Gezien: Shining, 013, Tilburg

Shining (No), Tilburg, 013Met dank aan RockBlog mocht ik donderdagavond afreizen naar 013 in Tilburg voor een vol avondje vol jazz, metal en ehm.. jazzmetal. Een avondje vol subtiele en minder subtiele muziek. Complex, en recht voor je raap. Er stonden  drie bands op het programma: Cube X uit Nederland, het Vlaamse Drums Are For Parades en het Noorse gezelschap Shining.

Opener Cube X is een project/band van de gitarist/componist Thomas Martens uit Eindhoven. Meest in het oog springt het uitstekende jazzy drumwerk van Stef Broks die we ook kennen van Textures. Daarnaast een jazzy saxofoon, elektrisch gitaar, en lekker sample-werk/elektronica. Dat maakt dat de formatie tot een aparte, bijzondere combinatie. De gitaarriffs klinken lekker funky bij de wat stevigere gedeeltes, wanneer het geheel wat meer richting metal glijdt. Maar nooit teveel. Alhoewel de drummer nog met een lach zegt hoe een improvisatienummer toch weer uitmondt in wat metalachtige noise. Voor de rest ook veel rustige/sfeervolle stukjes die doen wegdromen maar je ook soms in slaap lijken te sussen. Het collectief doet nog het meest van zich spreken in die fijne uitspattingen die we horen. En wat me toch ook intrigeert is dat sample apparaat met van die grote joysticks. Interessant is eigenlijk wanneer dat apparaat niet wordt gebruikt. Je mist iets. Wat zoveel wil zeggen dat de elektronische ondersteuning een wezenlijk bijdrage levert aan het geluid. Wat me ook opvalt is het gitaarwerk van Thomas Martens dat wat onzeker overkomt, maar de boel wel wat steviger ondersteunt. Anders is het echt wel wat te flauw.

Drums Are For Parades is dan de volgende band. We zien een band die er veel plezier in heeft. Ik geloof niet dat ik eerder zo’n vrolijke opbouw/soundcheck heb gezien. De bandleden praten voluit, en testen behendig hun instrumenten. “Ach ja, jullie verstaan toch geen Vlaams”. Voor het gemak is de bas maar ingewisseld voor een tweede moddervette gitaar, en als de band begint lijkt het alsof er een ferme bulldozer over je heen walst. Log en vet. “Brute stoner metal” denk ik nog. Of zoals festival de-Affaire het dit jaar omschreef: doommetalnoisecorepunk. De hardwerkende, zwetende bandleden spelen voluit en achteloos. Alsof ze al jaren zo spelen. Dat kan ook zo zijn. Geen idee. Loeihard ook. Er is weinig licht op het podium en de rookmachines draaien volop. Wat een beesten! En opeens doemt de titel “Gorilla’ s In De Mist” in me op. Als je het album van de heren thuis opzet klinkt het mij nogal een eenvormige smerige brei van metaal. Nee, dit is een band die je vooral live moet zien, waarbij je de overdonderende riffs en brute kracht gewoon in levende lijve moet ondergaan. Oorverdovend. Het is allemaal recht voor zijn raap en niet al te ingewikkeld, maar imponeert toch.

Shining (uit Noorwegen) kan vervolgens eigenlijk weinig fout doen. De heren vond ik briljant op de-Affaire dit jaar, en dat is ook de reden dat ik hier nu sta. Het album Blackjazz van dit jaar was dan ook een heel bruut album. Zo vlak nadat ik me bedenk dat het geluid van de 2 voorprogramma’s eigenlijk wel erg prima stond, begint Shining met The Madness And The Damage Stone. En dat klinkt nog niet helemaal lekker helder. Gelukkig wordt dat in de loop van de set beter, maar het weerhoudt mij van een euforische stemming aan het begin van het concert. Daar komt bij dat sommige leden er gewoon moe uitzien, en er niet direct heel veel plezier in lijken te hebben. Bernt Moen hangt bijvoorbeeld af en toe maar wat boven zijn keyboards. Groot verschil met de energieke, grappige Vlamingen van Drums Are For Parades. Neemt niet weg dat zanger/saxofonist/gitarist/AKAI-EWI-ist Jørgen Munkeby niet verzaakt, gelijk op de boxen klimt,  een half vol blikje bier wegtrapt, en met vette dreigende pose zijn gitaar geselt. Shining speelt metal gemengd met jazzy invloeden, inventieve ritmewisselingen, saxofoon solo’s, knap drumwerk, intensief gitaarwerk en ontspoorde zang. De muur aan geluid doet ook wel denken aan industrial metal, zoals Ministry.  De band komt lekker los bij het heerlijke Exit Sun, wat toch ook wel bekend staat om die Muse-achtige riff die er in zit. Rond dit nummer staat het geluid ondertussen weer prima, speelt de band op top niveau, en raak ik vanzelf weer in die euforische stemming (of noem het kippenvel, maar dat klinkt wat raar bij metal). Als laatste uiteraard die geweldige King Crimson cover: 21st Century Schizoid Man. En tien keer denken dat het nummer is afgelopen, om vervolgens weer stevig door te gaan. Fantastisch. En dat ze maar een klein uurtje spelen is niet zo heel erg, de avond was lang en intensief genoeg. En voor de mensen die er bij waren: AIAIAIAIAAAAAAAAAAAI!!!

Cube X
Drums Are For Parades
Drums Are For Parades
Shining (No)
Shining (No)
Shining (No)

Video door KoenBloodThunder:

[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=BVTR2YkFLIk]

Scroll naar boven