer werd vrijgegeven, This One’s For You, zakte toch mijn broek tot op de enkels. Wat klinkt dit eenvoudig? Of wat wij muziekliefhebbers neerbuigend noemen: “commercieel”? Wacht eens even, dit album is geproduceerd door Martin Glover, beter bekend als Youth, bassist van Killing Joke. De man heeft ook  platen geproduceerd voor o.a. Crowded House, The Verve en Heather Nova. De beste man lijkt die prachtige sound van Ozark Henry nauwkeurig de nek om te hebben gedraaid. Ozark Henry klinkt op deze plaat bijna als stadion rock. Het klinkt bij vlagen verdacht veel als het huidige werk van Snow Patrol. Pak ‘m beet het gitaarwerk en de riedeltjes van Chasing Cars, Open Your Eyes of Run. Eenvoudige herhalende refreintjes, niet al te moeilijke deuntjes en akkoorden, en nogal eenvoudige teksten. Vaak begeleid door zo’n simpel gitaartje, vaak opbouwend naar een soms (onnodig) bombastisch dichtgestreken climax met gitaren en synthesizers. Het hele spannende en subtiele is er regelmatig vanaf. Blijkbaar mikte Youth met deze productie op de massa. Misschien is dat gelukt, maar het verfijnde van weleer is soms ver te zoeken. En dat vind ik doodzonde.

En Ozark Henry kan veel meer. Het is duidelijk te horen dat er minder tijd is geschonken aan het bijschaven van de composities tot een spannend, verrassend geheel. Dit voelt meer als een snel gebakken super sized Big Mac dan een lekker biefstukje. “Minder is meer”, zou ik in dit geval zeggen. Muzikaal gezien blijft de fenomenale stem van Piet Goddaer gelukkig wel overeind, zoals in het beste nummer van de plaat: See the Lions. Dat nummer bouwt mooi op. Subtiele, gevoelige klanken. Mooi bombast.  En ook Hvelreki bevalt me, hoewel dat nummer ook in de tweede helft op een zelfde manier opbouwt als veel andere songs op de plaat. Maar hier past het dan net wél. Voor de rest lijken te veel nummers op een wiskundige succesformule. Al is Yours and Yours Only dan ook nog wel aardig voor op een editie van Night of the Proms.

Goed, ik bespreek liever geen albums die ik niet zo geweldig vind, want waarom zou ik daar zoveel tijd en energie in stoppen. Maar Ozark Henry was altijd mijn held op het gebied van de wat rustigere muziek. Maar ik vrees dat ik dit album niet (in zijn geheel) bij die vroegere albums in mijn playlists ga stoppen. Wil niet zeggen dat ik voorgoed genezen ben. Ozark Henry komt begin volgend jaar gewoon weer langs in de Nederlandse concertzalen. En ik zal er bij zijn als een oude geliefde die er vurig op hoopt dat er nog wat vonken zullen overslaan.

Ozark Henry speelt op 15 maart in Doornroosje. Voor een compleet overzicht zie: festivalinfo.nl

Meer recensies van Hvelreki:

• De Morgen | CuttingEdge |  Humo | Goddeau | daMusic

[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=GDEK8oq60sE]