Gezien: Roadburn 2016 – zaterdag

DSC06779

Het is zaterdag, de derde dag van Roadburn, en onze energie verlaat langzaam ons lichaam, maar dat vullen we wel weer aan met friet en bier. We gaan ruim op tijd richting Cul de Sac, om toch maar eens de eerste band te kunnen zien om dit relatief vroege tijdstip van 14:00 en gelukkig weten we een goed plekje te bemachtigen in de ‘kuil’ achterin het café.


En dat voor een Nederlandse band. Wat geeft het. DOOL uit Rotterdam geeft hier een fantastisch visitekaartje af. De band is nog niet zo heel lang bezig, maar je merkt de kwaliteit, niet zo gek met deze verzameling van rasmuzikanten, waaronder zangeres/gitariste Ryanne van Dorst (bekend als Elle Bandita), drummer Micha Haring (The Devil’s Blood), bassist Job van de Zande (The Devil’s Blood, Malkovich), en gitaristen Reinier Vermeulen (Liar of Golgotha) en Nick Polak (Gold). Volle bak op het podium en in de zaal dus. De band oogt wat nerveus en/of geconcentreerd, maar vanaf het eerste fantastische nummer (“Vantablack” begreep ik hier) gaat het er goed strak op, met flinke massieve doomy/stoner-riffs, ook wel afgewisseld met meer melodieuze stukken en fijne gitaren gedrenkt in effecten waar het kan en moet. Geweldige band met geweldige nummers en met de nodige headbangmomenten. Een fijne combinatie tussen wat lomper en wat lucht, gelaagd en to the point. Ook de laatste twee nummers (als laatste “The Alpha” blijkbaar) smaken naar (veel) meer. Een debuutalbum bijvoorbeeld. Roadburn valt in elk geval massaal voor de band, gezien de reacties uit het publiek.

DSC06782

Even bijkomen met Yodok III in de Green Room zou je denken, met spacy/ambient freejazz en dikke drones. Ze zijn niet geheel toevallig met z’n drieën; op gitaar (her)kennen we gitarist Dirk Serries die wel vaker van dit soort spul maakt, en die ik eerder zag in het voorprogramma van My Bloody Valentine (september 2013). Hij staat hier met drummer Tomas Järmyr en Kristoffer Lo, die de tuba gebruikt voor extra laagjes ambient/noise. De lange nummers worden ook hier omzichtig opgebouwd tot een flinke ontbranding met fijne noise en jazzy (geïmproviseerde) drums.

DSC06785

Tijd om wat te lunchen in Dudok, waardoor we daarna makkelijk nog even naar boven kunen aldaar voor een stukje Galley Beggar, daar neergezet door Lee Dorrian, die vandaag Het Patronaat mag vullen met zijn keuzes, nadat hij dat een dag eerder voor de grote zaal had gedaan. Het is weer even rustige folk(klore), aardig, licht zwierig, met viool en lieflijke zang. ‘Acid-tinged folk-rock’, volgens het boekje, ‘in the true spirit of classic era Fairport, Trees, Spriguns, Mellow Candle’. Ik heb er geen verstand van, maar Dorrian is fan en blijkbaar ook Walter Hoeijmaker (artistiek leider van Roadburn) zelf zette album Silence & Tears bovenaan zijn lijstje vorig jaar. Het blijft apart om dit soort muziek te horen tussen al het lompe geweld, en het is mij ook net wat te lief en vrijblijvend. Voor elk wat wils.

DSC06792

In de Green Room staat Astrosoniq dan uit eigen land (‘wizards of Oss’) met hun op papier interessante space/prog/psych-rock. Tijdens het voorluisteren was ik vooral gecharmeerd van een nummer als “As Soon As They Got Airborne“, dus dat zou niet mis moeten gaan. Toch? Toch wil het me maar lastig pakken vandaag, en dat ligt ook aan het wat doffe geluid (wellicht sta ik niet helemaal goed, te ver naar rechts) en kan ik b.v. wat minder goed tegen de wat overdreven zang(er). De gitaar mag ook wat harder! Afijn, uiteindelijk komt de schwung er wel veel meer in gedurende het optreden, maar ik blijf het idee hebben dat hier meer uit te halen valt, wellicht omdat de heren ook niet zo vaak samen spelen, het vloeit het niet helemaal zoals het hoort in mijn beleving. Pluspunt zijn natuurlijk de prima visuals van Mr. Roadburn himself Walter Hoeijmakers, die links naast mij de beelden live achter de band laat projecteren.

DSC06802

Daarmee mis ik dus wel een flink stuk van Kontinuum in Extase, de band uit IJsland die net als een band als Sólstafir post-rock-achtige sferen weet te raken, maar verder houdt de vergelijking toch wel wat op. Wat ik zo snel hoor van de band zijn de meer afgemeten nummers en ook een post-black (wave) invloed in mijn beleving. Meer richting de hapklare stadion-rock zelfs door deze gelikte rockers met zwarte leren jasjes, maar wel dik doorspekt met een majestueuze sfeer zoals ze dat blijkbaar vooral in IJsland kunnen maken. Mijn broer had tranen in de ogen, vertelde ie na afloop, zo mooi, maar hij heeft het langer gezien en stond verder vooraan. Goed, hopelijk komen we Kontinuum nog eens een keer ergens tegen voor een volledige ultieme beleving.

DSC06804

Een klein stukje Tau Cross nog in de grote zaal, met hun smerige punkige midtmpo rock ’n roll. Of noem het een sludgy Motorhead-stijl, met vinnige riffs, en de wat raspende zang.

Toch trekt de stijl mij niet direct, dus we gaan maar weer eens terug richting Extase waar Carousel staat uit Pittsburgh USA, met een heavy seventies rock ’n roll met aardige gitaarsolo’s, beide gitaristen krijgen hier de ruimte. Hoewel op de plaat nog wat vederlicht geproduceerd klinkt het hier goed en strak, oftewel goed uitgevoerd met een goede drummer en de fijne puntige gitaarsolo’s van de zanger/gitarist. Ongecompliceerd en het lijkt op van alles, maar wel prima uitgevoerd.

DSC06818

We kiezen voor  in datzelfde Extase later voor de folk van Crumbling Ghost dat apart wordt gecombineerd met andere stijlen, zodat ik op het einde het maar postpsychstonerdoomfolk noem, met soms wat fijne stonerriffs en opgewonden met wat psychende gitaren. De folk en melodieuze cleane zang(eres) klinkt wat vreemd in de deze bijt, maar het klinkt niet onlogisch, alhoewel het wel lastig laat excelleren. Toch doet het dat  sporadisch wel, waardoor je kunt spreken van een band met potentie, die zich ook niet laat vastspijkeren op een genre en op zoek gaat naar avontuurlijk, dat is altijd te prijzen.

DSC06823

Amenra is inmiddels al begonnen in de grote zaal met hun ‘Afterlife Acoustic’-uitvoering (van de gelijknamige EP Afterlife) en dat werkt bijzonder goed in de grote zaal, al komt het achterin vermoedelijk net wat minder intiem over dan de bedoeling is. De bandleden zitten op altaren in een kring op het podium, met daarachter de prachtige zwart-visuals. De muziek klinkt donker maar sereen, depressief maar met de nodige hoop. Mooie sfeer in een behoorlijk stille (grote) zaal. Amenra klinkt als ‘light’-versie eigenlijk interessanter dan in de woeste en schreeuwerige uitspattingen zoals bij normale optredens van de band.

DSC06828

Een stukje van het Belgische La Muerte dan nog in een enorm volgepakt en mistige Green Room, maar het is dan ook de terugkeer op het podium van culthelden uit de jaren tachtig en begin jaren negentig. Het klinkt me dan ook wat gedateerd deze zwaar geserveerde rock ’n roll, maar voor eventjes is het wel aardig, en jawel, de zanger treedt op met juten zak op de kop, hebben we dat ook weer gezien.

DSC06832

Dan is het de beurt aan de grote act van vandaag (en morgen) Neurosis uit het Amerikaanse Californië, die hier hun ’30th Anniversary’ show speelt op het festival. Twee keer zelfs, met een wisselende set. De groep heeft in al die jaren meerdere genres bediend en ongetwijfeld beïnvloed, en dat is in de twee uur lange set vanavond goed te horen. Dat maakt het ook wel afwisselend, misschien ook wel broodnodig wil je zo’n lang optreden boeiend houden. Dus komt er niet alleen post-metal spul langs, maar wisselen de heren mooi af tussen doom/punk/industrial/post-metal en is er zelfs plek voor een Joy Division-cover “Day of the Lords”. Het laatste stuk met “An Offering”, “Through Silver in Blood” en “Stones from the Sky” klinkt groots en meeslepend, mooi uitgesponnen en dynamisch. Een spetterende finale met ook extra aandacht voor percussie. Met zo’n set toont Neurosis hun klasse. Ondanks de inmiddels zere voeten ben ik blij dat ik hier ben blijven staan. Ondanks dat ik de band thuis zelden (meer) aanzet, daarvoor is de zang te gruizig en zijn de songs me soms ook net wat te eentonig, weet Neurosis me met hun jubileumshow te overtuigen vanavond (setlist).

DSC06852
Scroll naar boven