Play: album van de week (38, 2015): Ought – Sun Coming Down

ought-sun-coming-down Week 38 inmiddels: deze week is Ought in de aanbieding met Sun Coming Down.

Vorig jaar gemist. Althans. Wel geluisterd, de vorige plaat stond in veel jaarlijstjes, maar gevallen over de rommelige zang gok ik. En dit jaar toch gevallen voor deze band. Why not. Beter geluisterd naar de songs. Vaker ook. Want ze kwamen op Lowlands. En daar waren ze live nog fijner zelfs dan op de plaat. En dan die fijne nummers. Steeds lekkerder op de repeat. Eigenwijs en grillig, en toch goed behapbaar. Alternatieve indie (of postpunk, whatever) dat je even moet laten sudderen voor het beste resultaat. Yum.

… het waanzinnige Beautiful Blue Sky. De band sluipt nu nog nauwgezetter op het snijvlak tussen grimmig en hoopvol. Ought weet gedurende deze zinderende zeven-en-een-halve-minuut de spanningsboog met gemak vast te houden. – Kicking the Habit

… een band die zich in no time verder heeft ontwikkeld, zonder haar oorspronkelijke frisheid en onvoorspelbaarheid te verliezen. … De bekende verwijzingen naar Television, Talking Heads, Wire en The Fall zijn weer aanwezig, maar Ought diept haar stijl verder uit opSun Coming Down. Zo horen we qua sfeer en geluid onder meer actuelere referenties, die wijzen naar onder meer Rakes, Parquet Courts (Men For Miles) en Protomartyr. – Muzine

Het kwartet putte zoveel energie uit de hedendaagse miserie dat ze er euforisch van werden. En die roes resulteerde in weerbarstige en vervaarlijke, maar vooral ook aanstekelijke en dansbare postpunk op het scherpst van de snee. – enola