Weekplaat 23-49: Poltrock – Aulus I / II

Poltrock is een mooie ontdekking via het radioprogramma Duyster, tegenwoordig op de maandagavond tussen 22:00 en 24:00 op de Belgische zender Radio1. David Poltrock is muzikant, producer, arrangeur en componist, maakt soundtracks, speelt ook in De Mens en werkt(e) als live-en sessiemuzikant voor vele andere bands als Hooverphonic, Triggerfinger en The Blackbox Revelation.

Hij heeft in Brussel zijn eigen opnamestudio waarin een flinke verzameling mechanische, elektromechanische en elektronische toetsinstrumenten staat. Toch kreeg Poltrock ook inspiratie buiten zijn studio, in een componistenkamp in het Franse Aulus-les-bains (dorpje in de Pyreneeën) en dan weet je ook gelijk waar de titel van deze albums vandaan komt. Hij vond daar een kleine Yamaha-piano waarop al snel een hoop nieuw werk ontstond. Hij wilde eigenlijk een elektronische plaat maken, maar had dus ineens veel materiaal door die oude piano en de bijzondere sfeer die dat opriep. Een een aantal tracks kwamen ongewijzigd op Aulus te staan, maar het materiaal werd verder aangevuld met strijkers, al is het meeste gewoon (neo)klassiek pianowerk wat we horen op de twee delen van Aulus. Aulus I kun je dus niet los zien van Aulus II, maar David Poltrock wilde geen dubbelelpee maken want dan is de aandacht gelijk weg, dus de twee delen verschenen zes maanden na elkaar. Muzikaal lijkt het wel op wat Nils Frahm, zodra die alleen op piano speelt dan. Neem het prachtige “Aulus #1”, dat een beetje richting Frahm’s “Neu” gaat. Of neem pianisten als Ólafur Arnalds, Max Richter en onze eigen Joep Beving. Grappig genoeg staat “Aulus #1” op Aulus II en het eveneens mooie “Aulus #2” staat op Aulus I. Andere prijspakkers vind ik “Bray Dunes” en “Oscar”. Speciaal voor Duyster speelde Poltrock recent trouwens een sessie samen met het SunSunSun String Orkestra, dat hier te beluisteren is (alleen voor Belgen) of luister een paar tracks terug in de uitzending van afgelopen maandag. Het strijkorkest is ook te horen op enkele nummers op Aulus, maar vaak klinkt ook alleen de piano, tot in de essentie. Soms geeft dat een desolate sfeer, soms is de sfeer warm en troostend. Het loopt over een dunne draad van speels, luchtig, melancholisch en triest. Hier en daar is het wat simpel klassiek misschien voor mijn smaak, maar altijd wel met een prettige weemoedige sfeer. Een soundtrack voor een grijze, regenachtige dag, waar herinneringen uit vervlogen tijden naar boven komen drijven.

Check alle weekplaten van 2023 op Spotify