De jaarlijstjes leveren altijd mooie discussies op. Is het nou zinvol of niet? En waarom zou je ze al in november opstellen, het jaar is dan toch nog lang niet voorbij? Voor mezelf vind ik het gewoon te leuk om een wrap-up te maken, als mooie afsluiting van het jaar. Zoals je vroeger cassettebandjes maakte met je favoriete nummers. Lijstjes van/voor anderen lijken me vooral interessant voor muziekliefhebbers met dezelfde smaak. Die van The Obelisk vind ik daarom erg interessant. Hier staat ongetwijfeld nog veel meer goed en onbekend spul tussen in de – zeg maar – categorie Roadburn/Desertfest. De Duitse band Bees Made Honey in the Vein Tree staat met Aion als nummer 36 op die lijst, maar die had ik al eerder in de smiezen (goh, mooi belegen woord).
Ik moet sowieso eens wat meer gaan grasduinen in dit psychdoom genre. Hier wordt het mooi gecombineerd met post-rock en -metal, of noem het gewoon heavy psych. De band is actief sinds 2014 en Aion is hun derde studioalbum, als ik dat goed heb. De titel verwijst naar het Griekse woord αἰών, dat zoiets als ‘eeuwigheid’ betekent, maar volgens de beschrijving is water ook een thema op het album. Water is doordringbaar en soepel, maar kan ook bruut en wreed worden. Zo mag je dit album ook wel omschrijven. Het gaat makkelijk en soepeltjes van lichte suspense naar het wat betere lome beukwerk. En daar nemen ze rustig de tijd voor. Ga er maar even voor zitten, met een speelduur van een uur en negentien minuten, inclusief drie nummers van rond de 12 minuten en een prima afsluiter van meer dan 21 minuten. Ja, het wordt soms wat lang uitgerekt, maar het verveelt niet. De band trekt je mooi mee in donkere sferen, goed afgemaakt met de elektrische gitaar met het nodige flexibele pingelwerk, shreddende psych of beukende riffs. Met fijn loom en ritmisch drumwerk, om langzaam bij te knikkebollen of te headbangen. En met ijle cleane zang soms, wat verder naar achteren in de ruimtelijke mix geplaatst. Nummers als “Consonance” en ook “Courtyard” met tjirpende vogels en andere straatgeluiden vind ik wat onnodige opvullers, maar dienen wel als stilte voor de storm. Want Aion biedt genoeg lekker voer, met een prijsnummer als “Threatening”, maar ook “Scouring the Land” smaakt goed. Of neem “Aion”, “Excavation” en die lange afsluiter “Grey Wels”. Mooi magnifiek plaatje en daarmee heb ik ook weer een nieuwe band voor op de lijst om eens live te willen zien.
Check alle weekplaten van 2023 op Spotify 
t-beest 